Alle inzendingen over voorjaar

ziet in het vroege voorjaar zoveel kleuren bloed Wie zal de wonden sluiten?…

Voorjaar ruikt haar kans en springt met knoppen vooruit in de toekomst van het licht dat weerklinkt in de vroege morgen van een nieuwe dag.…

paarse en witte klavertjes in de wei ik ging zitten erbij ik plukte een paar 'k zag een rupsje erbij het werd voorjaar in mij…

gelijk de lammetjes in de wei aarzelend en zoekend dan weer dartelend blij zoeken wij nu het voorjaar is begonnen hunkerend de lentezon…

ze is zo sereen, zo onbereikbaar in haar najaar ze doolt door haar voorjaar legt besneeuwde vingers in haar moederschoot lachend als een zomerkoningin en verdriet hebbend in het winterzonlicht…

(op uw plaatsen) het lijkt op een duik in het voorjaar je zou haast in de verleiding komen zolang hebben we er naar uitgekeken en dan eindelijk het welbehagen van de aangename voorjaarszon...…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is dat in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist de winter zijn ontkomen…

het water spiegelt de zon ontvlamt zich vogels negeren de rust zijn niet te stillen klanken doen het ligusterblad trillen ik kom tot lente-ideeën narcissen knikken hun bol vol kleuren de eerste hyacint probeert te geuren laagjes ijs schetsen de nog aanwezige wintertijd wat is toch het geheim van deze zaligheid……

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de winter zijn ontkomen…

Ik beschilder je in de lente boetseer je in zomerzon verlies je langzaam aan 't herstlicht versmeltende winterharten 'k wou dat het voorjaar weer begon…

Boven- en benedenwaarts de poel blijft de natuur immer verbazen; over dat met waterlelies overdekte voorjaars paradijs; dat kwakend, zoemend en kringelend zijn eigen weg gaat en iets van de ziel van de poelgeest verstaat.…

Mijn handen raken niet de jouwe, mijn lippen zwijgen liefde tot aan het voorjaar mijn ogen zwijgen niet, zij fluisteren taal van alle dagen na nu, zij spreken de taal van hoop…

ik zou mij willen bedrinken aan het licht als de boer in 't voorjaar zijn weidse akker egt zijn dromen in de aarde bergt als een spiegel als een grasmat alles effen legt…

(uit vissen) hengelen naar het voorjaar en fictieve vissen... 'beet of geen beet' het maakt onze buurjongen helemaal niets uit een wonderbaarlijke vangst zal het vandaag niet worden maar amusant is het beslist…

de kou snijdt onverbiddelijk door de dikte van de schors onzichtbaar rillen ze ook al is hun trots fier verraden nog gesloten knoppen dat er voorjaar op komst is, ik voel 't…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de bittere winter zijn ontkomen…

het voorjaar aarzelt in het onbestemde licht van deze prille dag een vogel strijkt neer op het brede pad naar het hart geen notie nog slechts contouren van wie we zijn…

Flarden van vroeger achtervolgen mij als jachthonden waar is de gouden morgen het ongerepte voorjaar waar is de gaafheid die ik de mijne kon noemen mijn bezit, mijn universa ze zijn verwoest…

haar broze bloei een waar bekoren heeft zich als bezielde verwarring neer getracht tot droom om volgend voorjaar glorend van beleven haar plaats in de wereld terug in te nemen…

Lente in de lucht natuur bloeit en groeit opnieuw kinderen lachen. Hoe na een lange winterslaap te hebben ondernomen begint een hemel te vullen met allerlei afbeeldingen en lagen in blauw-wit op hetzelfde moment krijgt ze gezelschap van zon die met haar opkomend licht en warmte stad en land zal innemen. Het is niet alleen de veranderlijke…

Naar buiten keren het raakt me diep in mijn hart een lente is terug. Hoe ik het pad van het leven bewandel waarin dagen blauw verlicht worden door het strogeel van de zon terwijl mijn stromend bloed kleur van de groene bladeren aanneemt Ik raak van de weg en beland in het eerste kwartaal tegelijk blijft tijd doortikken. Hangend aan een…

Komen naar buiten het voorjaarslandschap vertoont als een schilderij. Wanneer lente aan nieuwe bladzijde begint zal haar inkt stromen en overal verspreid liggen in allerlei kleuren en vormen in een ruimte terwijl zij haar tijd ten volle benut met levensechte beelden van opkomend licht vloeiend in een betoverende stilte. Een frisse wind…

Hoe jij als opmerkelijk beweeglijk en gestroomlijnd wezentje fladdert en gekoesterd wordt in de warme armen van het vlinderlicht waar jouw vleugels dartelen en dwalen van zoet naar zalig van behulpzaam vrijgevig passiebloem in haar nog vrij pril bestaan. Hoe jij als beeldend schepster glooiende landschap overschildert met palet aan kleuren te…

Nieuw jaargetijde licht bloeit langzaam maar gestaag de Lente ontspruit. Op welke wijze blauw-witte tinten in het hemelgewelf uit hun winterslaap komen, stapsgewijs opklaren tot ze samensmelten tot een mooi en uitgestrekt geheel die helderheid, contrast of scherpte bij het krieken van de dag zullen wijzigen. Tegelijk ontluikt zachte warme…

Zoals het leven in al haar facetten voorbijgaat, mijn haren glanzen weer als vanouds tot ik word gesluierd in zoete zomer Want al met al zal ik het komend voorjaar in al haar pracht bewust en intens beleven waarin in alles weer gaat groeien en bloeien van waar einde nog niet is geschreven of gesproken.…

deze lentetijd De geur van voorjaar vult de vruchtbare aarde Het kleurt de bodem met een bonte schakering In deze roes van verleidende schoonheid laat ik mij door deze lente overweldigen...…

Lief, laten we de terrasdeuren open doen de vlindertuin begroeten verse weemoed plukken tussen lavendel van verlangen verhaal me de tijd toen het voorjaar nog lentes beloofde ...…

Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer zal ontspruiten. Van binnen ziek en vermolmend wacht hij berustend totdat hij na de dooi wordt gerooid. Zijn ontloken zaden, weelderig gegroeid, tooien zich in het voorjaar weer met volle bloesempracht.…

Een explosie van zonlicht daar waar schaduw is geweest een helder strakke hemel zo strak als het ijs dat door de kou wordt bevroren de kou en de sneeuw doen de opkomende voorjaars bloemen verwelken slap hangen de kelken de vogels zingen al vroeg in de morgen zij lijken zonder zorgen het voorjaar kan niet in rust ontwaken wanneer…