Alle inzendingen over ziekte

De strijd van gisteren opgegeven Een nieuwe dag Een nieuwe weg De pompen losgemaakt De beademing verwijderd De monitoren uitgezet Triomf van de vrijheid De reis gaat verder Op eigen kracht ejf 2010 UIT: WAKKER WORDEN…

Ach realiteit breng me nu terug met open ogen in verre dromen toen de dreigende zwarte vogel die onontkoombaar als het noodlot almaar dichterbij te komen lijkt nog een klein zangvogeltje was het pijnlijke schorre krassen nog een vrolijk kinderlied het zwaard van Damocles nog rustte in de schede de dood nog onbekend ver weg in plaats van…

Noem het verwerken weet u, ik vind u een schat altijd die warmte in uw ogen ook al was uw boodschap aan mij minder vrolijk maar goed, het is niet anders vanaf volgende week kijk ik beslist weer blijer de wereld in maar dan door een andere bril wees positief klinkt het in het fluisteren van de wind en zo is het minder struikelen scheelt…

Zij eet de woorden uit jouw mond -zalige moeder- geest van verloren beloften, als antibiotica, altijd op tijd in de maak In de pas lopend, verlangt zij te sterven in jouw schoot Een blinkende zilverschaal van schitterend water golft in het naakt van twee gezichten… Daarom staart zij jou zo wezenloos aan als de broekriem, strak aangehaald…

Ik hou vast en herinner me de zwarte gaten die nog voor het duister kwamen en al het andere opzogen, nog voor ik klaar was. Ik hou vast en droom van vlagen, stukjes leven in een grijze foto gevangen en uiteindelijk in vlammen opgegaan. Ik heb het niet geweten. Ik hou vast aan kleine geluidjes die bekend zijn, stukjes blad, zoals een…

nu je zo door en door de rusteloze nachten kent het moedeloze ademen de zware ochtenden met nog niet een streep van licht het lange missen van die je dierbaar waren de steunpilaren die al rust gevonden hebben op een plek waar je nog steeds niet ligt zou je dan desondanks bij de allerhoogste extra tijd moeten gaan vragen tegen een in…

Ze zegt, mag ik even, Ze zegt, je moet even Ze zegt doe dit nou Ze zegt, laat het nou Ze zegt: Ze zegt eigenlijk niks meer Ze zegt niks inhoudelijks meer Ze zegt niks meer zonder boos te worden Ze zegt niks zonder je een schuldgevoel aan te praten Maar: Zei ze nou maar wat!…

Er zijn van die dagen Dan maakt het mij niet uit Hoe ik mijn lot zal dragen Waar ik mijn ogen sluit Dagen van vervreemding Altijd op de loer Waarin ik desinteresse toon Niets boeit mij, geen moer Het kleine beetje zelfrespect Dat ik moeizaam had verkregen Is ongemerkt weggelekt Dat kom ik dan niet tegen Ondanks dat draag ik dit lot Je hoort…

Mokerslagen dreunen op mijn huid Een ijzige kilte omklemd de onzekerheid In de ogen van de arts zie ik duisternis De ziekte, het scheldwoord, het is bij mij een feit… Niets lijkt nu meer hetzelfde als voorheen Het leven per dag want morgen bestaat nog niet De strijd van bestraling en chemokuur is begonnen Met veel angst, donkere wolken en verdriet…

Niets meer weten, niets te kunnen vergeten en toch: het gevoel hebben dat je wat kwijt bent, we kunnen je niet helpen zoeken, vinden doen we het eveneens niet, maar de pijn, het hartzeer van het niet weten, niets te kunnen vergeten, het gevoel, dat gevoel doet zo schrijnend zeer, dat we met alle plezier de dingen die we wel weten…

Na het vonnis ‘kanker’ Werd het een gevecht op leven en dood Lichaamsdelen,kwaliteit van leven,trots, ambitie, zekerheden, idealen, zelfs mantelzorgers werden geofferd Op de positieve uitslag volgde geen applaus, maar; gehavend in een nieuwe strijd: Heden, verleden en toekomst; nooit meer hetzelfde Vol dankbaarheid, pijn en onvermogen…

je komt me morgen toch halen hè vraagt ze zacht doch met dringende ogen als ze merkt dat ik haar verlaat natuurlijk, morgen om tien uur ben ik er het bezoek aan haar duurt een eeuwigheid maar met veel genegenheid over dat ene gepraat ik mag toch wel een paar dagen naar vader en moeder dat vinden zij toch wel goed natuurlijk, ik…

vermoeide handen zijn slecht op hun gemak reuma laat sporen achter van pijn bij het werken ik protesteer het achtervolgd mij op de borst waarheid is een gouden draad op de zichtbare kant moet ik zeggen, voor mij bij het ochtendgloren van de dag toch is hoop alles om de pijn te bestrijden door middel van rust onder de zon van het noorden…

