Alle inzendingen over Beloftes

Enkel beloftes bleven…

Nog hoor ik het dat geronk van die motor toen je plaatsnam op dat bruine zadel en zei dat je gauw weer terugkwam om te blijven ik wist dat het niet zo was dat een belofte werd gemaakt om meer dan duizendmaal te breken en dat bleek ook zo te zijn nooit beter heb ik je gekend dan in flitsen van komen en gaan in woorden als lucht zo vluchtig…

en scherp Uren die gedachten namen Zoete pijn in stilte gedragen Vervlochten met jouw zijn Mijn liefde zo intens groot Jouw hart voor mij te klein Gevoel te zijn leeggezogen Van alle energie ontnomen De waarheid harder dan ooit Leugens verminken dromen Woede woelt diep van binnen Om de teleurstelling die er is Mooie woorden valse beloftes…

lijn vol grote sterke wasknijpers die dure jurken deftige jasjes stoere sportkleren taaie werkpakken vastklemmen waar een frisse wind door waait Hemels zingend en raad gevend het komende voorspelt hoeveel aangenamer is het wolkje van de toekomst dat steeds langzaam voor je uit zweeft maar zich niet laat inhalen of vasthouden geheime beloftes…

Verbleekt door vocht en zon maar niettemin: beloftes! Stevig-gearmde huizenrijen met triomfantelijke blik: 'Wij verwachten het van de zee. Welshmen aanbidden deze plek.' Klauterend naar die uitspraken vinden wij hijgend hun hoge bankjes. Meanderen we naar St.Helen's Lane: exquise, Indiase hapjes!…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe.…

Iedere ervaring in de herinnering opgezogen en opgenomen in de kern van jouw kracht, jouw inspiratie en nieuwe dromen, die als hoop uit de schaduw komen en als beloftes weer zullen bloeien in het licht van dit nieuwe jaar.…

tussen zilverrustige rimpels en zachte herinneringen teken ik cirkels in de tijd ik schets oude zomers en handen vol zee, blote schouders en dagen gedeeld ik schep wolken en verhalen, fluister sterren en beloftes, stapel woorden op de horizon, daar waar jij verdween nog één keer omcirkel ik zacht jouw naam, bevrijd…

Soms zou jij je hart graag delen En is het zo moeilijk te kiezen Je weet wat je ermee zou winnen Maar tevens wat je zal verliezen Soms heb ik slapeloze nachten Gedachten zweven in mijn hoofd Twijfel gezaaid in mn vlindertuin Beloftes die je mij hebt beloofd Soms lijkt mijn wereld zo mooi Je stem zo warm en even dichtbij De passie die dan…

Beloftes worden niet door hem gedaan en nooit zal hij zijn knekelvoeten vegen. Hij kent geen smalltalk. Er wordt stuurs gezwegen tot hij je vraagt om met hem mee te gaan. Dat was het dan. Je bent opeens zo moe. Hij zegt: 'Je wist toch dat ik ooit zou komen. Die lamp, die vaas, het doet er niet meer toe. Kijk niet zo bang.…

Als ik denk aan je ogen die lachten Glanzend als ijs warm als de zon Krijg ik last van bevroren gedachten Gevoelens van liefde in een cocon Als ik denk aan je prachtige handen Mooi van vorm en uitermate creatief Krijg ik last van bevroren gedachten Ik had je strelingen ze vreselijk lief Als ik denk aan je mooie woorden Beloftes over vriendschap…

Verdreven uit de moederschoot en losgescheurd uit de beschutting van loswal en kadekant raakt het wonderwerk op drift een onhoorbaar ijle wind suist door onzichtbare zeilen over de kleurloze stilte vallen de schaduwen van niet nagekomen beloftes zwijgend vormen zich de patronen aan iedere vorm kleeft een stem die als een paukenslag droomtijd…

Tere takken, jonge twijgen, bloesem in de knop beloftes die een aanvang krijgen het voorjaar volgt de winter op De lucht zindert vol beloften van leven de tere twijg wordt weer een tak de zwellende knop tot bloem verheven voor het oog met het grootste gemak Pasen schenkt nieuw leven het oude is voorbij gegaan een levend licht wordt ons…

En ontspanning, rust, een goed gevoel, ik kan al z’n valse beloftes dromen, heb z’n leugens al zo vaak gehoord, toch blijft het lastig om los te komen. Dus vechten we gestaag verder, wortelt het monster dieper in mijn lijf, ik kan het er voelen vreten, knagen, zelfs als ik een tijdje rookloos blijf.…

elke keer wij afscheid nemen wil ik jou mijn dromen geven gehuld in bitterzoete tranen helpen ze de pijn dragen de pijn is maar voor even dromen voor een leven leven zonder afscheid afscheid zonder tranen zoals de ondergaande zon gehuld in duizend kleuren beloftes maakt voor morgen een toekomst zonder zorgen laten mijn tranen jou beloven…

met een woekerend geheugen Een vergane edelman Het vernuftige is vervlogen Hij troont op een kreunend paard De prikkels van nu maken hem dol Spinsels nestelen zich in een verweerde kop De ontspoorde droom Het kolkend sop dat ophitst Want de kosmos bruist door bloed De maat is lang niet vol En dan nog meer speeksel verspillen Aan dure beloftes…

door mij zo bruut geraakt Ik kan zeggen wat me spijt Voor de pijn die is ontstaan Wat geheeld is in de tijd En wat nooit meer weg zal gaan Ik kan smeken om vergeving Voor datgene wat mij speet Voor de fouten die ik maakte En voor alles wat ik deed Voor elke driftbui, al mijn woedes Mijn onredelijkheid, zo vaak Voor mijn leugens en beloftes…

