920 resultaten.
Indië, mijn gerouwde liefde
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 292 ik hoor krekels
ver weg van mijn moeder
ben gebogen door tijd
van rijst en heimwee
voel de achterzijde
van mijn ziel
waar vroege warmte
de nachtelijke tranen droogt
beelden van heden
leven rond om mij
in hout en klanken
in kussens
nog op de grond
van toen
ik ruik de avondzwoele dessa
van zweet en onze kruiden
ook de hitte van…
La morte-saison 4
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 404 ken haar al jaren
iedere morgen kijkt zij
tussen gordijnen
als pilaren
naar mijn open raam
ziet ze mij staan
of staart zij
naar een verte
met oude aarde
in gedachten
bij het vallen
van de avond
sluit ze buiten uit
wellicht om pijn
te verzachten…
Vanuit nergens, met liefde
netgedicht
4.0 met 39 stemmen 854 Het gras leek zoveel groener
aan de overkant van dromen
Alsof je zou ontkomen
aan een wankel bestaan
uit grenzeloos verlangen
in vrijheid op te gaan
trok jij verder...
naar een lichtheid
van dagen die wij
niet kennen
in het hier en nu
van later
moet je toch bekennen
dat ook daar
het licht vervaagd
wandelend door tuinen,
dor en…
heimwee naar later
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 1.113 ooit zal ik jou
begrijpen en
wat ik verkeerd
heb gedaan
dan vind ik rozen
gevouwen in dromen
en dat het alleen zo
immers moest gaan
om van liefde naar
lente te komen
o, ik heb heimwee
naar later…
een gedicht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 657 ik had je gisteren willen geven
hoe mooi het was,
hier gisteren
bij mij
een hemel zwaar van
regen
niet bij mij
aan jou mijn vergezichten schrijven
waartussen stadjes liggen
ingepakt
met jou verdwalen in mijn woorden
eeuwen voelen door een kleine stad
en vertellen hoe de mensen daar
vreugde en leed beleefden
bij het haventje gezeten…
Stukjes jij
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 745 na al die jaren
na al de vragen
zijn het nog steeds
de tranen
die mij herinneren
ik heb je zoveel liefgehad
lief, zoveel
maar kan de stukjes jij
niet meer ontwaren
in schimmen van leugens
verknipte verhalen
van verlangen…
Heen en weer
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 Van hier heb ik zicht op de overkant,
niet meer dan vage contouren.
Ik weet niets uit eerste hand,
alleen de plek waar ik nooit was
kan me kennelijk vervoeren.
Het beloofde land is mooi
omdat het onzichtbaar is.
Gehuld in altijd zomerse tooi,
als fantasierijke belevenis.
Ik laat me gaan, met de stroming mee.
Het lijkt er op
dat ik altijd…
De waterproef
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 113 Ik hou van water,
helder als glas
alsof het een gift
in de woestijn was.
Van de zoute zee
in woeste drift.
Oneindig water
voert de ogen mee,
vroeger of later
naar verdekte oorden
achter de horizon
in verzwegen woorden,
land van Babylon.
Van verneveld water
dat als mist rondwaart
en in de lucht rust vindt,
of gewoon het water van de vaart…
zachtpaars
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 164 in de bevroren grond
rust nog het gewicht van
koude winter
sterfte handhaaft al de slaperige
glans van oude sloten, opgeschoond nu
na de vorst
in mijn borst klopt mijn gegeven
hoopvol als het blije kind dat ik ooit was
je weet me nog, mijn moeder
weet je ook
dat elders, in een vorig leven
pinksterbloemen bleker zonlicht vingen
in…
Vice Versa
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 117 Lichaamloos verkassen,
op reis naar een ondraaglijk oord.
Op reis naar een verlaten ik,
zonder taal verwoord.
Barnstenen vlucht.
Ga gezwind.
Verbrand uw schepen en schelpen,
voor ik u vind.
Laat mij
een hand naar verten reiken.
Naar verweesde gronden
die van geen zijde wijken.…
Voorbij het einde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 343 Voor ik dood zal gaan,
wil ik je vragen
om samen
langs het strand te wandelen,
onze armen om elkaar heen.
In stilte kijken naar horizon
en ogen.
En als we dan weer praten,
laat het over morgen zijn
of over schelpen op het zand.
Ik zal vergeten en verdwalen,
dronken worden
deze laatste dag met jou.…
Moedergesteente
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 269 De rivier twijfelt met trillende hand
Steeds verder weg van het brongebied
Haar tranen zoeken tastbaar land
Dat lijkt op de weiden die zij verliet
De laatste bomen van het bos
Staan op hun achterste benen
Laten verkreukte bladeren los
Zien de lage zon op hun tenen
Zolang ogen geruisloos waken
Rijgen zwijgende bomen aaneen
Leunen in lucht…
Mare liberum
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 82 in nabijheid van alsmaar
opnieuw, tegen beter weten
weerstandig, op vrije voet
met elk gericht vergeten
leunend tegen bevoogding
door slaafse uren, dagen
zodra tranen als einders
in malende vloed vervagen
waar ogen bewegen
langs de rand van aardse zee
en een gedachte schuimt,
kan ik nog met de schepen mee…
Nederlands Indie
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 498 Daar zit je dan:
je ogen half geloken
zacht pratend
met een wankeltong
zo heb je nooit gesproken.
Je spreekt over de oorlogstijd
van dingen die gebeurden
je wil die dingen
zo graag kwijt
na nachtenlang
in 't woelend bed
herdromen van die strijd.
