Alle inzendingen over lot

uitgedaagd en roepen uit een nabije verte ik zou geen enkele voet kunnen verzetten of woorden vormen tot vruchtbaar zaad jouw zinderend zwart zal het beletten in de schaduw van een grijze oase speel ik een lied op de gitaar zonder snaren het kent geen ritme of herkenbare noten ik zing dan over onttroonde mazen of stervende bomen zonder loten…

de Dolle Mol is niet meer gesloten, dat wel, het systeem verdraagt geen klare kijkers die teveel kunnen bespreken met stemmen die kunnen tellen de koffie staat te verkleumen zonder warme mensenhanden het lot van elke geschonken kop in de krant van agitatie over frustratie en defenestratie - iets ging naar de mallemoer zo eindigt het…

Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot? Conclusie noch ontraadseling. En hopen doen we toch zeer vergeefs. Laat ons dan huilen. Daar stonden mijn gedachten stil bij God. Juist brak een stapelwolk verrassend open en regende dat ik zou blijven schuilen. ------------------------------------------------- Uit: 'Bij bewustzijn', 1996.…

Uw blij gelaat, noch uw lach is mij tot last, noch uw vermogen tot dank aan uw god, maar uw regels staan daarin zo vast dat ik moet vrezen voor mijn eigen lot. De koetsier spoort de paarden aan onder de dreiging van een hagelstorm; de geesten verschijnen bij volle maan en stellen vermetel hun boek als norm.…

Veel is teveel voor wie niet meer verwacht, Een Kans- of Fondskaart houdt zijn lot verborgen Voor elke armoedzaaier of magnaat. Wat hebben we gespeeld, haast dag en nacht, En vaak ook op een miezerige morgen, Domweg gelukkig met de Kalverstraat.…

Twee zielen één gedachte Iets wat je niet snel zal verwachten Dat het lot twee mensen samen bracht Twee mensen met één gedachte Zo veel met elkaar gemeen Ze voelen de klik meteen Heel vreemd heel raar Het raakt een gevoelige snaar Het zijn twee vreemden voor elkaar Het klinkt misschien heel raar Maar toch is dat niet helemaal waar Die twee…

Was het maar eens RAAK met KerstMIS was er maar eens échte rede alleen gevouwen vrome handjes is te weinig voor oprechte vrede beloven en niets nakomen mijn Allah is beter dan jouw God mijn God beter dan jouw Allah mensenlief, is dit ons lot is de mensheid zo kortzichtig dat zij strijden voor hun Heer als na de Kerst het geweld oplaait…

zinnen gedwongen lieflijkheid in al uw pracht bloemen kleur van dag en nacht bloesem van de moederschoot stem van goddelijke geboorte rijzende ster uit het oerwater zaad van eeuwige vernieuwing uit kelk ontvlamde je roze knop van morgenzon tot zonnegod dansende Krishna met wortelstok magisch bloed in zinnelijke lust jouw kosmisch lot…

Altijd vertrouwd op een volledig herstel Een wonder was nodig Nooit enige twijfel Dat wonder krijg je nog wel Het lot had een ander idee Besloot dat voor jou Hier geen plaats meer was bij mij En nam je op zijn eeuwig lange reis mee Het besef, voor weken al in mijn hoofd Drong niet door tot in mijn ziel Ik kon niet, het niet geloven Dit…

Schepping of evolutie Bij ons rijst steeds maar weer die vraag Bewijzen zijn voor beide niet Ze blijven voor ons vaag Wat is en straks nog komen zal Is niet aan toeval toevertrouwd Noch door middel van 'lot' gebouwd Zij lijkt te rusten op heilige pilaren Evolutie verklaart het bestáán van leven niet Wij zijn toch meer dan ontwikkelende…

Maar hoe groot iemands passie ook kan zijn Het lot laat zich daardoor niet ringeloren En kreeg ook deze boekenlezer klein. Een bloeding in zijn hoofd sloeg diepe sporen. Hij schreef het op, verbeet daarmee de pijn Maar nu heeft hij de strijd voorgoed verloren.…

Ik bekijk mijn muur tot in z’n voeg, ik lees z’n hoge kant, die na inspectie mijn naamplaat droeg en waag het me daarop te pletter te laten slaan om langs mijn lot en verdere barrières te gaan, waarmee wordt de affiche van reële angsten recht gedaan...…

wit zoals het onschuldig lichaam van de winter, mijn lot in het weten blaas ik zachtjes sneeuw naar het verleden mijn verhaal alsof niets meer ontkend kan worden zoals die eerste schreeuw of een onvervuld verlangen terwijl het buiten langzaam donker wordt een wenken waarin duisternis zwijgt om de waarheid te vieren, het bloed zo…

