Alle inzendingen over idool

Mijn ogen zoeken tere bloemen die mijn ziel met licht betasten boven het Britse landschap schijnt een ster in de eeuwigheid, het licht van een idool het is geen popster, maar een zwarte ster hij zal je niet zeggen wie je bent in tientallen metaforen leeft hij voort door zilte duurzaamheid van liefde.…

Na een pijnlijke reis vanuit Roche, waar zijn moeder hem geen blik waardig gunde en zij liever pronkte met een oude broche, dan weer geconfronteerd met zijn onkunde, leed hij nog het meest door haar afgewende ogen en niet zozeer door de kanker in zijn lijf en botten, waar hij zich veel minder door voelde bedrogen, maar wel door haar 'wat kan…

Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw, Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen, Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen, Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw. Het dropt, het dropt, van spits tot spits; aanschouw, Hoe langzaam droppen door de droppen zijgen, En, vallend, leven geven aan het zwijgen, En worden…

Dat vrij der vorsten naam, door slavenhand In rotsen uitgehouwen, praal! Dat standbeeld en altaar, hun razernij, Het bevend mensdom leer'! De tijd schuurt hunne naam van 't outer af; De mensheid trekt de voet terug, Wen zij een beeld in 't dreigend wezen trapt, En gilt: hier ligt een Vorst! Veel eedler is uw lot, o gij! wiens naam…

Er is geen hartstocht schoner dan de haat, de liefde in een brand van vlammen te vernielen, zodat in gouden gloor ten onder gaat de drang en dorst der zielen. O vrouw, die ik beminde zonder zoet gevlei, die 'k minde om de nacht, en bij het dagen met handen die aanbaden heb geslagen, 'k ben ver van U en daarom medelij! En gij zijt…

Wat rust ze zacht in 't malse ledekant, Het blank gelaat, in 't kroezelhaar gesloten, Met iets zo fijns, zo zeldzaams overgoten, Als zag ze mij reeds hangen aan de hand Een kindje uit haar edel lijf gesproten! Wat rust ze zacht in 't malse ledekant! Hoe lieflijk rust de wellustvolle vrouw, Die mij met schoonheid, liefde en maagdenweelde…

Sibylla, aangebeden kind - zoo wispelturig als de wind - die louter zielenvreugde vindt met herten doen te smachten, die gij door uwe schoonheid blindt en aan uw zegekarre bindt, terwijl ge toch geen een bemint, hoe zij naar u ook trachten. Is ‘t niet uw blauwig ogenpaar, uw blond gestruiveld fulpenhaar, uw stem, als ene harp zo klaar…

Als kind stal ze mijn hart, toen ik op de fiets van Kollum naar Buitenpost ging om in een grote zaal een film over haar te zien, die waarin ze haar vader, de zeeroverskapitein, op een zwaarbewaakt eiland, Taka-Tuka-Land, bevrijdt. Ik wilde ook in Villa Kakelbont gaan wonen, samen met Tommy en Annika avonturen beleven en de hele snoepwinkel…

(voor Joost Zwagerman) Na eenenvijftig jaren ging je overstag en zette je een punt achter je schrijven, nooit meer toon je ons die uitbundige lach, zul je ons nog meevoeren in je overdrijven. Je kende de wrede keerzijde van het succes, de donkere poel waarin kunst geboren wordt, het gevecht tegen een vlijmscherp slagersmes wist je zo lang…

Dag, meneer Verantwoordelijkheid. Waar ik u vooral om benijd is dat u er zo ècht voor gaat, zo doelgericht en toegewijd de dingen rangschikt, voorbereidt, en niet eerder rust voordat al uw solide zekerheid een afgerond A4-tje lijkt... Het valt bijzonder in u te prijzen dat u nooit vertrouwen schaadt, noch brutaal de boer op gaat. Men kan…

(voor Thé Lau) Na twee-en-zestig jaren in de mangelmolen dacht God, laat hem nu maar hemelen, hengel hem nu maar op, want hij zit al veel te lang op hete kolen, die lieve bengel. Ik zat in een chic gekkenhuis toen ik jouw 'Blauw' over de radio hoorde en mij gezien voelde, getroost voelde, trots als een pauw dacht ik, als hij het kan, misschien…

O! Ik denk zo innig aan je, ik verlang zo innig naar je!... Zeg, voel je 't niet komen, van verre niet komen als geuren van bloemen naar je? Mijn ziel staat open voor je, mijn armen gaan open voor je... Zeg, voel je 't niet branden, niet tintelend branden, zenge-zacbt op je handen, op je schouder, je lippen, je tanden, op je boezem, op…

(voor Arine Fijn) Ik noemde je niet voor niets fijngevoelig, terwijl je langs mij schoof als een engel, die mijn hele wezen wist te helen, je blijdschap transformeerde me in een bengel, voor wie de conventies niets konden schelen. Ik zag je met precisie edelwerken maken en ik proefde de contouren van je lichaam, dat als een gazelle heen…

Leve de komiek klassiek! Voor het kleine theater en het grote publiek. De bespeler van volkse sentimenten, Die ook de lach opwekt bij koningen en presidenten. Op handen gedragen door de kleine man Heeft hij de lach aan zijn broek hangen waar het kan. Leve de komiek klassiek! Van het witte doek en het t.v.-publiek. Van het theater podium naar…

nu jij niet meer bent maar was, en dat voor eeuwig zal blijven zal deze stilte beklijven zal ik deze kilte verdrijven met het vuur dat je achterliet in jouw stem in jouw lied lied na lied blijft warm omringen zal ik zingen voor je woorden en je klank 'vielen, vielen, vielen Dank'…

