Alle inzendingen over oogst

Gouden rijp hangt zwaar aan takken Kreunend onder gedragen last Als de oogst weer is geleverd En de zon verzwakt in glans Zullen de bladeren verkleuren Om te sterven in hun herfstdans Verstild gehouden de belofte Van na nachtelijk verwijlen Nieuwe dracht in zacht bekoren Waarin het nieuwe leven lacht…

En in mijn droefheid die zo diep verwond De bange last der smart niet meer kon torsen Zocht ik de wellust als een lage hond, - Ik, nijvre man die zaaide en maaide en bond, Doch toen hij trad de schone oogst te dorsen In zijn garven slechts loze aren vond.…

nu jij wijl het nog zomert reeds winter meedraagt sterven laat horen telkens als jouw niet volgroeide vruchten te haastig de grond raken stel me gerust dat je doorgaat met leven beloof me in een nieuwe lente een rijke oogst ik mag je zo…

als jij de bladeren rond laat vliegen strooi ik wat herfst in je haar een schuine zon straalt kale takken er hangt wat valse schaduw daar toch tippen vingers nu al naderende kou het zomerbruin kleurt zacht van wit naar blauw nog geuren laatste vruchten strak het blauw en droogt want onder herfstig loof wacht leven op de lenteluchten…

ik jaag weer in een herfst die roodkoper lacht op het koppel duiven dat mijn druiven heeft gejat het korhoen of fazantenhaan de meerkoet en de vette ganzen die zo gaan ik jaag maar mijn garagedeur wordt niet besmeurd met hang naar adelijkheid van vogels jaag omdat de herfst weer geurt ja visueel omdat de oogst weer zo intens…

heb weer de zon genoten zij en jij halen het beste in me boven in warme koestering bemin ik jou zie de kleuren groeien uit wat het groen ons deed beloven de zachte wind waait geuren aan geboren uit ons samenzijn wij zullen liefde oogsten…

hoorde je kleuren voelde fluweelzacht ogen gesloten hoe je geuren zich over me bogen je penseelde het groen van de lente hyacinthe naar mij krokuste blauw en de sneeuw smolt erbij streelde het doek en zomerde zacht in zonrijke dagen met een loomheid die de tijd deed vertragen wij oogstten volrijp herfstten ons leven droogden…

proeven wij de rijkheid van immense vreugde en intens verdriet die jou maken wie jij bent mens van mensen op de grens van jouw jaren stil verborgen of tierig openhartig daar vieren wij wat jij ons zaait om blijvend te ontkiemen het hoofd in feestende wolken schrijft een pen op papier de welgemeende wens dat jij mag blijven strooien oogsten…

Ze zal zich verheugen over de oogst die binnengehaald wordt, om brood te worden voor eeuwigheid. Het onkruid wat haar aard niet te boven komt zal de grond uitputten en afsterven.…

hoe jij de trossen plukte met het zonlicht als beloning ranken jeugdig groen stammen roestig van het zonnen ook tussen rotsen vinden wortels nog hun bronnen de wijn is hard en ongenaakbaar je voelt de strijd tot in je keel nadat je haar hebt leren kennen steel je graag een kus teveel ik at je druiven en werd dronken van de wijn ik oogste…

ik proefde je wijn zag de stronken verleden stond op de grond waar je wortelt in heden je pakte de zon in bloedrood verdwijnen rankte de twijg liet bloemen verschijnen je druifde wat bleek maar de zomer was heet je droeg vol dankzij de krenters hun beet geplukt en ontveld wordt de oogst nu geteld ze flessen het vat na de rust…

Gevangen zomerdagen Ze weckt verhalen, moezend Appels, bramen, de geur van regen De kleur van zon en stille zomerwind De smaak van warme dagen Wandelend langs vergeten klanken Romans gestapeld onder het gebint Moes, in zwierig handschrift Ze roert, vangt de zomers in kleuren En wekt het seizoen in bleke winters Ik open haar verhalen…

zal ik je oogsten voor de regen vlaagt en wind de bladeren verjaagt je kleurt nog zomers in de lage zon de late warmte doet je bloeien ieder straaltje is er één zij zullen jou uiteindelijk tot volle wasdom laten groeien je rijpt nog sneller dan ik dacht geurt zoeter dan de herfstnacht naar jou verlangen smaakt zo zacht verleidelijk…