‘k Leg aan uw hart mijn koppeke Schreef Liezeke daags na de nacht Die ze met Jef had doorgebracht ’t Kleine, Vlaamse poppeke Voor het publiek een engeltje Zo zuiver en zo dicht bij God Hoe schikte zij zich in haar lot Niemand wist van het bengeltje Dat zich buiten het hospitaal Te goed deed aan het mannenvlees Flemende bedelbrieven stuurde…

door het oppervlaktewater komt zij omhoog nehalennia open mond een regenboog het water danst sierlijk om haar heen geen taal mag sterven in het lot wie dan ook wie kan herinneren het vuur en de dood wie niet bang is mag sterven oog om oog tand om tand wij vallen steeds dieper geen nagel houdt stand geen boek geschreven voordat de hel…

in zwarte straten waar het licht verdwijnt opgeslokt door de mensen van schaduw in hun dagelijkse sores verdronken over donkere stoeptegels slepen zij mee hun lot wanneer zij even kijken het vuur geblust ogen als uitgedoofde restjes kolen als dromen niet waargemaakt door slapeloze nachten beloften gebroken te vaak geloofd opgelicht…

onder, kale bomen stijgen naar mijn kop, het doet er weinig toe wat ik voel of waar ik ga, met wie ik de gedachten delen zal, nu nog alleen, straks misschien met velen, of dat de morgenstond er nog zal zijn, waarin de nuchterheid is uitgelicht, het lichaam doorzichtig naakt, valt dood bladgoed van nerf en ziel op tot het met lot…

Als achter ons de poorten sluiten strijken we neer een ieder zwijgend het stroeve licht ons lot beklijvend in dit godverloren oord we trekken soep van oude botten staren elkaar in starre ogen het is alsof wolken vonken stelen uit onze kruinen, wijd geopend weigert de nacht de zucht naar sterren en sterven gebeden op dansend vuur van vers…

Mokum Leeumed overal gelijk als zinnebeeld van de nettemeijer op de wateren van de Grote Schipper zij varen alleen stuurloos ontroerd attenooie wat een mombaksels zij kennen hun gein en goochem weinig kapsones voor een habbekrats zij doen hun beste voor de provincialen de Fransepads gleuvenrijders in ’t genot onwetend van hun lot…

lees een boekje over bomen: zie zijn lot in wintertooi, toch zal er weer kleur op komen lentegroen het mooiste mooi lees een boekje over pauwen: zie zijn wanhoop als hij ruit, toch komt er weer zelfvertrouwen straks een verenvolle huid lees een boekje over zeeën: zie zijn onrust bij een storm, toch golft hij straks weer tevreeën na de…

Dirigeert de waanzin naar verre uithoeken van gedachtenwerelden waar verborgen lijken wachten op hun kans om spokend te herleven Mist één dode hoek waardoor ze er weer zijn grijnzend in de spiegel klaar om in te halen af te snijden van de weg Steeds harder gaat het in de waan te ontsnappen aan de zin van het lot de zekerheid van eindeloos…

Later moest het gaan gebeuren, Voor velen was er nog een droom Vol plannen om ooit in te kleuren Fris groen vulde hun levensboom Later is er nooit gekomen Ze zijn verdwenen, stortten neer 1 wreed moment heeft het ontnomen Een toekomst hebben ze nu niet meer Een mens blijft toch een kwetsbaar wezen Een broze speelbal van het lot 1…

En wat is het lot van ons stervelingen? Wanneer ego's eindelijk durven zwijgen. Wanneer moed het wint van blinde angst. Pas dan begint een Never Ending Voyage.…

als ik in de dood het verderf niet kan vinden en klokken luiden verdoemenis dan weet mijn oude jas dat de huid geborgen is in een vals gelaat patronen liggen stil te wenen tegen de werkelijkheid waarin ze zijn gelegd, het zwart overheerst het rectale brein dat van onrust zich bevuilt met dagen die schrijnend het lot willen bepalen toch…

De Heer zal u steeds gadeslaan Van Hem mag u hulp verwachten Alle dagen en ook alle nachten Want Hij blijft met uw lot begaan. De Heer slaapt of sluimert niet Hij is als een schaduw aan uw zij En blijft u altijd heel dicht nabij In vreugde maar ook bij verdriet. De Heer wil altijd uw helper zijn.…

Dat was een zeer vaststaand gegeven Waarvoor het lot geen uitweg bood. Maar waarom zou ik daarvoor vrezen? De dood geeft eindeloze rust, Alsof de slaap je eeuwig kust Om je van elk leed te genezen.…

Wil zorgen voor mij, mijn God Ik zoek mijn bescherming bij U Iedere dag maar weer, ook nu Laat mij niet over aan mijn lot. O God, U bent alles voor mij Zonder U kan ik niet leven U hebt mij zoveel gegeven En gaat mij nooit voorbij.…

De Heer zal u steeds gadeslaan Van Hem mag u hulp verwachten Alle dagen en ook alle nachten Want Hij blijft met uw lot begaan. De Heer slaapt of sluimert niet Hij is als een schaduw aan uw zij En blijft u altijd heel dicht nabij In vreugde maar ook bij verdriet. De Heer wil altijd uw helper zijn.…

Mijn lot is veel pijn en een vage toekomst. Moet ik dankbaar zijn over mijn vroegere functioneren? Moet ik deze ziekte accepteren omdat ik ouder ben? Mijn pijn kan zó ondraaglijk zijn, dan ben ik kwaad en heb angst! Hoelang hou ik deze ellende nog vol? Wat als ik er niet meer ben? Al deze vragen doen zoveel pijn.…

Dank de allerhoogste God Hij maakte de zon en de maan Zijn liefd4e blijft altijd bestaan Hij blijft bewogen met ons lot. Op Hem mogen we vertrouwen Hij wil ons Zijn liefde geven En blijft ons nabij in dit leven Op onze Heer kunnen we bouwen.…