Netgedichten

netgedicht (nr. 80.541):

Honderdvijftig kilometer zenuwen

Bestaand uit vele spiegelscherven
Weerkaatsten wij elkaar verwrongen Zingend van liefde, leven, sterven
Beseften we- de tijden drongen

Brokstukken, flarden en fragmenten Verdronken in verdeelde beelden
Waarin we soms elkaar herkenden
Of dat wellicht een weinig speelden

Wanordelijke mozaïeken
Heldere delen, slechte voegen
Harten die bonsden, de klassieken
Het zware ploegen, loden zwoegen

Getormenteerde mensenzielen
Zijn zij die broos het licht invielen