Het bruingele hooi verbergt het tere leven; toch nadert gevaar.…

uit de handpalmen begon het blootleggen van je dagdagelijkse leven op ontdekkingstocht uit hoogst intieme relatie die je de adem beneemt wie zaait zal oogsten rijk aan groeikracht voor het eigen karakter omrankt een fonkelend spoor waarin verdriet en vreugde elkaar afwisselen bloesemrood wekt de aarde ontvouwt zich de oogst tussen…

Zoals nu in een studie is bewezen Zijn Julius en Jezus 1 persoon Een feit dat je natuurlijk ook gewoon Uit hun initialen af kon lezen Dus wat oogst in 4000 veel applaus? Jan Peter Balkenende was de paus!…

Voor hij die het durft, En niet schroomt het te pakken, Geluk is zijn oogst.…

lange rijen meidoorn vullen het landschap zo warm op men vergeet dat een rijke oogst ons een strenge winter belooft waar niet langer het rode maar een grillig spoor koud door de tijd trekt…

Een dompelpomp, oogst van de kringloopwinkel verlangde naar een even oude slang gekoppeld door een creatieve man sproeit hij nu stralend uit een afgekeurde brandslang naar zijn maatje in een ander vat communicerend over hun gezamenlijk belang.…

zag geluk in ogen opgetogen in het huis van vandaag waar gisteren nooit een morgen meer verwachtte bloeiden lenteachtige gedachten het zomert en de oogst van liefde is nabij de vruchten zijn voor allebei…

het zaaien en het oogsten Boer zoekt zich elk seizoen het dagelijks bezig zijn: Op akker,in wei in stal,in keuken of doodgewoon Zeg:.....'onderweg'. Dat ligt zo in zijn lijn: het boerenleven.…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

want wilden wij oogsten in gewezen tijden ach wie beschreef dan ons innerlijk lijden als tussen al dat weelderig groene blad slechts hier en daar een rottige vrucht nog zat alleen de huisarts had toen goede tijden door in heel de buurt diarree te bestrijden.…

mijn lente groeit alsmaar meer grijs waar de aanwas zich vaker dunner vertoont daar kent zijn oogst in toenemende mate een schrale bloesem op weg naar eeuwig reflecterend zonlicht menselijkerwijs gesproken…

Strenge stemmen verlaten de aarde, bezingen de razernij der dingen en het geween van bloeiende bloemen: de oogst van een roekeloos tijdperk. Was het een offer op verlaten altaren? Het bleek een halsstarrig ademen. ----------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

snel kleurt de bloesem aan de twijfelboom daar waar jonge bladeren hun lente dromen rijpen vruchten in wanstaltigheid met een ongepast voorkomen wij gaan ze niet oogsten onze zomer zal ze allemaal verdrogen…

Het leven valt me zwaar dag in, dag uit het bewerken van deze lap grond Met schop hark en riek de korrel en de kluit Het zaaien en het oogsten bij zonneschijn en regen Het zijn mensenhanden die de zwaarte wegen: van boer te zijn.…

. ------------------------------------ Ik begraaf één kus om er duizend te oogsten – allemaal voor jou.…

Ik haat geweld, maar ‘t is me niet ontgaan Dat wie apartheid zaait terreur zal oogsten Al treft het bijna nooit de allerhoogsten Die grijpen graag hun kans om terug te slaan Ik ben geen onderdrukte Palestijn Het is een luxe pacifist te zijn…

Maar toon mij toch, als oogst van dit rampzalig leven, één regel, die de moeite waard en leesbaar was. ---------------------------------- uit 'Het Zingend Hart'(1973)…