Meisje met problemen en immens veel verdriet, zocht een leefbare oplossing maar vond die niet. Ze verloor de controle over gevoelens en gedachten, ze deed dingen die niemand van haar verwachte. Ze zocht en vond controle in verkeerde dingen, die stem in haar hoofd beval slechte dingen. Eten mocht en kon plots niet meer voor haar, Eerlijk…

. de koningen en koninginnen slapen nog zachter door de stille dood van weggestopte woorden leeft er ergens wel mijn bloed in jou je gaf me leven en in elke streling lag een kus naast de vage oorvijg die me nochtans corrigeren moest ik luisterde, maar had mijn eigen tijd nu speel je slechts nog dat, wat elke dag je biedt tussen…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

sick building syndrome ik wrijf mijn ogen uit vanwege de airconditioning die recirculated adem terug blaast naar mijn flexplek databases nopen mij random te handelen ik ben namelijk online en moet targets halen core business laten geen traan er moet gescoord worden ook al gaat de taal eraan…

Mijn opa heeft een goed verstand En is ook wel bij de hand Hij weet wat hij wilt En dat is niet meer leven Hij zegt altijd, ‘Je ziet me nog maar even Geniet nog van zijn welzijn Zijn leven hier op aarde Want ooit op een dag Is hij er niet meer Dan is hij mijn engeltje op mijn schouder En vlieg ik over een paar jaar naar hem toe Dan zijn…

Je gaat me verlaten en het duurt niet lang Ik weet wat je wilt Je bent totaal niet bang Je wilt niet meer leven Je wilt hier weg Doctoren houden je tegen , wat een pech. Je gooit je medicijnen weg En spuugt ze uit Geen zin meer om te leven Je wilt een spuit…

. de wereld stuitert binnen angsten en een vaag gevoel onwezenlijk versnippert haar besef dat wat ik uit mijn ogen geef niet veel meer is, dan een dochter geven kan: verstand vervalt, slechts haar momenten tellen alles draait zich: bindt de muren rond wat tafels en een stoel maar- welke ooit van haar was- ziet ze niet ze ziet…

mijn hart klopt nog steeds, maar jouwe is uit elkaar aan het vallen mijn lichaam fit en gezond jouwe ziek en moe van het vechten mijn leven begint net 't jouwe eindigt al mijn leven, uw leven en de levens van alle anderen bruut uit elkaar gescheurd als gevolg van een ding, maar nog steeds durven mensen te schelden met de ziekte!! vooral…

hang m’ n wens aan een witte wolk blaas ‘m jou richting hoop dat ie aankomt zodat jij ‘m in de schaduw kan lezen zou mooi zijn als daarna de zon weer volop zou gaan schijnen…

De tijd tikt weg, de klok slaat door, de leemte wordt gevuld met leegte en verhalen die niemand verlangt. Getijden komen en vooral gaan; niets blijft dan verbleekte herinneringen waar niemand nog naar hunkert. Wij proberen plezier te maken: soppen krakelingen in de thee, blazen bellen als kleine kinderen. Op het ziekbed zien wij het plafond…

De consequenties zwerven door mijn gedachten De gedachtes kunnen niet wegblijven Mijn hart zit op rust te wachten Deze bangheid is door geen mens te beschrijven De moeilijkheden roepen naar mijn leven Het verdriet is niet te dragen De vrijheid wordt mij niet gegeven De wanhoop komt alle dagen Mijn hart is door de ader…

In plaats van haar kind - het leven is soms zo wreed - ach, kon zij maar gaan.…

ome Jan was ergens psychiater van hem werd ik niets wijzer zo bleef het duistere in stand later, toen ik eindelijk groot was leerde ik zelf wat geestelijk lijden is vreemde weerstand is verdwenen het zijn mensen zoals jij en ik die vermaald worden door pijn mensen zijn nu steeds meer depressief door gekte van de maatschappij…

ik heb het ervaren, zuigend en kloppend gaat maar niet weg hangt in je lijf leven doet pijn…

we liepen samen, aan elkanders hand je zocht me overal maar vond slechts wat ik aan je zei- want mij herkende je niet meer de foto’s die ik toonde leken op iets moois doch nimmer op mijn kinderen of op de tijd dat jij nog als mijn moeder ook mijn moeder was de kleine vrouw waar je in schuilt herbergt enkel nog dat lieve ja, dat hele…

Wanneer ik mijn ogen sluit kom je tot leven Voel ik je lippen laat je me zweven Wanneer ik mijn ogen open wil ik je geven Wat jij hebt verdiend hier in dit leven Ik sluit graag mijn ogen want dan lijk je zo echt Maar wanneer ik ze open zie ik je gevecht Ik sluit graag mijn ogen en denk dan aan jou Dat ik ondanks dit alles…

gedrapeerd hangen haar laatste levenslinten lonkend naar eeuwig senryu…