Alle inzendingen over taal

Mag ik van u een pond modaliteit? Da's goed. Zo een die werkt op je gevoel, Zoals jammer, helaas en tot mijn spijt Als bijwoord van gevoelshoedanigheid? Affecties, ach, u weet wat ik bedoel Nou nee, dan maar een onsje werkelijkheid Iets epistemisch, qua realiteit Niet soms, vermoedelijk of naar het schijnt Geen wou of zou maar…

Zeer geleerde doctor K.B. Page, Hoe maakt u het, weer terug van weggeweest in Bangkok? Blij dat u mij weer eens leest uw commentaren, vrij van loon of gage, vormen op zichzelf een eigen rage Al moet ik zeggen dat uw dichtersgeest - ik zeg het luid, hardop, en niet bedeesd - soms blind is, maar ook af en toe très sage dat…

Grieks en Latijn staan weliswaar te boek als oude talen maar wat is oud, de oudste taal als dieplood der beschaving is een die ieder kent, althans zo denkt men in het algemeen Dat is te zeggen: menigeen c.q. de massameerderheid der markerwaardse achterhoekse urker kabeljauwse twisten nederweerts in koeterwaals Alsmede al die zuiderzeese…

roerloos in het nest in de gekraste armen van de boom de gerafelde woorden ze wegen bijna niets te licht voor een vogelvlucht ongezien tussen veren verborgen in niet verstane taal wacht wacht in gekraste armen tot de zuivere regen valt…

zoals het blootgeven van gevoelens beschrijven in louter lyrische zinnen die ritmisch meedeinen op de cadans van taal om vroeg of laat wel tot een climax te komen aarzeling is twijfel aanvaarden voordat je toegeeft aan de extase die je drijft...…

sommige gedichten slapen in mausoleums andere in een anoniem graf vele slapen nooit dansen in de regen creperen in de goot het gedicht blind of doof sterft een ongelezen dood of kreukelt als oude huid kraakt als het vermoeide huis de uitgelezen betweter breekt het af een gedicht weet jij het hoe het er uit moet zien?…

Een bever is geen bever En een bever is geen bever Zoals mijn buurman die zo beeft Wanneer hij bellen bier opheeft Dat is een bever, ja gewis Die toch beslist geen bever is Dat is een bever die niet beeft Geen ziertje om een biertje geeft Maar liever sloten water heeft…

het tekenschrift van vogel en vlinder een eindeloze tranteldans geen pen die het beschrijven kan het lichte schrift zwevend opgelicht aan nest en cocon ontstegen als een rozenblad in vertraagde val vederlicht opgepikt stukgehamerde woorden leggen mijn taal in de schaal een starend stom verlangen van een dolend dichtershart…

dichter bij het vuur smeedt metalen taal aaneen laat woorden vonken de taalsmid verbeeldt blaast het leven in ijzer zijn witheet geheim de meestersmid gloeit hamert op zinnen van vuur neemt taal in de tang laat talen branden temt gloeiende taalijzers vuurvliegjes dansen boven een vuurzee zweven liefde en de dood dichter bij het…

poëzie tast naar die ene dode dat verwaarloosde kerkhof de vergeten oorlog die jij niet vergat zij mijmert bij de muur van gestapelde stenen waaraan de wijnstruik zich vastklemt poëzie gaat over haar woekeren overal heen de liefde van planten voor het wachten op water en licht zij vraagt om toegang zoekt woorden om te kneden te…

Een classicus doceerde oude talen Oud was hij niet, doch eerder jong van geest Want wat hij leerde was nooit weggeweest De bron waar alle wijsheid valt te halen Pecunia non olet, geld stinkt niet Of neem nou pater noster, stabat mater Van 't onze vader kreeg hij nooit een kater Alleen van asterix, die kent hij niet Persoonlijk, want…

( voor Hans Lodeizen ) dit gedicht gaat over de buigzaamheid van ene Hans Lodeizen ( wie kent hem nog ) hij schreef over het schuilen onder het lover en wist mij daarmee steevast te ontroeren ( kom daar nog maar eens om ) in zijn te korte bestaan speelde eenzaam zijn en buigzaamheid van het verdragen een uiterst belangrijke rol zó mooi…

Pasen 2023 Nadat Hij opgestaan was uit de dood Kwam Hij Zijn nieuwe Lichaam aan hen tonen Talrijk de werelden om in te wonen . Was wat Hij liefdevol voor hen ontsloot Toen Hij de tweede keer aan hen verscheen Liet Hij hen achter met een kroon vol dorens Liet Hij zijn letsel aan hen zien, alvorens Hij voor een tijdlang uit het zicht verdween…

Op stenen die waken als wachters bij zerken Gelegen op grafheuvels, nauw te ontwaren Plaquettes met opschriften tussen pilaren Met namen en toenaam op hoven bij kerken In sobere stijl stevig geciseleerd Staat soms naast de feiten van hun aards bestaan Hoe men dacht over hen die toen heen zijn gegaan In een epigram gekalligrafeerd…

