Alle inzendingen over fragmenten

klimop en rozen grazen schotse hooglanders hun liefde uit het dorre gras ze meten hun krachten met de natuur die bollenland was koesteren hun kalveren steken de koperen zon af van de noordzeeplas ineengehurkt in de verkoeling van het meer van eigen tranen sombert de man verdord in het gras rimpelend komt de zon uit het meer in fragmenten…

in zijn moedertaal schrijft hij alles neer elke waarneming gedachten en fragmenten die zijn geest bevolken hij is een chronisch lijder leider van alle letteren die hem ter beschikking staan ook al werd alles reeds gezegd geschreven en soms verzwegen wil hij nieuwe woorden geven aan wie niet kan kijken in zijn overgelopen hoofd terwijl…

(fragment) o Mocht, zo zorgloos, zonder kommer, Na ’t doorgeworsteld oorlogswee, Europa, in schaduw van eikenlommer, Genieten ’t zalig zoet der vreê! Snel aan, verruk ons, blijde dagen!…

lang is leven in lieflijke zachtheid bij me gebleven maar soms ontbreken er momenten in fragmenten die ik niet volgen kan je zwaaide en draaide in de schaduw van je rug kwamen mijn tranen het was geen afscheid slechts een groet dat gebaar maakte mij intens bedroefd als ik de stralende intensiteit van kind en jeugd ontmoet is ingetogenheid…

een lied voor bert even speel ik een landschap voor jou die nu misschien doolt in oneindig hogere sferen misschien is heel veel moed nodig een nieuwe lente af te wijzen mijn gedachten meer dan een ogenblik op jou gericht geven een fragment weer van eeuwigheid van mensen voor mensen van alles dat groeit en bloeit een bloem…

. ------------------------------ Fragment uit de Mei (1889)…

In al jouw heersende stiltes toch heb ik je gekend geweten wie je was de moeder, de vrouw het bevochten verleden altijd weer suste het heden met één vinger op gesloten lippen ssst waar ik speurde tussen de regels van ongelezen bladzijden op afstand bleef je in mijn zoektocht maar soms was het alsof ik iets van een fragment vond in…

Het is gewoon weer dat fragment van in pyjama zitten schoongeschrobt door mama tandjes net gepoetst Paulus de boskabouter luisteren voor Eucalypta huiveren en hupsakee dan gauw naar bed zie je de draken op de muren vuurspuwend en schuimbekkend happend naar je kinderhoofd dat wegkruipt onder zware dekens waar is je teddyhond gebleven…

twinkeling van hoop verworven door een fragment de herinnering tot waar ik loop een droom die men mij zendt voorgevoel tot reden en perfectie wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht een gevoel van de volmaakte erectie uitgedrukt op de manier die ik altijd zocht een paarse sfeer om in te leven het constante gevoel van euforie loochenen…

zacht vluchten dromen voor mij uit ik hoed ze als makke schapen de wolletjes maken nauwelijks geluid ze lichten op in ondergaande zon hun vachten kleuren fragmenten uit delen van de dag toen zon nog warmte had nu ademen zij wolkjes lucht waarin fantasie creaturen op de vlucht doet slaan en dieren rusten gaan in hun eerste slaap…

geniaal blijft eigenlijk vrij normaal immers het geniale element vat per keer slechts 'n fragment weest dus niet bang voor de banaliteit van gebrekkig weten de specialist weet niet wat generaal is de generalist niet wat speciaal is zelfs de encyclopedist die per letter waarheid vist vangt maar fragmentarisch weet dan nog niet…

Twinkeling van hoop Verworven door een fragment De herinnering tot waar ik loop Een droom die men mij zend Voorgevoel tot reden en perfectie Wacht ik ongeduldig op kalme hartstocht Een gevoel van de volmaakte erectie Als metafoor voor het leven dat ik altijd zocht Een paarse sfeer om in te leven Het constante gevoel van euforie…

Daar stond zo`n oude schoenendoos verborgen onder het stof der tijd op zolder bij de herinneringen het plaatje van die kleine meid ze knipte fragmenten uit de bladen een compositie van haar ideaal en plakte het in die schoenendoos zo fröbelde ze haar mooiste verhaal een kijkgaatje bood in perspectief kabouterfiguurtjes uit de libelle…

Een souvenir van ons uniek fragment. Getatoeëerd omarm ik dat moment. De waarheid straalt hier ver vandaan. Kostelijke kenmerken bij volle maan. Typerende optiek schittert herkenbaar. Mijn ware! Waar ik blijvend naar staar. Turen terwijl wijzers het beeld beheren. Kan ik op eindeloze klanken mediteren.…

Alleen de nieuwe maan die het daglicht niet kent maar wel de euforie van vernieuwing verzend naar mijn brein voor een kostbaar fragment. Het avondlicht dat de hartstocht accentueert en de nacht verzacht die mijn droom omarmt blijft er de molton die mijn emotie absorbeert.…

