Alle inzendingen over vogels

ze vielen als witte papiertjes fladderden traag nog rond in vage vlagen op cirkelende wind hun lege magen verdroegen geen warmwatervisjes uit de voedselkring die daarmee deze en vele andere diersoorten om zeep had gebracht hun sierlijkheid en kracht was alleen terug te vinden in de genenbank die hen als combi wisten het was gedaan…

Dag vogel, hoog in de lucht Slaap zacht…

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donker onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid. Ik kan de pinguïn wel begrijpen. Slapend zien we meer dan met de ogen open.…

Het licht is al ontwaakt en vogels proberen hun nieuwste wijsje. Maar wij slapen nog.…

Op lege dagen - zoals deze wanneer vogels weggevlogen mij verlieten voor een verte die ik nemen kon wellicht dacht ik aan langvergane dagen van verlaten witte wolken die genomen door de vogels zomerden in vergezicht In winters hing ik niet aan slaap die was voor dwazen - radelozen nee - nog liever brandde ik mijn ogen rood in evenwicht…

Ik wil alleen horen hoe jij naar me riep: volg de vogels, volg de vogels. Dolend in mijn dwaaltuin verlang ik naar zijn stem het meest. Hoe spin ik, gekneed en gevormd, met mijn hart een draad om over de weg van vroeger te kunnen lopen?…

Wandelen door een tuin waar vogels geuren als bloemen en bloemen zweven als vogels... Vertoeven in dat magisch oord waar vreugde zingt en eeuwigheid danst...…

Zuidpool: die van de pinguïn, vogel in duikerpak die het eigen lichaam als slee gebruikt om over de hard geworden winter te glijden. Vogel die liever zal zwemmen in het donkere onderwater dan vliegen in het licht der eeuwigheid. Ik kan de pinguïn wel begrijpen. Slapend zien we meer dan met de ogen open.…

De vogel zingt niet meer.…

Een vogel vloog hoog langs de wolken En zag de aarde steeds minder groen Hij dacht hoe moet ik in een lied vertolken Dat de mensen daar iets aan moeten doen Steeds komen er minder insecten Bloemen en planten worden niet bevrucht Mens waar blijf je met je intellecten Ben je voor ondergang niet beducht De vogel vloog verder en verder En overal…

Groene veren van vreemde vogels vliegen voortvarend ver voorbij violet van vlammende violen Koningsvarens vergen vrijheid…

De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…

Een onderonsje fluisteren een vogel fladdert de felle zon warmt kinderhandjes gevouwen glimlachjes kleine stemmetjes boeiende levens.…

Terwijl wolken het zonlicht roven, vliegen vogels rusteloos naar de zee. Ik kan geen behouden reis beloven maar in je schaduw vlieg ik mee.…

voorzichtig heb ik de gevangen vogel uit de strik verlost ik laat hem vliegen hij geeft mij vleugels ------------------------------------- uit: 'Warmte vergt jaren groei', 2005.…

geknotte wilgen staan als verweerde trollen op het winters land mist versluiert kruin en stam geen vogel begroet het licht…

De vogels vliegen naar het zuiden dat is hun winters leefgebied dan ziet de vogelaar ze niet en kan ook hun getjilp niet duiden maar ik wist niet, of ik zou liegen, dat 'n vogelaar ook op kon vliegen…

soms voel je je alleen maar de zon is er de bloemen en het gras de wind, de vogels alles om je heen let er op voel je bent samen niet alleen ben er.…

sapstroom van kracht in wortel geboren verlangen naar licht ontvouwt blad uit tak reikt naar de hemel geeft huis aan vogel…

horen hoe een vogel voor het raam de prille dag bezingt, weer zichtbaar maakt hoe de klank herkenbaar wordt van luisteren (naar J.Deleu: landschap)…

boven het water verdwijnt de vogel in het grijze hemeldak de ochtend breekt aan alles is gezegd leen mij je oor, liefste je zwijgen is zo licht…

soms treft een doener in gedruis rondom een bres waar stilte woont en een zeldzame vogel zingend hem blozen doet…

Ze zeggen dat jij Voornamelijk op prooi Uit bent, altijd op jacht - Voor mij ben jij die Vogel met de zilveren vlucht - Altijd balancerend, schepping Van ongekende pracht…

roep tegen het donker in de holte van de nacht eerder dan woorden komt de gedachte aan het diepste blauw op de dag dat de vogels komen en ik zal gaan…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is dat in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist de winter zijn ontkomen…

hoezo verdwalen lachten de Bosjesmannen wind vogels dieren bomen en sterren ze kennen ons allemaal wij verdwalen nooit…

het zijn wel zeven dagen, Ik zag in al die tijd geen vink of koolmees weer; Nu ben ik heel ter neer geslagen, Nu zeg ik bij mij zelf: er zijn geen vogels meer...…

roep zijn moeder die hem groet huilt in haar warmte zijn angsten vrij maar voelt de zilveren vogel te dichtbij…

Ik kon geen foto vinden waar ook nog de vogels op te zien waren. Ik ben zo vrij geweest de foto bij het gedicht te plaatsen.…

Zojuist zag ik een vogel landen in onze wilde vogeltuin. Hij bouwde er zijn nest van takjes, die hij hier gevonden heeft. Zijn vrouwtje laat zich zelden zien. Ze is druk met broeden of ze is bang. Rusteloos vliegt hij af en aan. Ik weet niet hoe mijn vogel heet. Wel hoor ik zijn levendige vogelstem. Hij koert, of is het vogelzang?…