Alle inzendingen over Verblijven

vers Voor jullie schreef De pijn daalt neer Was opgedragen aan Jullie, vrienden van Mij in de Open Hof Een luttel aantal Dagen later nog maar Hangt de foto van jullie In Memoriam boven de schouw In de woonkamer van de pastorie - Herkenbaar jullie uitdrukking Nog maar zo kort geleê Schonk ik jullie koffie en thee En nu al verblijven…

gebeuren door de glans van jouw lieve ogen werd ik die bijzondere postzegel, die jij aan jouw album wilde toevoegen ik kreeg gelukkig de tijd om mijn gedachten op dit laatste moment om te zetten in excuses weer bewezen: elk drama verbergt vaak intens geluk ik geef de schreeuw van verlossing op dit moment hand in hand liggen we nu en verblijven…

bij avondval ging Jezus naar de Hof van Olijven zeer bedroefd en met doodsangst in Zijn hart zou Hij drie dagen in gebed en stilte verblijven maar beklemmend werd hem die donkere nacht drie discipelen moesten met hem bidden en waken toen plots voor Zijn ogen een bittere kelk verscheen en zij die Zijn steun moesten zijn, lagen te slapen in…

ik voor die al of niet hun leven gaven die stonden voor oprechte idealen laat hun daden zich permanent in ons collectief geheugen graven respect heb ik voor zij die haar kracht gaf zodat die hulpbehoevende die eenzame en oudere van z’n leven genieten mag respect heb ik voor zij die vragen stellen voor de non conformisten die nu verblijven…

laat mij proberen van een voorjaar te schrijven dat langzaam ontwaakt en je wijst mij de kleuren die de ochtend brengt de geuren mengt van herboren tijd laat mij proberen van een zomer te schrijven die ons leidt ver voorbij de bemodderde paden van het gevlei waar verdwaalde nomaden van de nacht verblijven laat mij proberen van een herfst…

bij avondval ging Jezus naar de Hof van Olijven zeer bedroefd en met doodsangst in Zijn hart zou Hij drie dagen in gebed en stilte verblijven maar beklemmend werd hem die donkere nacht drie discipelen moesten met hem bidden en waken toen plots voor Zijn ogen een bittere kelk verscheen en zij die Zijn steun moesten zijn, lagen te slapen in…

Het Belgische rijk zal bij verblijven in vrije lucht of onder de grond steeds weer streefzucht met schappelijke aard bedrijven.…

Men pleit nu voor een generaal pardon Voor uitgeprocedeerde vluchtelingen. De noodopvang in christelijke kringen Is eigenlijk niets nieuws onder de zon. Misschien wordt er bij u ook aangeklopt Omdat u onderduikers hebt verstopt.…

ik zag ze allemaal passeren in condens rond het stoffelijk element hebben zij zich gedrapeerd soms herkenbaar als mens zij vormen naast elkaar de grens tussen vochtig en blauw waar luchtig transparant de warmte laat schieten tegen de zeewaterse kou wordt dit toekomstig reizen het verblijven in moleculen waaruit je bent opgebouwd eenmaal…

Blijven ademen Ze zijn gemiddeld boven de tachtig jaar, mensen die verblijven in onze woonzorgcentrum. Sommigen zijn nog redelijk te been en goed bij hun verstand, zoals ze dat zelf zeggen, maar de meesten zijn zwaar hulpbehoevend en in hun hoofd doemt de mist op.…

Niet lang is deze mensen nog gegeven Die verblijven op deze gangen. Rusteloos tot hun tijd is heengegaan. Die vullend met liefde en zwijgzaam leed. Er niet bij stil willen staan. En toch zo dat je het niet vergeet.…

En wat als God onder ons zou verblijven, een blinde vreemdeling in de bus is, die jou plots weg loodst uit jouw duisternis en daarmee helpt jouw twijfels te verdrijven? Dwaas om te wachten op zo’n levensteken. “Zoek God vooral in je zelf!”, zie ik luid Teresa als mijn wijze leidsvrouw preken.…

Het blijft even behelpen nu hij nog herstellen moet Want met zijn vers als inspiratie vorderde het goed Reikhalzend kijk ik uit naar zijn terugkomst en zijn schrijven Hij zal nog wel een maand of zo niet hier kunnen verblijven Maar zelfs als het een jaar nog duurt, zal hij hier welkom zijn De slingers liggen klaar alvast voor lang' of kort…

ik meer Toe, nog een keer, nog een keer Zo moe word ik van die drang Ik wil er van af en denk er over na hoe ik dat zou kunnen bereiken maar het lijkt wel vanzelf te gaan ...Een meisje sloop binnen ...in mijn hoofd of het woonde daar ...misschien al van jongsafaan ...Ze liep alle trappen af ...en stak in de kelder waar ...de goden verblijven…

Een Bed en Bad en bovendien nog Brood Een B&B – betaald – mist zelfs een Beetje Wie heeft er op de valreep een ideetje? Of missen ze straks toch de laatste boot? Want zonder BBB is het geen pretje Dat geldt niet voor dit twijfelkabinetje…

in alle eeuwigheid Jij bepaalt waar jij voor kiest en je hoeft mij niet te vragen Want nog voor jouw vraag, heb ik je gegeven in oneindigheid In dat wat jij bent zal ik verblijven in alle eeuwigheid Dus ben ik vele inéén en de enkeling vanzelf Want nog voor jouw vraag, heb ik je gegeven in oneindigheid God dacht: ik zie zijn gezicht en herkende…