Bestaand uit vele spiegelscherven Weerkaatsten wij elkaar verwrongen Zingend van liefde, leven, sterven Beseften we- de tijden drongen Brokstukken, flarden en fragmenten Verdronken in verdeelde beelden Waarin we soms elkaar herkenden Of dat wellicht een weinig speelden Wanordelijke mozaïeken Heldere delen, slechte voegen Harten die…

van gouden kleuren zie ik sporen ver weerkaatsend in een dal ingeperkt door de flarden van een jeugdig ideaal beelden stemmen in mijn denken door het weelderig gegroei hoor ik ruisen verder suisen de velden jaren zoveel bloei ik zit bewandel verder loop in tijden die er zijn het zand verkorrelt in fragmenten…

ik tracht, mijn liefste, om je te begrijpen om jouw taal te spreken en jij de mijne in al het weten wat wij in ons dragen steekt de onwetendheid van angst als een puberale pukkel de kop op pijnlijk in onrijpe uitdrukken tot bloedens aan toe snijden onze woorden de ziel kapot en al wat rest is een teruggetrokken fragment jij wordt de…

een pulserend strand in een neon verlichte hemel maan en golven slijpen verborgen gedachten door de nacht geroken verlaten wij opnieuw deze warme progressie onder de sterren chaos ritme en muziek penetreren overal om ons heen fragmenten verdelen als vuurwerk de film achter gesloten ogen langzaam dwalen we af naar dit bezinksel…

In een fragment van een seconde besloot ik het, tikte haar naam in en zag haar aangezicht ongewijzigd. Drie maanden stilte; een vacuüm van gedachten. Het begint lekjes te vertonen de lucht staat in de rij, smacht om de leegte verlossen van opgelegde eenzaamheid.…

in het begin las ik een weefsel van fragmenten een koor van stemmen het spectrum was te breed voor deze lezer ik legde je terzijde op een dag ik kan je niet laten liggen laat mijn ziel zich op jouw sleeptouw nemen stapvoets omdat het niet anders kan kuier ik met je op je draagt me door dalen van duisternis waar het kostbare…

er zijn soms fragmenten van mijn vergeten lente waarin de waarheid zich uitbeeldt in een onaanraakbare gedachte als ware die van zelve vervlogen maar dat zij soms onverwacht het onzegbare met mij deelt…

Meteen na de ontvangst kijkt zij wild rond door de ruimte tussen ruwe bakstenen in gelijke fragmenten.…

ik dwaalde in het wit stilte dwarrelde in fragmenten uiteen kleefde en beklemde geen enkel impuls drong daar door heen er was te weinig afstand om alleen te zijn in pijn die ik niet delen kon ik snakte naar contrast het onderscheid dat weten liet waar ik nu was miste de kleine schaduw van geluid in lichte trilling op mijn huid…

Er zijn slechts dieptes in dit gruis, fragmenten van verbannen muren, contouren van een kaartenhuis: de dood is zichtbaar in kwetsuren. Je bent er tóch. Bij het forum op de trap, dicht aan een kratertrap waar zwavel suist of in de wanden waar een weemoed huist. Er is een nacht, een landschap waar geschiedenis werd ongelegen.…

- fragment - o Delft, o Hofpaleis! gij deed mijn boezem gloeien, Toen ik die trappen zag, Waarlangs mijn Vaderland een tranenstroom deed vloeien, Toen Willem daar op lag. Mijn ziel werd gans gevoel; ik moest mijn vingers steken In die doorschoten wand. Ik zag, ik hoorde hem die laatste woorden spreken: Mijn God, Mijn Vaderland!…

hij kan zijn warmte niet meer kwijt en wordt daardoor steeds killer trekt zich in zichzelf terug zijn wereld wordt steeds stiller hij was gewend te commanderen met humoristische fragmenten nu is er niemand meer die luistert naar zijn toonaangevende accenten zij zien de leegte in zijn ogen proberen deze te compenseren door teruggespoelde…

vaag verlangen Naar heimwee in de toekomst Naar wat ooit was en nooit meer zal zijn Naar wat nog kan komen en misschien nooit zal zijn Elke herinnering is een flits van licht In een donkere tunnel van tijd Een glimp van geluk of verdriet Een moment dat voorbijgaat en blijft Elke herinnering is een puzzelstuk Van een onvoltooid verhaal Een fragment…

Op zo'n moment barst een hart van onder tot boven. Er valt een stilte uit de lucht. Dat is de tolk van groot verdriet. Niemand ziet de engel die een paar keer langskomt en geduldig knikt. Pas op: een engel bedoelt het goed, maar verder kan zo'n wezen weinig doen. ----------------------------- uit: 'Iemands lief', 2013.…

heb in zwart wit fragmenten gezien uit de film van mijn leven geen ondertiteling en overbodig commentaar de regisseur riep draaien maar de spelers niet geschminkt in authentiek decor en zonder spel wisselde het jaar de buitenkant gordijnen dicht deuren driemaal in het slot samen eten van de geschafte pot onzichtbaar bleef de vrijheid…