Alle inzendingen over Gehoor

waar zal ik nog te vinden zijn als uit de zee geen dromen komen woorden zich losweken niet anders meer kunnen dan sterven kromgebogen en altijd in de wind waarheen zal ik de meeuw nog dragen die een duinrug tot metafoor vervaagt onbegaanbaar, hoger dan het gehoor van het opgetilde water dat voorgoed zijn stem verliest mij…

Ik probeer jonge mensen te begrijpen Die het hebben over snijden en pijn Het doet mijn tenen samenknijpen Dat iemand zo wanhopig kan zijn Is de wereld dan zodanig vergeven Nergens meer een luisterend oor Het gaat hier om een mensenleven Waarom krijgen ze geen gehoor Er moet toch iemand zijn om mee te praten Ongeacht of de kreet gemeend…

Voor elk teken dat ik voel, want zelfs de wind geeft zacht gehoor, aan mijn hunkering zo zwoel.. En de storm die raast maar door… De balans neigt naar dat gene Wat ik angstig zal aanschouwen… Want ik voel dat jouw gedachten De mijne niet vertrouwen… De reden blijft omslachtig.. Maar ik leg mij erbij neer..…

…uit het raam zien waar mensen dansen in een zaal: geen gehoor, geen muziek maar Urlicht, mijn God en dan beseffen dat het grootste is het kleinste licht: lux lucet in tenebris, de liefste voorlopig, die vrouw, mijn god…

holst van de nacht in het droge gras langs de rivier achter manshoog riet niemand die het ziet bij zonneblaker blauwe letters de zomertijd klein gezet arial black lekker vet een vreemdeling zeker op de fiets misschien verloor spraak gehoor een moederland via zijn apparaat bij halve maan…

mijn zus was hoog gestemd zij zong het Ave Maria wij knikten bij het kerks gehoor tot barstens toe graatzuiver af en toe heel even een korte hapering van droeve slik intens zwaar medeleven onze verkrampte ruggen rechtten in merg en been zoals onze zus zo was er geen…

De mens is maar van vlees en bloed geen kansen maar wel het eeuwig moedig zijn tot de dag dat men het licht ziet veel verdriet en pijn toch is er nog zoiets als hoop een groter iets in het geheel geloof en geschreeuw tussen alle tranen door geeft de liefde eens weer gehoor luister naar je tranen om de les des levens te leren zonder al…

Het sloopbeleid van Halbe zet stug door, Men geeft dus aan zijn oproep braaf gehoor.…

Getekend door de tonen die de TOP2000 ten gehore brengt verbroederen leeftijden zich als wel stijlen van muziek onmogelijk niet te bewegen absorberen we iedere minuut tot in het diepst van ons zijn worden we meegenomen langs monumenten van verloren liefdes geboortes, en zo ook hen die we los hebben moeten laten troost zij evenveel als…

Toen het had haar stem gehoord die avond die de dag aan duisternis deed klinken, was er geen klank die zijn gehoor nog vond want het hoorde zich in haar weerklinken: vernietiging die in haar bezinken zou, bloed met git verbinden, eindstand met de dagen, en nacht met elke hand.…

de V-formatie nadert gegak zwelt aan het is genetisch aangelegd in vlucht gaan zij op weg gehoor gevend aan 'the call of the wild' een onzichtbare roeping die hen groepeert en op een innerlijk kompas vol van vertrouwen aanvaarden zij dit grote avontuur als is het een bedevaart en zij de pelgrims op weg naar het hun koude beloofde…

Carl Bernstein - van het Watergate-schandaal - Werd in Carré bevraagd door veel studenten Hij wilde dit in hun geheugen prenten: Je moet als journalist bij elk verhaal Gevoed vanuit diverse invalshoeken De beste versie van de waarheid zoeken…

Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. Wachtend, op betere tijden. Om je van de ketens, te bevrijden!…

Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert. wachtend, op betere tijden. Om je van de ketens, te bevrijden!…

Hier is geen ander gehoor dan 't verre gebrul van de branding, Het droge geritsel der hoge pandanen, Geen andre beweging dan 't wuiven der blaren En 't lome deinen der golven. Als 't leven op aarde opnieuw moest beginnen, Zou het niet zuiver blijven, allen op dit eenzame eiland?…

