Alle inzendingen over Vijf Mei

Yn it lân fan memmes hannen kin in bern noch bern wêze sûnder de plichten of bannen fan foarkomme of genêze mei in mem kinst swalkje yn ‘t ferline oan har hân de earste stapkes dwaan har stim sil nea ferdwine kinst har samar in boeketsje jaan ik wist net fan it teare teeguod in stoel dy’t krekt yn dý hoeke past fan in ferske dat ynienen…

Eamelders kinne net oars as marsjeare mei harren pakkelaazje op ‘e rêch sette se gjin stap tefolle of oerdwers nei it nêst dêr’t se de foarrie dellizze foar keningin en heitelân, it lân, en it lân leit der mar, baaiend yn ‘e sinne de fuotten lang, de tiennen omheech en it hier waakset nei de wolkens alles wabberet yn de loftige wyn en sy…

‘Hastû noch berneklean,’ frege se. ‘Nee, gelokkich net. Us bern binne al grut.’ Wat sucht ik dat faak. Suchten fan ferlichting, suchten fan spyt, lyts wienen se lang lyn. At harren hert kloppe tsjin myn wang oan myn liif, rûn alle soarch út my wei, gjin gewicht, nearne ferweecht mar yts. Hjir yn Moarre is allinne mar stiltme en kâlde lucht…

Dit jaar is mei een Valse triste lente Een trage droeve wals van vocht en kou Als een passaggio die voorbij gaan zou Pastoraal in bloei finalemente Het Lenteoffer klonk al vroeg in maart Straks roert dan, hopelijk, ook Mei z'n staart…

We houden afstand: anderhalve meter We volgen deze regel op de voet Bij één of twee of drie werkt het niet goed Nee anderhalf: dat voelt een heel stuk beter Mijn vrouw zegt met een glimlach quasi blij Gezellig schat, je zit nooit zo dichtbij…

Het is een vroege morgen ergens in mei. De vogels worden wakker en maken mij blij. Wat kan zoiets kleins toch vreugde brengen. Je moet kunnen genieten van elke nieuwe dag. Ook als het tegen zit komt steeds weer die lach. Een jong vogeltje een lammetje in de wei wat is het toch heerlijk wakker worden in mei.…

dan wiegt de mei haar blije woorden als kleine klokjes nog even klinkt haar lied langs het water over het zandpad door het groen als een fluister ik ben stil, luister ze nodigt juni om in haar vroege zomer te verschijnen de mei zo mooi klingelt wat woorden slotakkoorden zoetjesaan zal ze verdwijnen ……

Een morgen in mei getik van metseltruffels een koekoek vliegt langs…

5 mei, vrijheid, zwaar bevochten Wordt gevierd met kroegentochten…

Hoe ouder de boom des te blijer en malser de blaadjes in mei…

, op een dag in mei, op een dag in mei.…

Dan zal de Mei ontwaken, De jeugdige, lustige Mei, En zingend zich vermaken Langs heuvel, dal en wei. En waar de Mei zal zingen, En waar de Mei zal gaan, Zal 't zwellend botje springen En 't frisse bloemtje ontstaan. Dan zullen bomen, hagen, Langs weide en heuvel en dal, Zo menig nestje dragen Waar 't heimlijk piepen zal.…

takjes zoeken nestje bouwen eitjes leggen hongerig grut wormen zoeken nest beschermen uitgevlogen uitgeput!…

stoeiend en bloeiend in de wei aan de hemel de kroon op je werk erbij je passie: te tooien rijmt met al wat je staat te ontplooien…

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

dat het vele mensen boeit en ieder jaar weer volop groeit nog even en dan is het weer voorbij verlangend zie ik uit naar de volgende mei…

Als de koe koekt in de bomen En de nachte gaalt weer blij, Is de lente weer gekomen, Is het weer eens mei in mij. Als de wiele weer gaat walen, Als de tor weer vrolijk telt, Vrij ik weer op grote schaal en Vaart de ooie boven 't veld. Alle goud vinkt, elke mé relt, Elke mei kevert weer fit.…

