Verre horizon.

In het vervallen licht
van een leeggewaaide
vale blauwe hemel, de
zon half onder, kale
bomen stijgen naar
mijn kop, het doet er
weinig toe wat ik voel
of waar ik ga, met wie ik
de gedachten delen zal,
nu nog alleen, straks
misschien met velen, of
dat de morgenstond er
nog zal zijn, waarin de
nuchterheid is uitgelicht,
het lichaam doorzichtig
naakt, valt dood bladgoed
van nerf en ziel op tot het
met lot doorweekte grond,
bekleedt een transparante
lauwerkrans mijn koude
voeten om die laten wortelen
in een verre horizon.

Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 20 september 2010

pebmartenskpnmail.nl

Onder een vaal blauwe hemel

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 184