Er is een dichter gestorven: hij had 'ne goede naam; nu komen de andre poëten luid jammerend te zaam; zij strooien as op hun hoofden en zijn in rouw gehuld, hun oog is met zilte tranen, met weemoed hun hart gevuld. De dode heette een stumpert en machtloos nog voor één uur, nu wordt hij op eens bevorderd tot stralend dichterfiguur; nu wordt…

Hij was een KEI in taal, hij was een ROTS in vertalen, hij was een cabaretier die zalen stil kreeg, hij was een STEENGOED mens, te lief, te zacht en nu, dood! Hij verlegde de steen in de taal deed dat kei goed en nog voor ie goed en wel afgekoeld is, wordt hij al zo gemist! Rust zacht en vermaak ze daarboven!…

Plotseling zag ik een zinnig woord tussen al jouw dubbelzinnigheden was er opeens die essentie van geest in ons en samenzijn een brief schreef je met de hand van een man een postzegel plakte je met de maan van een vrouw en in jouw verborgen intellect ontdekte ik een ratio, de grenzen voorbij alsof onze held nog leefde de kogel overleefd…

Mijn Kloë, schoon ik u nooit zag, Mijn hart gevoelde toch uw waarde; Zo ik uw schuilplaats kon bespiên Zou gij mij alles zijn op aarde. Ik zong, en zingend zag ik u. Gij woelt altijd in mijn gedachten. Wanneer 't verdriet mijn jeugd bestormt, Uw beeltenis kan dat verzachten. Dan lijde ik minder als ik denk: ‘Mijn Kloë zal eens…

Met de humor aan z'n linkerpink, ironie op beide wangen en goedlachsheid om z'n nek beent hij door de weke aarde... Met een arm vol groot gezag, een stem die slakken doet springen, zal hij in hachelijkheden onverbloemd zijn lichaam lenen aan onooglijken, geringen. De geslepene verbijt zich, de koelbloedige smaakt zweet, de dief voelt…

(voor Klaas Sixma) Midden in de tweede wereldoorlog trouwde jij in het Goudse stadhuis met een knappe vrouw, op de foto kijk jij met hoge hoed volop blij, dezelfde man gaf de bezetters een flinke knauw. Je woonde met je gezin aan de Van Baerlestraat vierentwintig, aan de rand van de stad, waar je een Jood beschermde tegen de nazi-haat en…

(voor Dietrich Bonhoeffer) Er sprak hoop en verlossing uit je klare gedichten, terwijl je als mens verpieterde, gaf je anderen de kracht om niet te zwichten. Je redde vele Joden, die later in Zwitserland hun bevrijding zouden vieren. Bij het plan van enkele officieren en jou om Hitler te vermoorden, legde je maar wat graag je pacifisme…

Daar stond ze dan ineens geheel spontaan voor mij op de eerste Koningsdag Ellie Lust, roze politie-agent in het Tiende Straatje: de Hazenstraat, Jordaan bij 't beroemde Cafe Saarein Om haar heen heel veel vrouwen met 'n lach, 'n kus, 'n groet en gesprek: "Je doet het goed" en ondeugender "Wil je mij ook bekeuren!" ELLIE LUST…

Aan u dank ik deez' woorden, zachtste wezen, geurend en frisser dan de dauw, gij zacht als de atmosfeer. Gij hebt mijn hart gewekt tot leven, het gepoetst. In uwe aanraking heb ik geleerd wat poëzie is. 0 dronkenschap, o heilige dronkenschap, enthousiasme, lere ik toch steeds beter uitspreken wat uw heilige dienst mij leert.…

Een lied ruist ijl en rank; een vrouw speelt aan 't spinet En neurt heel zacht de wijs; de blanke toetsen schreien Hun zoet en simpel leed door 't schemerend salet. Maar wie haar gratie won nijgt aarz'lend haar bezijen En zoekt haar need're blik. Een stille geur verbloeit Van onvervulde drome' en teed're specerijen... Ze heft 't gedoft…

De pauw buigt voor een grijze warme vrouw met zacht rode lokken deze vrouw maakt afstand tot een zoete bereikbaarheid en laat muren vallen ik laat mijn veren zien neem een stille zucht en plof neer in zacht rood velours…

Lee Harvey Oswald deed het niet alleen Waarschijnlijk had hij niets ermee te maken In Dallas, toen de president verdween Wie deed het dan, wie was er zo gemeen? Dat weet ik niet, toch schreeuw ik van de daken: Lee Harvey Oswald deed het niet alleen Een schot kwam van de heuvel naar het scheen Je hoorde mensen schreeuwen, kreten slaken In…

(voor Sophie Podolski (1953 - 1974)) Je keek voortdurend door een kleurrijke, maar gekmakende caleidoscoop, die zich ontpopte als een boa constrictor rondom jouw slanke nek, met dikke gordijnen van zwart haar. Als graficus tekende je de meest vernieuwende, absurde en intrigerende denkbeelden, terwijl ze in de inrichtingen van Parijs en Brussel…

Ik droomde van een kálme, bláuwe nacht; De matte maan lag laag in mistig glimmen – Maar hóóg scheen van de schemerende kimmen Der klare starren wolkenloze wacht. Toen, tussen maan en starren, rees Zij zacht – Mij zoeter dan de Muze! – en scheen een schimme, Wijl ’k om haar hoofd als diademen klimmen En dalen zag der starren gouden pracht. O…

Zij ligt, zo rijk in haar ontroerend naakt, Zo argeloos, ontdaan van alle kleren: Een kind niet radend wat het doet ontberen En toch zo schoon, zo lieflijk en volmaakt. Stil, als een bloem in schaduwen ontwaakt Wier broosheid zelfs het zonnelicht zou deren, Bloeit haar lichaam: mild-rose voor de tere En diepe grond die somberkleurig…