Alle inzendingen over vrijheid

nabije onderzoekers van de toekomst stellen nu al sexuele contacten zijn als contacten met de bank straks wordt het een soort pinnen met dan wel elke hoek van de straat een laat- laad- en opnamevoorziening de vraag is nog wie de saldi zal beheren unieke aan- en verkoop argumenten zijn waarschijnlijk niet meer van tel van belang…

Je gezicht hult zich in een sluier Alleen je ogen breken deze mist In een totale abstractie van culturen laat jij je ogen spreken in geheimen Niemand heeft weet van je gedachten Zwijgend speel je het verlangen De liefde die je zó graag wilt omarmen is aan een ketting vastgeklonken Je levenspad is immers uitgestippeld Alle eigen keuzes…

Ik hield de stenen zo lang in mijn armen dat het draagbaar leek en ogenschijnlijk bedroog Tot ik ze -wat bezielde me- op het punt van oplossen van me vandaan legde ..ik vloog..…

Ik lig te luieren in de zon, die behoedzaam op mijn huid haar warmte brandt in kleine kringen die aaneen smelten tot een blaar ik heb het niet in de gaten, en zo zijn straks de rapen gaar. maar dat mag nu de pret niet drukken en ik glimlach naar de zon voel me gelukkig en bijzonder en geniet van de natuur, die ontpopt zich tot een theater…

(naar 'WATER' van Nachoem M. Wijnberg) Iemand verzamelt veren. Iemand veert op na lang nadenken. Wat mogelijk is vliegt hoog over in geordende vlucht. Omzichtig toon ik een gevonden vleugel. 'Aan de hand van filosofen laat ik je graag de beginselen van het vliegen zien.' Mijn droom van vleugels wenkt aan de wind in…

het kind in mij dat spelen wil en lacht en zingt en huilt het kind in mij dat leven wil het kind in mij is vrij…

Zoiets als een gerbildroom. Dronken van onbezonnen verliefdheid een vlekkeloos gazon ondermijnen door quasi gekke uitspattingen. De zon zijn. Het licht uitgooien als een hengel, door de nacht varen en met een onbreekbare glimlach wakker worden. Maar bovenal er zijn met lichaam en geest.…

Toen de linke, linkse rechter recht rechts verwoordde Sprak de linke rechter, rechts recht, totdat links het hoorde. Dan stuurde een linke linkse rechter, de linke rechtse rechter, rechts, waar men hem slinks vermoordde ----------------------------------------------- rechtspraak in Rusland ten tijde van Stalin…

moe laatste dag van de week nog een keer werken vrij klaar dossiers dicht kasten op slot voldaan de deur uit vrij alleen naar huis lekker niks hoeven met niemand rekening houden vrij…

het echte ding om te blijven zeggen ook al heb ik het tijden niet zelfs nooit gezegd niemand kan ik iets verwijten én ik vergeef het ze het geeft geen zin van leven om het in mezelf te ontkennen oh als ik hier morgen nog maar weer bijtijds aan denk…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

Ik wil in de oogverdovende in de versplinterende in de schreeuwende swingmill van de zon en op regenboogschoenen de lucht bestormen en rennen en zingen en het vlies van de tijd van mijn leven scheuren ik wil leven als een bloemblad zinloos weergaloos mooi op de wind stormenderhand leven LEVEN LEVEN WIL IK…

zij zijn uit Rotterdam vertrokken in moeder's schone rokken sokken met z'n allen zwaaiend goeie luim jongens meiden zin in 't zilte schuim van dek hoorde men ze in gezang falderie faldera van je hopsasa jullie landrotten popla poplala doet 't in je broek bent zo bang minister Kamps zelf heeft gezegd de normen van nu af zijn verlegd…

Koel kust de avond en mijn ogen, open, sluit ik vaag vervloeit een zinderende dag en over de blanke lissen van mijn geloken ogen, wipt de ijle vogel, die onrust heet, naar ver over de verre vijver glijdt een lied en mijn keel ontglijdt een langgerekte klacht dan, zo langzaam, opent het donker de maandoos, mijn ogen, mijn oren, mijn…

heb binnen mijn cocon mijn vleugels uitgeslagen gestorven voor ik begon toch vlieg ik alle dagen zo binnen mijn cocon zo zonder zon zijn er grenzen maar ik zie ze niet in de schaduw van verdriet lijk ik een vlinder in zwart-wit maar ben het niet…

