Alle inzendingen over oorlog

daar is bericht uit Afghanistan u kunt trots zijn zegt Dick Berlijn we schieten selectief met scherp op alles wat onverklaard beweegt dat moet want wat anders is Taliban samen met de osad polad en ostad keurige ambtenaren bij ons in de tent met contact-iq en een zak vol geld werken wij hier aan wederopbouw met stille burgers hier van Uruzgan…

ze neemt een brief van de Poolse soldaat hij stelt het goed heeft vrouw en kind een grote moestuin want nooit meer honger dat heeft hij gezworen hij staat terug aan de poort hongerig en verkleumd ze denkt aan haar moeder het prachtmens met haar gulle soepketel en ze voelt elke letter die ze niet lezen kan…

De tijd is bijna daar, niet bang meer zijn Je helm weerkaatst de scherpe zonnestralen Als een heraut vertel je de verhalen Van heldendaden en familielijn Dit is niet het moment voor schone schijn Of om te vluchten in het theatrale Je maakt jezelf gereed voor de finale Want middenin de strijd voel je geen pijn Het slagveld is je werkelijk…

Zij stiet de vensterluiken open: Een winterdag, een grauwe mist. Daar komen rasse stappen nader: ’t Zijn vier soldaten met een kist. Wie dragen zij zo vroeg ten grave? Een vreemde knaap, een jong soldaat. De markt is leeg en toe de huizen, En niemand, die er achter gaat. Zo ver van huis alleen gestorven In ’t gasthuis ener vreemde stad,…

Als vaders sterven En haat als zaad In voren raakt, Dan branden landen Als moeders zorgen En haat als kind Ligt in een wieg Dan branden landen Als broeders vuisten En draait de wind Dan branden landen Als zusters hun Aangezicht kluisteren Dan branden landen. God geve anders.…

Van kim tot kam kompleet omketend duizel ik helemaal terug bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend naar d'oertijd op een ezelsrug kapotgeschoten stenen krotten langs wegen zelfs die naam niet waard gemijnd, bezaaid met mensenbotten, geleiden doods mijn bedevaart muskieten zwermen om de posten van strijders in gevangenschap de stank…

Met de nacht viel de stilte en het laatste schot. De vrede die zij wilden was een geschenk van God. Heethoofden gingen koelen. Elkeen verongelijkt. Van geen der oorlogsdoelen werd ook maar iets bereikt.…

Ochtendnevel in de velden bloemen drinken nieuwe kleur insecten laven zich als ware dit een nectar voor de goden niet gemaakt voor dode helden wiens messen en gebroken botten vage geesten nooit gewijd in de diepte wijlen door de insecten niet vergeten die geen dorst meer nu; gaan eten een lang verhaal van dood en brood, van as en…

De boot vaart langzaam af van de kade, haar ruim ook nu barstensvol geladen met altijd weer precies dezelfde vracht. Het begin van een nieuwe hellevaart waarop niemand zal worden gevrijwaard van het ellendig leed dat immer wacht in de haven van herinneringen, donker oord van wrede verschrikkingen, waar al het leven eens werd omgebracht.…

wie raapt hier de nagelaten woorden op het sprakeloze wit van zoveel duizend graven zie, kou groeit als gestolde tederheid op de zere huid van het landschap heeft aarde een geheugen en wie vindt hier dan ooit zijn eigen handen weer wie het weerloos hart ogen waarin de woorden naar de lippen groeien, voeten vastgelopen in de waanzin-klei…

ik schilder je de bergen op voorbij de rots en de vallei toon je de uitzichten een horizon voorbij zie in blauw de nevels van de morgen even zonder zorgen genieten van de dag ik weet het pad dat je in de verte zag we dalen snel penseel voor jou ravijnen, hun diepte voel je aan mijn hand in samen blikken zal hun dreiging vlug…

Gebroken geknakt regenererend des leven lijdzaam overleden Doods toekomstloos brutaal door eigen hand aangerand Fragmenten rond gesmeten sieren ondergekregen nooit wederkerenden De nacht slaakt verdwaalde schoten verschillend de tussen liggende tijden De wacht schrikt op bezweet bleek trekkend Mijn god het gaat…

de nacht valt in de stilte oude vormen tonen vreemd in zichzelf onherkenbaar als de tijd het donker weent snelle stappen dragen haastheid dragen ver van mij vandaan en ik kijk in het verleden waar de tijd zich laat vergaan oorlog, honger onmacht in gevoelsgeweld het is de zwaarte van niet kunnen wat mijn hart het willen meldt klokken…

ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat met instemming van A die stilzwijgend gadeslaat ik haat, ik vernietig ik vernietig, ik haat ik gooi met liefde bommen naar weerlozen op straat ik haat, ik vernietig, ik vernietig, ik haat zeur mij niet over VREDE Hezisrabollahël is een…