Je moet ook naar ze kunnen luisteren, heel belangrijk, dat gehoor. Je moet ook op elkaar kunnen rekenen, met goed of minder goed nieuws. Je moet voor elkaar iets kunnen betekenen, een schouderklopje, of je zegt iets liefs. Echte vriendschap is niet te benoemen, er zijn domweg geen woorden voor.…

schrijnend klinkt het klagen jammert echo's in het dal treurnis blijft het vragen druppelt tranen neer en zal na eindeloos weerkaatst te zijn nog galmen voor een laatste maal een beetje talmen nog zingen nog eenmaal gehoor doordringen en tot slot weg sterven in wezen verdoofd door onwil om te luisteren naar het leed dat het verwoordt…

hang over mijn schouder, het laken dat mij toebehoort en opnieuw een dag waardig zodat ik mij kan neerleggen in de dageraad van het geweten de ruimte die ik zoek langs schubben van de ziel schuif zeeën naar me toe, het gehoor van rivieren in licht en opgeheven handen en schenk de horizon het water van de wouden…

de straat zingt een droevig lied voetstappen vol van verdriet lopen door de straat van verleden tijd elke voetstap zit vol met lood spijt maar we moeten door wachten op de tekens o geef toch èèns gehoor het is zo donker in de straat zo stil de straat is oneindig de straat is leeg de straat de steeg…

begonnen Nooit ontdaan is van de druk Nooit verlost is van de verwachting Nooit is bekomen van de angst Nooit is aangestoken met de euforie Niet heeft geleefd om te mogen zijn En is wat openheid niet uitsluit De geslotenheid niet uitbuit Maakt het als een onbeschreven blad De geboorte van een kind Dan heerst daar de stilte Wordt het gehoor…

Getijdenmoe, maar nooit aflatend geeft zij gehoor aan eb en vloed onstuimig op het ritme van een eerste najaarsstorm. Een verloren meeuw krijst zich moeizaam een weg naar het ruime sop. De zomer is nu verder weg dan ooit.…

lieflijk streek muziek de plooien glad van tonen die in harde confrontatie het respect voor elkaar helemaal vergaten hun eigenzinnig geluid lieten zegenvieren ver boven alles uit anderen verweten hun partijen niet meer uit te willen spelen het stokje van de dirigent schreef overuren het gehoor had heel wat te verduren maar…

Zij jaagt alle dagen met beide armen wijd en vangt bijna achteloos meerdere levens verspreid waar nachten woest spelen met een zoekende zesde duivel is haar gezichtje nochtans zacht bijzonder wanneer zij lacht soms aait ze haar hond maar onverlicht verlaten geeft zij weer gehoor aan nog een laatste geest…

Dromen van nog vele woorden van leven in mooie herinnering aan liederen of schone teksten in ritme en metrum menig metafoor klanken der Muzen als streling van gehoor strelend als handen het lichaam beroerend de mond als een zoen omarmend de ziel het hart verwarmend jouw ogen herkennend in ‘t missen van jouw warme woorden van toen.…

Het vermogen tot Klank in de ruimte Die zich aanpast Naarmate de inhoud Meer of minder gevuld Reageert op resonans Die warm klinkt Of hol de leegte absorbeert De schrik of streling van gehoor Onzichtbare verbinding Die terstond dood slaat of Levende trillingen schept Die het luiden schenkt Aan wie zich laat horen Geschreven compositie…

En een stem die geen warm gehoor zal vinden of het licht van de eenzaamheid zal verwarmen. Want de vragende tijd is verloren in beloften die geen kou verdragen. En geluk begraven waar de kou wacht als de boodschap die alles bewaart wat mijn dromen niet meer kunnen vinden.…

Vanuit de donkerte straalt het Licht je tegemoet vanuit de stilte komt de mooiste muziek je ten gehore vanuit het stille hart komt de zoete liefde vanuit onwetendheid bereikte mij elk inzicht vanuit de verlatenheid kwam ik jou tegen jij, die me dit alles gaf jij, Ster aan de Hemel, die mij de juiste weg wijst.…

een verfstreek is het de dagen kleurend die tong verend fluitend zijn gezang van jong tot oud tot aandacht lokt stok geketend om attentie vragend zit hij kort gewiekt in goud gevangen verveeld gekooid zijn noten snavelend krauwend snauwend vermaakt hij het publiek kaatsend echoënd wat het gehoor kletst zich stilletjes vragend wie…

in het donker van de nacht een fijn gesprek totaal onverwacht niets kan ons deren we praten lang maar dan plotseling ... ik word zo bang ik fluister, ik roep krijg geen gehoor na een tijdje dringt het pas goed door je bent vertrokken je bent echt gegaan mij achterlatend met een traan helemaal alleen in een stille stilte omgeven…

Ik heb me heel stil afgewend maar niemand heeft door dat ik met zingen gestopt ben Een eenling in het koor Er is niemand die naar me wijst en roept: hij verdomt het waarom doet de dirigent niets schiet op, straks verstomt het Ze zitten in hun nette jasjes en vinden het een mooi gehoor in de pauze doen ze hun plasjes of staan voor de…