551 resultaten.
Het leven heeft de tijd
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 1.006 Het leven heeft de tijd,
vergankelijkheid, vertrouwen,
en mensen die toch overal
hetzelfde zijn maar ook zo anders,
en allen hebben dromen.…
Herfst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 140 Het is er nu, die vergankelijkheid
die zo kan rotten op de grond
en we vinden er ook bodem
na zwoele zomerse winden
we vinden er weer eikels
die zijn gevallen door koude
en het intieme van de nacht
we houden van zijn regens
in regelmatigheid van zwijgen.…
ontworteld
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 130 (de dichter kijkt)
de wortel ziet er niet uit
niet te verkopen
het loof bijna verwelkt
zeg maar gerust verlopen
door iemand neergelegd
op een verweerde plek
van vergankelijkheid
maar als je goed kijkt
proef je warempel
nog iets dat lijkt op
een vorm van gelukzaligheid…
De vogels der vergankelijkheid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 423 De vogels der vergankelijkheid
vliegen nu en dan
tot laat in de avond
en melden dat er niets
voorgoed verloren is,
geen traan, geen zucht,
geen liefde of nabijheid.…
Vergankelijke kleurenpracht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 135 de lucht
schrijft herfst
met blauwe kou
nog kan ik
jou bloemen geven
maar het zaad komt gauw
de speelsheid
van de zomer is voorbij
warm en gearmd lopen wij
het volle vruchtenlaantje af
jij stralend met je lieve zonnelach
tussen de vergankelijke kleurenpracht…
Vergankelijkheid-2
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 117 Koeien met halve poten
beroeren traag de nieuwe dag
bij het grazen in onzichtbaar gras
verdwijnen ook hun koppen
in een dunne grijze deken
die net boven de velden hangt
de dag lijkt nog even uitgesteld
maar reeds onder het kijken
verliest het beeld langzaam
steeds meer van haar mysterie
terwijl de zon alles oplost…
Vergankelijkheid-3
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 lastiger dan beloften aan de ander
is afspraken nakomen met jezelf
te schrijnend om te negeren
te moeilijk om mee om te gaan
wie kent zich zelf beter dan de ander
de ander nog beter dan zich zelf
te weinig om mee door te leven
te veel om nu al weg te gaan
een kille wind schraalt je tegen
daar is hij toch, dat straaltje zon
te kort om…
De vergankelijke kosmos
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 Deze cultuur bloeit het lichaam open
Met een hart dat is gesloten
De body glanst met goud bespoten
Webben rond vermolmend hout
Roerloos tot de dood zo oud
Waar de tuinheer niet kan snoeien
Kan geen lelie open bloeien
Waar geheid de tijd de pijn van voelt
‘t Bloed gekoeld waar woede innerlijk woelt
Hangt in een mist van tranen
Rotte…
vaart.
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.610 zoek niet naar mij
ik ben er niet alleen,
mijn woorden die spreken
van taal van verleden, van
vergankelijkheid
en over jou (altijd weer jou).
het is zo moeilijk om te spreken
over leugens en niet over mij te
praten over de dingen die er
toe doen, kom bij mij en praat
het uit en over het heden.…
VERGANGKELIJKHEID
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 335 Alles is vergankelijk ook mijn droomplek
De natuur gaat zijn gang, doet zijn plicht
Leven en de dood zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden
Dat is een waarheid die niet te onderbreken valt
Gelukkig ook maar
Dag droomplek... PLOF!
(zie ook mijn Hartenkreet nr: 41806)…
verdroomd geluk
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 185 een mix aan mooie dromen
in de zeef van het geheugen
koester ik nog al ware het
mijn laatste spaarcenten
wat blijft is de wetenschap
van vergankelijkheid
bijgeschreven in het gefingeerde
dagboek van grote onzekerheid…
Tweeling of dubbelganger
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.599 Ben ik het of is het hij
die daar wegloopt van mij
Mijn vergankelijke ik
verlaat mij en ik bangerik
laat mijn alterego gaan
angstig voor nog meer waan
Mijn geboren dubbelganger
loopt niet met mij op nog langer
Lichaam van geest afgevroren
ego verdubbeld verloren
Alleen is zo vreselijk alleen
zonder spiegelbeeld om je heen…
chanson d'antan
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 342 de oude zanger heeft
het in een chanson
over vergankelijkheid
die hem is aan te zien
de tand des tijds heeft hem
doorgroefd en getaand
maar zijn stem klinkt
nog als vanouds
het timbre maakt je
warm van binnen
en kent de kunst
van het ontroeren
melancholie ligt op de loer
om je te Aznavouren...…
tussen passanten
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 186 soms ben ik triest
over verloop van tijd
want alles raakt op
soms ben ik moe
moe van triestheid
omdat ik altijd maar vergeefs
en amechtig probeer
aan te klampen voor een plek
in de trein die eeuwigheid heet
hier op het drukke perron
van de vergankelijkheid
sta ik naamloos tussen passanten…
Onsterfelijk
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 144 Vier maal zucht het jaar
onder de vergankelijkheid
in een tijdloos universum, schijnbaar
zonder geschiedenis en ontwikkeling
Rusteloos zoekend naar eigen identiteit
in een labyrint van gedachten en gevoelens
Weifelend tussen angst en verwikkeling
blijft de hoop op onsterfelijkheid…
de cello van Pablo
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 343 als hij de strijkstok teder
over de snaren laat gaan
bezorgt het timbre mij kippenvel
hier in de klankkast
worden trillingen gevangen
van het zuiverste verlangen
probeer het maar met een cd
van de grote Casals
wellicht geeft het weer
wat ik beschrijf
in dit simpele versje
van vergankelijkheid…
Oranje boven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 35 De Noordzee in deze vergankelijke en mooie zonsondergang
de avond werd in een fraai kleurencomplex
een dag afgenomen.