Vertrouw alleen het woord dat spreken gaat pas als het schemert, de avond valt, de bomen uit hun huizen komen, de takken omgevouwen tot gebed. Vertrouw alleen het woord dat in zijn schild weerloosheid voert en vijanden verliefd omhelst. Alleen het woord dat jou verandert in een vraag en ons stomverwonderd laat. Vertrouw alleen het…

er wordt te veel gezegd te veel beloofd te veel uitgelegd waarmee de kracht van woorden worden gedoofd geen woorden maar daden de schouders er onder zetten de afbraak van taal beletten woorden moeten weer opnieuw worden gewogen en die te veel hebben gelogen moeten we schrappen desnoods verdagen tot ze er niet meer toe doen…

een woord is een vroege ochtend zonder breuk of smet soms een teken in de lucht een woordeloze rit naar zee zachte vogel boven een uitvarend schip de vermiste naam voor verdriet barst het als een beladen ster komt het niet op tijd tegemoet een woord is een woord tot jij het vult soms met betekenis…

De tijd vliegt maar de dagen gaan traag en dan ineens is er weer een jaar voorbij dagen verschieten tot witte vlekken hoe meer ik zie hoe minder ik geloof Achter de dijken onder de hemel huilen de wolven in de koude nacht het ettert in de buik van de aarde spiegels stijgen tegen de klippen op Meestal is stlte beter dan woorden stilte laat…

aan de verste rand van mensenleven aan aarde en tijd onttogen als de droom zijn diepte bereikt vliegt in de pracht van zijn vlucht een zwaluw tegen het raam ingenesteld in weke aarde een korte siddering pijn en poëzie in het kleine vogellijf…

Dit opnieuw te spellen uit te spreken, dit uit krampachtigheid vandaan naar vingers grijpen, taal- springen, klankstoten, letterlallen, dit likkende liplezende, hortende dit allereerste onverstaanbaar hulpeloze, dit stameldichtende dat opgekropt stampt in het gedicht: een hunkering naar de zeggingskracht van goesting in gezoogde taal…

op de straat ligt een hoop. de hoop is nat. is de hoop een kat? neen! de hoop is niet kat. de hoop was kat. de kat is dood. de kat is nat. de kat is dood en nat. kwak kwak gaat het wiel van de kar. de kar rijdt over de kat. de hoop kat is plat. de straat is proper. de kat is weg.…

het grote beweeg der golven. de gekende leegte in de mond. de vrijspraak. harteloos. het zij. het zo. het aanspoelsel (koud). de open gereten verwonderingsbuiken (kil, eerder). zo. haar zilte raadselachtigheden. walg die mee in de bedrading kruipt. mensenhaat inherent aan de smetvreesman. het plompe pennen in de was van het hernemen. zij:…

Is het een drang een neiging of ordinaire dwang om een monoloog interieur als een een- of meerzijdig in een hersenkwab frontaal cq in Wernickes gebied parietaal geheel op feiten gebaseerd doch intern meestens gefingeerd beoordelings- dan wel voortgangsgesprek te voeren en dan ook nog in de vragende wijs brutaal bruut taal…

Ben ik vanochtend in uw taal gevallen als een vlieg in uw woordensoep een walvis in uw letter oceaan het is met een waarom, een vragen naar hoe gaat het met u dezer dagen is uw leven alle moeite waard de verbintenis verbroken door een ononderbroken taal van zwijgende liefdesbrieven zonder antwoorden spiegel ik mijn vragen aan uw zielsverlangen…

eigenlijk is de naam (kladblok) blocknote maar een ordinair gegeven het papier waaraan de dichter zijn bedenksels toevertrouwd vereist een poëtischer naam hoeveel woorden lopen er niet stuk op het toch enigzins botte woord 'Block'note als op een blinde muur die nietsontziend een wig drijft in het lopend vuur dat dichten heet het…

Een dichter is een vrije vogel Pronkt met veren kakelbont Een zangeres een entertainer Een superster die ieder kent Dwingt met haar danslijf En haar zangmond Is zij zelf evenement? Welnee, zij is een schijnwerper Zij is niets zonder microfoon Beweging mensgejoel uit zaal En is zij in haar element, Dán is zij samen met publiek Experience…

gelaagdheid in soepel dansende woorden die er werkelijk toe doen met een nuance die je doet inzien dat er een grote vorm van verscheidenheid huist in de ziel van de mens soms krijgt het vat op 't gemoed dan weer daalt er kilte als natte sneeuw in het voorjaar je zou wel willen schuilen onder een abri van geborgenheid maar je voeten…

Ze heten Jan, en Klaas, en Ko, Hun burgernaam maakt hen verlegen, Die glimt en geurt u muffig tegen Gelijk een appel uit het stro. Geboorte, trouw en overlijden Zien ’t plechtige familiestuk. Dan stellen zij het weer terzijde, Blij met hun alledaags geluk. En merkt de buurt iets in hun wezen, Dat haar mishaagde of geviel, Dan noemt zij…

Mijn strenge rechter, je staat daar als een beeldhouwersmodel, en klaagt spottend: ik heb zo'n brekelijk lijfje, ik lijd het hele jaar aan voorjaarsmoeheid en door een waterader onder het huis. Ondertussen verwijs je ook mijn karkas naar 't knekelhuis en decreteert verder: die verzen van jou, jij schrijft veel te veel zeg, een derde is beneden…

( ijdelheid is ook een strijd ) het schrijflaboratorium en andere jeuk veroorzakende zaken... het is de taal in het banale ontdaan van elk spoortje romantiek als bij arbeiders met werkwoorden in zo'n grauwe taalfabriek met schoorstenen die in staccato woorden spuwen voor vertolkers met haastige spoed een mens kan veel verdragen…