Ik ben mijn eigen leger Heb niemand anders nodig Is er ook geen corruptie En overleg is overbodig Ik bepaal wie ik verover En waar ik wil verblijven Ik bepaal mijn vijanden En wie mijn vrienden blijven Ik ben echt geen dictator Niet 24 uur per dag Dat ik mezelf eisen stel Ik weet dat ik ook rusten mag Maar toch moet ook mijn leger…

laatste idee verstikt in een massa rottend blad wie niet worstelt komt niet boven wie schrijft blijft meestal nog drijven al is het soms als schipbreukeling die zich krampachtig vastklampt aan wrakke zinnen met wat woordenflarden die moeten varen naar het reddende geheel maar vaak koersen naar onbewoonde eilanden om kort of langer te verblijven…

het spookschip genaamd de wereld zeilt door zwarte oneindigheid kapiteins oreren op de brug dol ijlend van koorts naar meer machthebbers in witte verblijven overvol narrenschip vol hongerigen naar brood en een menswaardig bestaan droeve broosheid van stervende kinderen klauwend in het ruim tussen de ratten stervend in stinkende walmen van…

Ze heeft het overwogen in mijn gedachten te verblijven, toch niet gezwicht of heb ik mij dat slechts verbeeld of voorgelogen, mijn leugen is verdwaald in het eerste morgenlicht.…

enkeltje naar Medemblik we passeren Wognum, Twisk en Opperdoes dorpjes met een geschiedenis de route kent veel moderniteit autowegen en terreinen voor bedrijven niet zo heel nostalgisch maar dat mag de pret niet drukken mijn oordoppen temperen de vele diverse geluiden van trein, kinderfluit en gekakel zonder deze zou ik er niet kunnen verblijven…

De nacht valt ook in mensen die verbrokkelen in hun bestaan; Herkenning gaat er langzaam aan tot ze ook zelf het niet meer weten wie ze waren, naam verloren en de sleutel tot verstaan. Toch blijft voelen, smaken, zingen en de diepe kern van alle dingen. Moeten we treuren om verlies of dieper leren kijken wie ze waren? Ze zijn nog steeds…

Maar ik gaf het op, het was gedaan we waren niet voor elkaar bestemd ik schreeuwde naar je wat ik voelde met mijn kaken op elkaar geklemd Als ik naast je kwam zitten draaide jij je vlug om mijn hart heb je vaak gebroken de liefde maakte me zo dom Later na duizend en één nacht, die ene nacht werd jij de mooie woorden die jij sprak verblijven…

Vroeger leerden ze me lezen en schrijven Tellen en rekenen Iets over nog vroeger De aarde waarop we verblijven Over de bloemetjes en bijtjes om ons heen Maar dan ook echt over de bloemetjes en de bijtjes naar het scheen Ze vertelden niets over jou en mij Ookal wist ik niet eens wie je bent Over hoe je harten breken zal En dat ik…

en heerlijk in mijn gedachten daar even kan verblijven. hoog boven de prachtigste gevormde witte wolken, waar de luchtstromen alle kanten heen en weer kolken.…

voor geen vlag, voor alle twijfel, voor verloren zonen, voor strijd of strijden, als fictieve levenslessen, als existentiële bekommernissen, als ontzettende consternaties, ik verschuil mij, in kille retoriek, zijn of mijn wezen dragende, het bestaan of mijn wezen omvattende, de les of mijn wezen lezende, aan te vangen, te verblijven…

Is daar ergens een plek, waar ik heen kan gaan daar, waar ik moed kan kopen en ook, waar vandaan waarheid komt die met liefde is vervlochten de Geest van U, waarnaar profeten zochten maar de prijs daarvoor die is met bloed geschreven Hij is bestemd voor die zijn hart aan U wil geven Waar valsheid vastbijt en steeds moet zijn gehoord en…

Het Muiderslot zacht verlicht in warme nacht als spiegeling in water ervaren wij daar elkaar verblijven waar ons het wandelpad bracht voorbije Zuiderzee kijkt zichtbaar onzichtbaar onder blauwfluwelen nachtelijke deken gekropen gaat tedere bloesem in donzig intieme sfeer open.…

die zelfs het eeuwige overstraalt met de gloed van duizenden sterren, die in onbestuurde val de wereld verlichten, waar jij en ik van werkelijkheid tot droom naast elkaar verblijven in de ruimte van de tijd waar de klokwijzers de maatstaf zijn van verderleven in gegronde harmonie en oorspronkelijkheid jij en ik tot ik en jij…

barakken waar doden verblijven half in muren, op betonnen vloeren, in oneffen uren half boven grijze wolken, ergens hoog ruggengraten, gebroken in een gracht met as en weke lijken, er is geen steen meer, niet eens een boom die nog kan slapen met mijn witte handen raak ik een naam aan, het glasraam waarachter ogenblauw staart naar wanhopige…