De schoonheid van de natuur werd
maar weer bevestigd.
De zon telkens met haar zon vol overgave,
wij mogen tevreden op de weg naar.....
een nieuw daglicht.…
herfst
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 698 onbewogen staan
de bomen
als skeletten
hun takken
als een smeken
hemelhoog gericht
zonder schaduw
werpend op
het naakte
verstilde land
waar de lucht
van dode wintersloten
ons beroert
als wij
de grijsheid
weerspiegeld zien
in een
zwarte omlijsting
van vergankelijkheid.…
Het klappen van de zweep
gedicht
1.0 met 21 stemmen 11.942 Zij was het type dat alleen door een gesprek
zover te krijgen was; een ernstige babbel,
iets diepgaands, over de vergankelijkheid
van het levende, de noodzaak van relativeren,
Wittgenstein, de anarchie, structurele crises,
neurosevorming, de dreiging van het neo-fascisme
of kernenergie.…
De wind blaast alles
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 345 voor me, gemakshalve
ophopen van, wat zo vredig
aan mij de toeschouwer lijkt
hoe je ook probeert
de wind blaast alles
maar neemt slechts tijdelijk
het blinde vertrouwen
in jou dat ik fluisterend nodig heb
ik waaier, gelukkig
draagt de wind enkele richting
een zekere vergankelijkheid mee…
Dat ene moment
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 Nederig boog ze
soepel als het riet
in de vergankelijkheid
van dat ene moment,
wetende
dat dat punt van zijn
nooit meer wederkeert,
de slinger
van eb en vloed
met als raakpunt
de ommekeer
en telkens anders
keer op keer ,
in het ver-rijkende veranderlijke,
in de flow van het
bewegen!…
lente
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 841 nooit gezocht maar toch gevonden
jouw afdruk in je winterjas
aan de kapstok opgehangen
omdat het weer lente was
alles is vergankelijk
zegt men dikwijls bij vertrek
maar als ik jouw jas zie hangen
op die door zon beschenen plek
dan raakt steevast mijn traanbuis lek…
ontmoeten
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 98 zij zag zijn ogen
achter het glas van de helm
geen maskerade
maar wel een glimlach
die zijn masker open brak
zij zag zijn ogen
zij wist wie hij was
wie achter dat masker zat
zij zagen elkaar
glimlach in de storm
in vergankelijke tijd
de diepe stilte…
De vette jaren van de vergankelijkheid
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 De vette jaren van de vergankelijkheid;
waar zijn ze gebleven in de regentijd?
Spijtig genoeg dat ik nu speel, met de
gedachten aan een voorbij te veel.
De felle passie splijt mijn hart over
de gedachten die mijn ziel verwart.
De vette jaren van de vergankelijkheid.
Wat hebben we nog, wat zijn we kwijt?…
Natuurproces
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 737 Spinrag ligt
als een dun
geweven sjaal
rond stakerige
schouders van
wat struiken
in mijn tuin
Geen kruid lijkt
opgewassen tegen
het verstrijken
van de tijd en
zelden lag een hof
er zo verlaten bij
Mijn lustoord blijkt
vergankelijk te zijn
en mij rest slechts
het brakke paradijs…
UITVINDING
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 568 Als zachte, verfrissende
regendruppels in de zomer
als een dikke wollen
winterjas, die mij verwarmt tegen de kou
als buiten spelende kinderen
in de lente, maar ook
als vergankelijke dorre
bladeren van de bomen in de herfst.
Zo vind ik je iedere dag, neen
soms ieder uur, weer uit.…
als koe
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 132 zoals de schilder
zichzelf ziet als koe
de weide is het leven
waarop hij terugkijkt
waarin hij graast
en nog iets achterlaat
als bijdrage voor
de vergankelijkheid
de schilder is de kwast
en de penseelstreek tegelijk
hij klampt zich vast
aan z'n expressie
geeft gehoor aan drang
naar iets dat niet meer is
of het moet afscheid zijn…
opnieuw herfst
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 214 het is de vergankelijkheid
die vat krijgt op m'n gemoed
kleuren van de herfst maken
ruim baan voor melancholie
als ik iets weg slik besef ik
dat de tijd van gaan is gekomen
seizoenen komen en gaan
telkens sneller dan voorheen
en wij schikken ons in het lot…
november
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 505 nu uit de tuin
de rozen verdwenen zijn
kale stelen en doornen grijnzen
boven het bladertapijt
alles ruikt naar vergankelijkheid
zoals vochtig mos
veert onder je voet
en moddergrijs glijdt
trekt de tijd
zich in zichzelf terug
schijnt maanlicht warmer
dan de naakte winterzon…
een zottig lot
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 732 ach, het was maar voor even
van korte duur zogezegd
dat ik op eenzame hoogte
aan de top mocht zweven
het koningsschild
gesmeed van honing
uit een sterfelijke bron
heb ik afgelegd
op een aards schavot
daar het smolt in de zon
toch was het zoet
een enkele maal te proeven
van een vergankelijk aards lot…