Netgedichten

netgedicht (nr. 31.867):

zee schelp

door het oppervlaktewater
komt zij omhoog
nehalennia
open mond
een regenboog
het water danst sierlijk om haar heen
geen taal mag sterven in het lot wie dan ook
wie kan herinneren
het vuur en de dood
wie niet bang is mag sterven
oog om oog
tand om tand
wij vallen steeds dieper
geen nagel houdt stand
geen boek geschreven
voordat de hel samen kwam
aan de kliffen
tot aan het lage land
veeg je ogen open
en zie de zee
hoor haar ruisen
het is ok