inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 3.939):

herfst

onbewogen staan
de bomen
als skeletten
hun takken
als een smeken
hemelhoog gericht
zonder schaduw
werpend op
het naakte
verstilde land
waar de lucht
van dode wintersloten
ons beroert
als wij
de grijsheid
weerspiegeld zien
in een
zwarte omlijsting
van vergankelijkheid.

Schrijver: frans.m, 31 januari 2004


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

2.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 698

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)