Maand van opwekkende geuren; van fris, jong lentegroen; tijd van zachte, tere kleuren maar ook: herinnering aan toen miljoenen ver weg zijn ontboden: verguisd, vergast, vergeten; in mei herdacht. De doden leven in ons bitter weten.…

En de aarde deint in weelde en kracht en breidt heur golvend groene sprei voor d’edele Minnaar, trouw verwacht, de blonde Mei, de fiere Mei. Plechtstatig stijgt een breed geruis als traag aanzwellende orgelklank, vol bladgefluister, beekgebruis en licht en geur en vogelzang.…

Ik wist niet dat dit alles was zo mooi. Zo staat ook wel een meisje vol in bloei, De bruigom loopt om haar en streelt het haar, Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar: En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn Glijden er blikken en een woordentrein.…

een nieuwe lente een nieuwe tijd heeft ons beslopen is in onze ziel en zinnelijkheid gekropen een tijd waarvan Herman met zijn liefelijke Mei nooit van heeft kunnen dromen een tijd vol krankzinnig absurdistisch gevaar een tijd niet meer tegen te houden een tijd die niets dan onheil lijkt te beloven deze mei is zonneklaar het einde…

oh, kon ik je gezicht maar vatten uit de zoom van mijn gedachten schilderen in een gedicht waarin woorden beelden spreken oh, kon ik je hand maar nemen samen springen in vroeger voorjaar bloemen in zomerjurkjes dragen door slootjes langs de wei oh, moge alle vogels zingen van jou voor altijd in mei I.M. Joke…

En volgend jaar komt weer de Mei, Dan wordt het weer genieten... Nog groter en nog schoner, Is dan "die blauwe pracht".…

Daar is mijn groene wereld weer, Met al haar tinten zacht en teer, In 't licht der zonnestralen. Of zacht gedommeld in de schâuw Der wolkjes die aan 't hemels blauw Als dunne sluiers dwalen. Daar ruist de vleugelslag door 't hout Der bosduif die haar nestje bouwt; Daar hoor ik de eerste slagen Van 't heerlijk lied dat voor zijn bruid…

En de winter is weg en 't is eindelijk Mei En ik wacht een wonder - En boven de wuivende bomenrij Gromt zacht de donder.…

Het uitzicht, vrij gemaakt in luttele seconden bestreek niet meer dan een wild begroeide muur Het was in mei Dat laatste verweer van vogels. Het vreemde vuur dat meer dan die muur verteerde in luttele minuten, ontbeerde de stad alles wat zij liefhad. Het was in mei Dat het brandend hart duizend doden stierf.…

Reeds mag het warm en broeiend zijn, het lam Is onbeschut op 't groene land gelegen In koele nachten nog. De kersenstam Is met de teed're bloesem volgeregen, Die als een kostbaar uitgestrooide zegen Mèt lam en madelief de leiding nam: Tezamen zullen zij het weiland vegen, De bloem, de bloesem en het witte lam! En in de nacht keert…

met dank aan Gorter Die Gorter, mooi wist hij het aan te stippen: De Mei, waar groen weer uit de grond ontspruit, de karpers schieten langs de schoeiing kuit en in de rietkraag broeden waterkippen. Brutale mussen die de tuin door hippen en poezen snoepend van vers Kattekruid.…

bron die wegneemt alle pijnen verlicht door milde zon wees gegroet, eerste groen verrezen uit uw moederschoot laat het licht schijnen doen zo zacht als wittebrood van alle dagen in het jaar uit honderden welgeteld zijn het eenendertig maar die springen in het veld het is een bekend verhaal van de spriet en koekoek die leggen in Mei…

Prachtig en langzaam bloeit de tuin, in jong gras ligt de stilte, een handvol bloesem, een handschoen groen om takken van de winter. Het raam staat open, het gordijn beweegt, de wind gluurt binnen, zijn armen om de schaduw van de nacht die hem moet tillen. Zij slaapt, een zwaan, een vlinder door blad hoor ik zijn voeten gaan. -------…