Je kijkt naar poppen op de kast,
die wajang voor je spelen
en je verwacht vergetelheid…
Zij aan zij
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 143 in 't land van daar
onbereikbaar ver voor mij
ligt mijn heimwee, zo teder stil
waarom dat woont
in menig stap,
ik heb daarvan geen weet
het is niet uit vrije wil
noch in aanvang gedoopt
ik word zomaar meegesleept
is het haar dans
in kleine pasjes
of de krekel in de avond
die fluistert in mijn oor
is het de kleur groen
in een overweldigend…
Heimwee naar een tijd voor mij
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Door schimmen van optimisme omringd
en de triestheid van gele tegels
ik mis de schijn van nieuw en fris
en de rust van duidelijke regels
weer even beleef ik
de schoonheid van de na-oorlog
nog voor het dromen werd bedrogen
eerst een plaat, dan klak naar beneden
de naald danst er zachtjes op
en de muziek kraakt door het stof van de radio-versterker…
Achter mistgordijnen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 telkens als ik wolken veradem
smaakt lucht naar grondig water
klinkt tijd tussen vroeger en later
in cadans van lijdzaam metrum
dan voel ik weemoed wellen
fijne druppels door poriën gaan
blijf ik achter alle bomen staan
om drentelloos te versnellen
tranen keren tot condens weerom
met zilveren sluiers die 't gezicht
verhullen, want alleen…
biotoop
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 46 dit lijkt in niets op wat
we hadden afgesproken
eerder nog had tijd een plaats
met zoeken op locatie
de geboorte met een reden
de eeuwigheid van een boek
en thuiskomst op een dag…
toen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 322 mijn straat is nog doorlopend te bezoeken
haar stenen hebben alles doorstaan
lantaarns, stoepen, winkels op de hoeken
alsof ik niet ben weggegaan
mijn school is heel dichtbij gebleven
lokalen vol leven, net als toen
ik blijf er graag komen, al is het maar voor even
waarbij ik haar dan vol heimwee zoen
mijn ooit, tot bijna tastbaar verworden…
Vaderstuin
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 151 ik ken mijn vader niet meer
hij zit daarginds de hele tijd
zijn verschrompelde huid
lijkt op versleten leer
hij snoeide vele bloemen
in zijn geliefde achtertuin
en bond er kaarten met woordjes
want zijn geheugen lag in puin
kon ik hem nog maar troosten
maar hij is zichzelf kwijt
alleen het boekje in zijn lade
geeft alles prijs, van tuin…
Ontdekkingsreis
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Zijn we er?
.....Ja, we zijn er. Luister!
Ken ik dat?
.....Ja, hier is het
Hoe weet je dat?
.....Luister! Dan weet je het
Wat hoor jij dan?
.....Het orgel van de stad
.....Kijk naar die man!
.....Zijn bewegingen
.....De gymnastiek
.....De rode kleren
.....Het is duidelijk
.....Merk je het?
Waarom . . . ?
.....De wonderen!
Ik zie…
vluchtplan
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 33 wachtend op de landing van zuinig licht
dat smelt als adem hervat
zonder longen te schuren
warmte die ergens een bron heeft
in afgesloten toestand
met voorafgaande toestemming…
terugkeer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 ik keerde terug
naar het landschap
van het zinderende
koren waar ik als in
een koortsdroom liep
en liep tot ik oploste
in de tijd er huisde
geen grijs in mij
boven blakerde de
zon door woorden
keerde ik terug naar
een verdwenen wereld
een plek die mijn ziel
niet verlaten kan…
in overgaaf kon laten gaan
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 700 je stem was hoog
doorzichtig in haar tonen
een barst in zuiver glas
vergruizelde je dromen
de klanken werden donker
door heimwee in je bloed
valse sentimenten hebben
nog een jarenlang tegoed
je bouwde met de dagen
een wereld van bestaan
waarin je niet kon zingen
je in overgaaf kon laten gaan
je flat is opeens woning
het uitzicht…
Terug naar huis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 85 De landverhuizer bouwt in
de binnenlanden van Australië
zijn schip in de tuin: een Lemsteraak
Er valt daar geen water te bekennen
hij is zuinig met woorden deze man
alles gaat voorbij het verleden blijft
Ze is beeldschoon maar
moeilijk in de omgang
varen met een aak is zwaar
Deze dame vecht gewelddadig
met opstandig water
ze duwt…
Liefdevolle herinnering
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 124 Op de drempel ook
van huis en heimwee.…
DE SEPTEMBERDAGEN
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 138 de septemberdagen hangen vol van heimwee
na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat
de vakantiesfeer die ons nog even dromen laat
al zorgt de naderende herfst voor rust en vree
lange avonden brengen ons op een nieuw idee
een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt
de septemberdagen hangen vol van heimwee
na een hete zomer die nu naar zijn…
Hoe alles ons gegeven is...
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 165 Herinner je hoe je gedragen wordt
al is er heimwee
in de trage uren.…
Een vrouw van vijftig
netgedicht
4.0 met 69 stemmen 1.829 Om het heimwee naar het verleden
en het afscheid in het verschiet.
En ik wil nooit en niet,
dat iemand ooit die droefheid ziet!…
Nog wachten...
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 173 Nog bloeit de linde niet, ik moet dus wachten
tot hij zijn geuren hier bedwelmend spreidt
en mij weer terugbrengt naar de lichte nachten,
waar zwaar van slaap hij toch de zomer beidt.
Nog bloeit de linde niet, maar heimweezangen
vervoeren al mijn ziel die wacht en zucht
tot weldra weer de bloesems vrolijk hangen
en met aroma vullen ’t blauw…