Alle inzendingen over schoonheid

Ik hoop dat je me opvangt maar mocht je me laten vallen dan zal ik dat verliefdheidsvol verwijten en wijden aan jouw opvallende onschuld en schoonheid Wie wil daar niet op vallen voor vallen of 'n blauwtje lopen?…

een wereld vol leven in detail zie ik het kleine O zo groot het licht speelt met deze schoonheid van zo dichtbij ik bewonder en gefascineerd met oog voor dit detail leg ik het beeld vast het kleine zo groot zo dichtbij…

Het enige volslagen pure geluk van de volwassen mens ligt niet in rijkdom of ander materialisme maar is als het geluk van een vlinder met zijn schoonheid de kleurenpracht en zoete geur van een boeket schitterende bloemen vrij en dartel als een kind.…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

ze staat te wuiven haast koninklijk welig deint ze op de tonen van de wind die haar schoonheid koestert omarmt door de zon die haar uiteindelijk 't leven schonk want laat is ze wel doch beeldschoon in haar eenvoud die ze voor kort exposeren zal…

bomen hebben een stem gekregen vraag me niet wie koos voor wie hierdoor schittert het groen nog meer komt zonlicht tot haar recht even blijf ik staan, ga dan zitten om mij te laven aan deze grenzeloze schoonheid, die het hoe en waarom overbodig maken het is…

hun aura ademt eeuwige schoonheid...…

zonnestralen maken van mijn fietstochtje een feestelijk feestje waabij ik de warmte en schoonheid ondergà òndergedompeld in gevoelens van harmonie waarmee ik dit alles bezie en voel, alles in overtreffende 'trap' mooi, mooier mooist. Ik trap nog even door.…

ik ben met mijn hoofd in de wolken ik hou nu eenmaal van schoonheid krijg er inspiratie van…

O, lavendel, wat ben je mooi met je paarse bloementooi die als vurige fakkels dansen op het ritme van de wind waarin de bij en de vlinder haar nectar vindt O, lavendel, zo geef je met je schoonheid weer geur en kleur aan de zomertijd…

Het geluk dat ik nu schoonheid mag zien, in het meestal stekeblinde alledaagse, overtreft het verdriet van het gemis. In het land der zienden is éénoog koning.…

ik verdwaal in jou evenals jij in mij kleuren verkleuren dansen lieflijk om mij heen omringd door schoonheid bevrijdt de westenwind mij van dagelijkse beslommeringen zonlicht streelt zachtjes door mijn haar zo verdwaal jij in mij evenals ik in jou…

zoals een wintergeest de geschrokken lente bruusk de deur gewezen heeft weigert mijn taal te ontdooien langs het zwerk trekt een treintje van lichtjes weerkaatsing van de zon wie vervormen wil moet ontdooien ik voel de schoonheid van het breken…

Lepelaar, bedankt voor je schoonheid met je dierenmanieren. Je hebt ons hart vervuld met iets wonderbaarlijks. Foto Dick Voogd…

de wind ruikt naar regen een korte huivering over groene gazons en bomen in de avond vinden de spreeuwen elkaar dansend als één geheel in de lucht verlatenheid en schoonheid in de schoot geworpen ik draag alles met me mee…

KUIKENTIJD Het jong wordt gevoed smekend deerniswekkend kaal en bevlekt Om schoonheid gaat het niet, ouders geconditioneerd op het piepend geluid Zij laten voedsel los gulzig geconsumeerd vogel vliegt uit, het gat is onvervuld…

En als ik de schoonheid zie van de mooiste bloem op aarde, dan denk ik aan de schoonheid van onze vriendschap, en aan de woorden die soms blijven steken op mijn lippen. Want de oprechte schoonheid van deze woorden mijn lief, die vertellen je vanuit het diepst van mijn hart hoezeer ik jou mag!…

Nee, nu durf ik niet meer naar jou te kijken, omdat jouw naakte schoonheid mij onverbloemd onthult wat ik niet weten wil. Jij, mooie, sterke, jonge god, ach, je bent wel duizend jaar jonger dan ik: je schoonheid, wat een feest, wat een genot, om die schoonheid te aanschouwen!…

Schoonheid en gevoel die jou verteren, verdriet en angst doet me hyperventileren...…

om aandacht bestemming vervreemd het piazza San Marco magistrale schoonheid van verheven gebouwen en blij spelende kinderen de duivenpoep-vlekken tellend op de Rialto stoffig uitgesleten treden een liefdespaar dat zoenend met elkaar de wereld vergeet…

in dit oude verbond nabij Zijn woning en engelentuinen boven een vrome, gezegende grond verzamelt zich licht in withoge kruinen nabij Zijn woning en engelentuinen wanneer de nacht het aardse heeft gewist verzamelt zich licht in withoge kruinen; zie je verborgen schoonheid in de mist (pantoum)…

Bloemen in het veld, zonnestralen op het zand, vergeten schoonheid van de straten. Leegte in een blik, Rotatie van een uil, Bloemen in het veld. Morgen schemer door de ramen, briesje wind over het water, Bloemen in het veld. Bloemen in het veld waarin ik wil liggen met jou, waar wij samen genieten van de schoonheid om ons heen.…

Het dekt de wortels die het in vervlogen tijden samenbracht en sterft er nu, alleen Ik loop langs afgesleten paden, enigszins verblind door de schoonheid van het zonlicht, dat traag door kaalgeslagen takken een nieuw, verloren, evenwicht hervindt.…

ik geef niets om dansen jij weet dat toch ook want ik heb het gezegd dat ik niet dansen kan maar nu de muziek klinkt ik jouw schoonheid zie verdrinkt de angst in mij zich in golven van passie onze lichamen verstrengelen als handen om mij geslagen ik mij door jou leiden laat komt het bewegen vanzelf jouw schoonheid warmt mij de zinnen…

Nog ben ik niet verloren, omdat een schoonheid zich door jouw schoonheid aan mij vertoont. Omdat wanneer onenigheid onze liefde mocht verstoren; deze door een wederzijds vertrouwen met oprechte vriendschap wordt beloond.…

Met iets van ergernis zullen wij soms verfoeien, dat er aan onze schoonheid een einde zit tegen de klippen op. Veel belovend wordt begonnen aan wat ons leven in schoonheid kleurt, maar al spoedig rimpelen de feiten die om de vergankelijkheid van een frisheid treurt. Eens bloesemt het leven een frisheid.…

zeer Vandaar voedt je hart elke dag met zonneschijn Met warmte van een zachte gulle lach En doe geen mens met woord of daad toch pijn Laat je innerlijk schijnen van dag tot dag Als je van binnenuit vrede kan halen Ziet elk je schoonheid uit je ogen stralen.…

Als mensen eens zouden beseffen hoe mooi bloemen zijn zo pril als liefde ontluikt in frisse voorjaarszonneweelde dan is iedere dag een nieuw begin, een fleurig festijn een ode aan de schoonheid die je altijd met mij deelde zie hoe ze pronken deftig en statig in het bedauwde gras glimlachend zichtbaar die vrolijke voorjaarsbloemen zo fris…

Kus het afscheid De reis begint Niets meer zeggen Ga mee Kus het verleden Een vaarwel Niet meer omkijken De toekomst lokt Kus mij zacht In liefde tot schoonheid De keuze is gemaakt Wij gaan samen verder...…

alsof een oog in een kijkdoos kijkt schoonheid ontbloot in kleine ogenblikken van verwonderd zijn appelkleuren en de dansende geur van het meisje dat kijkt mij nooit ziet als buitenstaander zoals ik haar alsof ik haar in dezelfde oogwenk ontmoet en verlies…