Waarom, waarom, de vraag vol van smart De zon brandt op zijn verbrande huid Waarom mijnheer, moest zij sterven De onschuld, mijn voorbestemde bruid Betast door vele handen in de straat De omwikkeling getuigt het leed Haar eens feestelijk bruidsgewaad Nu haar smetteloze witte doodskleed En hoog in de met rook besmeurde lucht Wacht de…

wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen…

Elk individu kijkt met andere ogen Sommigen recht, sommigen gebogen Maar weet je wat het meeste van ons zegt? Dat we allen kijken met argusogen We willen toch niets geloven! Neem nu een oorlog in het Midden-Oosten Waar wij door economisch handelsrecht, wapens loosden Weet je wat dat van ons zegt? Dat we allen kijken Niet gebogen en niet recht…

O Salomon, hoor onze bede in deze diep beroerde tijden hoe kan ons volk de vrede smeden terwijl zijn land en leider lijden ? Waar blijft het woord van de profeten ? De steun van de voorzienigheid ? Waarom blijven wij godsvergeten en komt geen einde aan de strijd ? Welk een gesternte laat ons rouwen bij Ariël's voorlaatste uur terwijl…

Geen muur met goudomlijste schilderijen of paleisdeuren met koperen beslag het was een dakloos wezentje dat ik in gedachten voor me zag. Rondom haar lagen dode mensen geraakt door het mortiergevecht de huizen verbrand, met de grond gelijk en het kindje heeft totaal geen recht. Ik zie die grote bruine ogen voor me waarin geen emotie te…

hoge betonnen palissades omzomen executiepleinen en dempen het gestamp van dampende deportatietreinen beestachtig tierend gebrul overstemt de sissende stoom hier emaneert tot schande de ontaarde NAZI-droom op de luifel boven het onthaal prijkt pijnlijk “Arbeit macht frei” in de hoogte erboven fakkelt een schouw in lichterlaai de…

Ontmoedigd en verbitterd de grens van opgeven nadert Je kijkt de dood in ogen noch bang, noch verslagen verover je de overwinning wat je nederlaag betreft zelfs jij had een keus leven of dood…

ik draag je nog in een ver verleden dat steeds verder steeds verder en dieper in mij verdwijnt soms hoor ik je nog lachen zingen en uitbundig praten maar wie hoort wie ziet in mij het verleden dat ik draag tussen je ouders in 't was nauwelijks licht tot ik slechts nog de laarzen zag van soldaten.... ik heb je nooit meer gezien…

stook de vuren loeiend heet er branden engelen in de rook waar ik de namen niet van weet ze spoken door mijn geest het was richten op gezichten om de laatste blik te missen voor de kogel floot en insloeg met een niet te missen dood kan hun stemmen niet vergeten ze knagen aan geweten stook de vuren gloeiend heet menselijk…

U wordt geacht Omdat u wacht Op de gerichte blik Die uitstraalt u en ik Blikken die elkaar vinden Handen die elkaar voelen Ogen die bedoelen Begrip dat groeit In een verbinding die bloeit En blijft groeien en boeien Niet slechts met eigen riemen roeien Maar op betere wijze bemoeien Oh Heren het is u en ik En wat minder uw genitale tik…

I’ve got you under my skin Opwaaiende zomerjurken In een hete stad Mannen tekort In 1943 Dancing cheek to cheek Met invalide frontsoldaten Een langzame saxsolo Geeft de Indian summer Een erotische lading Ze lacht naar mij Ik hou haar stevig vast Zomerzotheid In de grote stad Opwaaiende zomerjurken Die de dode helden vergeten I’ve got…

ik zit in een jager met twee straalmotoren vastgegespt in een kuipzetel ga ik in duikvlucht rakelings over de klokkentoren ik scheur door dikke, lauwe lucht met een gasvlam in mijn ronde staart de gestroomlijnde neus sleept een kegel mee een werveling van cirkels die uiteenschuiven elkaar overlappen in een spitse huls die nog scherper wordt…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Er is een gapende opening in wie we zijn. Geen vlees, geen bloed alleen gebroken botten Geleid door het hart viel ik in het vuur, ik kan niet luider spreken dan woorden, hoe dieper je snijdt, des te minder er van me blijft. Viel in het vuur, geleid door het hart Geef me water, geef me brood wek de doden in mij, maar geef niet de…

De namen van de vaders en de zonen worden kruis aan kruis hier uitgespeld. Altijd nieuwe wind waait over steen en bladert steeds nieuwsgierig weer in kruinen. En lispelt in de stad van stilte de namen van de vaders en de zonen. Blad na blad en boom na boom vertakt zich naar de hemel schreiend. Een weeë welhaast goddeloze droom van bloed…

De straat wordt onderbroken door een blinde muur. Was de muur altijd al blind en dwars op de straat? Hier liep Regina - afwezig - in de val hier werd ze van dichtbij beschoten. Stond niemand stil, hoorde niemand het schot in haar hoofd, in haar droom? Was de muur, was de straat altijd al blind, de stad doof voor de dood? Hoorde…