Is er een eindige wandeling waar ik thuis zal komen over heuvels, gras tuin perken langs het geslepen spoor van sterrengruis. Voetstappen liegen niet net als de wortels diep het vasthouden niet vergeten. Het landschap dat ik negeerde maakte slagzij maar de vleugels in de lucht waren sterk en vastberaden als de duif haar vlucht weet…

het Chinese meisje verleerde het dansen in zijdestoffen kilte haar rijst op de planken de uitputting verweeft haar pedalen van katoen om het leven te stikken in lappen van jaren nu rest haar dansen naar de pijpen der bazen door het oog van de naald en genaaid voor het leven…

In het dal van het verlangen naar de zon reizen we stroomopwaarts het station Utopia reeds gepasseerd boven ons pakken de wolken zich donker samen elke bocht toont een nieuwe horizon en achter elke heuvel schijnt een ander licht het wonder van verandering is overal…

blinkende revolver verborgen in de holster onder zijn oksel doet hem de wereld aankunnen eindelijk baas over eigen lot God staat op de trein te wachten zijn laatste reis, weg van hier waar zoveel mensen hem verachten uitschelden, verstoten, vergeten later misschien te ontdekken, schadelijk de kracht die kan uitgaan van hen onder invloed…

...schreef hij vol goede moed. De steen bloeide en de zon steeg op uit de zee. Ik liet beweging zien en de stad spiegelde zich door gesponnen glas. De lakens zweefden en ik werd gewekt door een rode ibis.…

Doordringbaarheid van de winterse nagalmen. Vreemde lichtsignalen van onbekende bronnen. Blijkbaar dwaallichten die het onaangename beschenen. De winterse nagalm die verlichting geeft aan de onbekende goede weg. Heilzaam voortwaarts. Genoegzaamheid en opluchting. Daarom doordringbaarheid, vooralsnog en voor altijd! Gewenste goedhartigheid en…

Ik weet dat ik niet meer aan de verwachting die jij van mij hebt voldoe maar telkens verder springen dan ik kan of steeds maar weer dezelfde hoogte halen maakt me moe ik struikel over lijnen die te strak gespannen staan en voel de latten die jij legde zijwaarts hellen de vensterloze wanden van het hokje waar ik volgens jou in pas…

Penetreer het papier Het inkt droogt zijn blauwe tranen Maar ze blijven zichtbaar Voor iedereen te aanschouwen die er oog voor heeft Deze manier van verwerken Doet menig mens verbazen Bewondering voelen Of gewoonweg haten De inkt kan door schrijvers’ tranen Het papier ook weer verlaten…

Wat is vrijheid in een wereld van geweld in een tijd van armoe waar een leven niet meer telt, Wat is vrijheid waar steeds wordt gemoord en een eerlijke stem niet eens meer wordt gehoord, Wat is vrijheid in een wereld van verschillen het ís toch de vrijheid die we met z'n allen willen ? Wat is vrijheid waar ieder mens naar zoekt ís…

Je stootte mijn korsten open niemand kon dat beter dan jij en droeg me naar Golgotha toen bloed de wonden schoonde daar stierf ik in de open ruimte waar grenzen van de doolhof waren neergehaald en ademen weer voelde als toen…

Kanaliseer me niet, ik zal me woest verweren tegen kille grenzen van beton en buiten oevers treden obstakels zullen meegesleurd langs dode vastelanden, want ik ben een boreling van grillige levenszeeën…

Met ongewone lichtheid smelt de nacht in mijn ogen en verdwijnt gelijk een vroege vogel aan de horizon. Varend op de sterren vraag ik mij af in welke ademtocht de opgang ligt. Bij welke maan kom ik thuis is het te beschrijven een verhaal waarin as in water veranderd. Baart de eeuwige ruimte wijsheid waar nieuwe woorden beelden scheppen…

ik spreek over mijn lippen maar wat is dan de zin van het woord als het niet wordt gehoord rest mij een oorverdovende stilte…

beeldenstorm, religieuze razernij in een glas water schertsende schets, lam god's is lam geslagen de pen te diep in vitriool voeten treden kortzichtig de vlag van vrijheid, signaal van deze tijd hoogachtend, uw dienaar…

de bode schreef vooringenomen in de bede kerkte ons huwelijk de aubade schrok van onze leeftijd onwijs oud geworden en daarna dood, gewoon, uit elkaar gevallen…