inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.320):

Groningse Wachttoren

Uw blij gelaat, noch uw lach is mij tot last,
noch uw vermogen tot dank aan uw god,
maar uw regels staan daarin zo vast
dat ik moet vrezen voor mijn eigen lot.

De koetsier spoort de paarden aan
onder de dreiging van een hagelstorm;
de geesten verschijnen bij volle maan
en stellen vermetel hun boek als norm.

Daar had ik u werkelijk bij de neus:
dacht u nu heus dat ik zou dienen
een god die met brede lemen voutn

op vaderlijk terrein mijn eigen keus
het paradijslijk feest zou herzien en
wij dus de "Wachttoren" koopm moutn?

Schrijver: Ruurd van der Weij, 26 juni 2007


Geplaatst in de categorie: religie

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 394

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)