Vannacht heerst er een stilte die veel beloftes draagt als sterren aan de hemel die oplichten van hoop. Ik adem koude in en warmte uit, wrijf mijn huid nieuwe lagen. Ik zoek tijden die niemand weet, wil leven wat nog niet bestaat. Ja, mens te zijn en toch vrij is slechts weinigen gegeven.…

Te laat voor je tranen Al voel jij je ontheemd De liefde is weggeëbd Ik ben van je vervreemd Te laat voor je excuses Je hart gevuld met spijt Geen tijd voor zoete koek Het gevoel verloren kwijt Te laat voor je beloftes Ik geloof je nu nooit meer Alle grenzen overschreden Steeds weer keer op keer Te laat voor je woorden Ze zijn niet…

Ach, konden wij teruggaan in de tijd toen wij nog dwaalden in ons beider ogen en blikken niet gekruisigd in mijn spijt van tranen niet bestemd om ooit te drogen Toen wij nog kansen raapten en bevlogen beloftes deden aan een eeuwigheid toen onze onschuld lag in onvermogen; in naam der liefde trof ons geen verwijt Het waren leugens die de…

Eenzame lege schelpen als gebroken beloftes en onbeantwoorde vragen…. De vuurtoren flitst naar me….. het is tijd tijd om te gaan, …verder te gaan laat nu de zee zich onbelemmerd mengen met jouw liefde in de oneindig deinende oceaan nimmer versagend… altijd in mij…. verankerd…..…

Teveel verdriet om te huilen Teveel woede om boos te zijn Te leeg voor de stilte En te donker voor de warmte van de zon Maar na de droge tranen en de grijze stilte Klinkt er muziek in de groene bladeren Brengt een frisse lentebui de kleuren van de regenboog En schieten bloemen als nieuwe beloftes uit de aarde Een slak kruipt dwars over het…

hoe in het oorspronkelijk bejegend jargon het verkeer vrij vertaalt met spreekwoordelijke beloftes, is des zins van een beloning gelinkt aan geldelijke behoeftes de drang van de vlucht naar het excentrieke warmt het vlees als lippen blijven haken aan het woord van dank en genitaliën zich kruisen aan de beweging van het spel de fantasie…

ik wankel naar de kant waar een schaduw mijn angst aanschouwt langs huizen en bomen langs het parkje in mijn kinderdromen waar ik een eerste kus achterliet, ergens tussen het kastanjebruin van bijtjes en wat bloemen en onvolwassen zomerogen ik vond er de geur van kersenrode beloftes en slungelende lippenliefde onder de krullende…

Dank je voor al de onrust welke je deze nacht weer bracht Jouw loze beloftes van weleer je mijn hart hebt afgeslacht Dank je voor de onzekerheid alle hoop de angst en pijn Liefde vol liefdeloosheid hoe respectloos kan je zijn Dank je voor al je verzinsels ik weet wel weer genoeg Je laat me keihard vallen terwijl ik je op handen droeg…

zijn gebleven donkere delen van het bos hoog struikgewas met open plek het vijvertje met oevers mos sterren en een volle maan fee en elven die lichtvoetig dansen de droomprins op het witte paard maar de kinderen zijn los gegaan in stemmen die relaties kwekken met vrienden uit hun digitale sfeer nooit hebben zij natuur geëigend beloftes…

Vanuit het niets valt zij je van achter aan en laat oprechte beloftes als rook in het niets opgaan. Verwrongen golven nemen haar gedachten mee vernietigend voor jou in een veel te diepe, donkere, zee. Een zachte lieve lach is al wat men ziet met enkel haar verscholen duistere spinsels speciaal voor jou; in het verschiet.…

Die je slapeloze gedachten weer vult met beloftes die een nacht duren en genadig uitdoven. Waar ik je warmte weer zal vinden die aarzelende gebaren overbodig maakt. En elk afscheid teder en mooi laat zijn omdat de nieuwe nacht ons weer zal vinden en schaduwen tekenen die we met onze liefde zullen dragen.…

Ze zijn weer gekomen de lente-lichte-dromen de gouden beloftes van de eeuwige jeugd.…

In voor en tegenspoed bij gezondheid en ziekte ik hou van jou ik blijf bij jou wij blijven samen kerkelijk amen ik wil een kind van jou blijf jij mij eeuwig trouw wij samen, ons gezinnetje ruimte voor eigen willetje de corona-crisis proef op de som in prilste begin vallen beloftes om er wordt gescholden en bij vlagen wordt…