Netgedichten

netgedicht (nr. 81.402):

Warmwatervisjes

ze vielen als
witte papiertjes
fladderden
traag nog rond
in vage vlagen
op cirkelende wind
hun lege magen
verdroegen geen
warmwatervisjes uit
de voedselkring

die daarmee
deze en vele
andere diersoorten
om zeep had
gebracht hun
sierlijkheid en
kracht was alleen
terug te vinden in
de genenbank die
hen als combi wisten

het was gedaan
met de diversiteit
zoals die op aarde
altijd had bestaan
oceanen gingen
overstag oerwoud
baarden woestijnen
zonder vegetatie en oases
zelfs de dood bleef stil
liggen in windkrachten

die ons begrip sterk
te boven gingen in
verdwenen seizoenen
schoonheid kwijnde
weg oogsten mislukten
omdat insecten geen
bloemen konden
bevruchten omdat
honing en stuifmeel
verloren waren