Alle inzendingen over overlijden

even al is het maar even hoeft niet lang te duren maar even wil ik je nog horen al was het maar over fietsbanden of de schilderijen van Vermeer of noem nog eens wat of bloembolvelden die je onder water zet blijkbaar doen ze dat ergens voor we hadden het verder over wind en tegenwind we namen een tomatensoep zo zeker van onszelf…

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

Nadat ik het In Memoriam Wyslawa Szymborska gelezen had, Zag ik een moordenaar staan Op straat. Als ik vanavond nog leef, Schrijf ik daar dan een gedicht over, Schreef ik. Ik leef nog, zoals je ziet. Hij was klein van stuk en zwaar van lijf, ik schat Zo’n honderd kilo. Hij deed niks, hij wachtte. Hij was van steen of van beton.…

Naar het plafond lig ik te staren, met in mijn hoofd de beelden van de catastrofe, m’n gevoel is meer dan balen, want een ramp van die orde is teveel voor menselijk besef. de slaap wil gewoon niet komen, het plafond is interessant, ik lig te waken misschien net als de ouders, ach: een nachtje wakker, of misschien zelfs twee, alleen…

Een begraafplaats Stil in Crooswijk Hoge bomen op een rij Een grindpad, serene rust Het is mooi Maar maakt niet blij Je rust hier nu al menig jaar Jouw werk is reeds gedaan En hoewel ik vaak verzaak Kom ik vandaag weer bij je staan Ik mis je papa Ik mis je meer In iedere zin van het woord Ik mis je als ik eenzaam ben En hoop dat je me…

Ik ben een paar keer gestorven nadat mijn man gestorven was hem begraven viel nog het lichtst maar z'n spullen, z'n dingen, z'n lucht, z'n ziel en zaligheid die waren ook de mijne meer dan 50 jaar lang Ik ben een paar keer gestorven want zelfs de herinnering aan hem voelt als een ding ik voel hem niet meer ik ruik hem niet meer straks…

Je probeert weer zin te krijgen in het leven Iedereen denkt dat het goed met je gaat Het is allemaal maar toneel Je probeert het wel en het lijkt ook echt Maar ik kan je pijn voelen Ik wou dat ik het voor je kon dragen Als dat kon dan zou ik het van je pakken Om je wat rust te geven Zodat jij je weer op kunt laden Maar ik kan je alleen maar…

Op sommige dagen van de week lijkt er meer te gebeuren. Donderdag een etentje aan de haven op donderdag raakt de dood om op 31 mei terug te keren definitief dit maal. Op donderdag een dienst de banken stijf en ongemakkelijk. Wij zouden volgend jaar jouw verjaardag vieren jij glimlachte omineus daarbij zo zul je altijd blijven.…

Ik had je even, toch ook weer niet, want dat korte leven, wat jij beleefde, was niet genoeg om iedereen te kunnen zeggen, hoe je heette, want hoe kon ik in vredesnaam uitleggen, dat ik je had, voor even, maar ook eigenlijk weer niet, want de gedachte alleen, is alles wat je me achterliet. Dag liefste…

uit aarde ontstaan moeten we geen angst hebben in haar te rusten…

Haar handen gevouwen; de ogen dicht wijl haar lippen fluisterwoorden spraken Stroomden tranen haar over het gezicht ‘t Liefst wilde zij er een eind aan maken Haar woorden hortten; de nacht viel stil terwijl haar fluisterwoorden alle zwegen Stroomden gedachten; haar hart werd kil Het leven, ze kon daar niet langer tegen Haar vingers kneedden…

Het was een engeltje uit Gods tuin, Dat hier kwam neergevlogen, Met zoet gelaat en kroeselhaar, En hemelglans in de ogen. En de oudren juichten om dat kind, Het enig hun gegeven ; Zijn lach, zijn kus, zijn schaterend spel, Zijn liefde was hun leven. Zij drukten 't aan hun kloppend hart, Zij wilden 't hier behouden. Zij zeiden, dat zij…

als de kast wedergeboorte prijsgeeft beklimmen zij de hoogste steigers om zich in kleuren en geuren een ornament te kronen hij en hij samen de ziel van hun huis zingt uit kloppende kamers van eros en amor uit volle borst zingt zij in een - zich steeds herhalend - refrein tot op t sterfbed toe en ver daarbuiten want er is iets dat…

Moeite doe je wel voor haar Of voor de man die achter je stond Je leven lang denk je dan Is het het waard? Doe ik het goed? Moeite doe je voor jezelf Voor alles dat je wilt bereiken Je leven lang denk je dan Is dit het? Nee, er is meer Moeite doe je voor je schepsels Dat wat je, met moeite, hebt gecreëerd Je leven lang denk je…

bijna dansend achter de lijkwagen aan de kinderen je witte ballon wil wat wil naar boven wil los…

het kindskind schreef de dode een brief en hief zo aan: ‘toen jij nog bestond, zei jij...’ - het wist nog van de ziel…

't Leven glanst bij wat men kan verwerven in kunst of werk, heel het aardse bestaan. Doorgaans wordt onnoemelijk veel gedaan. Bewondering wil een ieder beërven. Er zal van alles bloeien en bederven, waarbij een denkende geest mag verstaan: "Hetgeen tastbaar is, moet eens vergaan. Hoe beschouwt elke mens zijn komend sterven?" Gods geheimen…

(voor vriend, bij het afscheid van lief) nu jouw aardse wezen eeuwig voortgang vindt ik blijf hier en beleef de warmte nog opnieuw -steeds weer- opnieuw elke dag ik heb jouw beeltenissen opgeslagen in de kamers van mijn hart de mooiste laten stil een glimlach in mijn ziel verdwijnen langs mijn lippen spreekt als immer jouw…

Bij zijn dood was iedereen vriend van; bij zijn leven merkte ik daar weinig van! ------------------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de nabestaanden van deze Rotterdamse/Nederlandse vermoorde politicus!…

Leen, buurman, fijne vent, ik ben best wel verdrietig dat je bent heengegaan maar ik ben ook blij dat ik je heb gekend de boom die schaduw bracht in jouw tuin, die heb ik nog voor jou geveld De schaduw is verdwenen maar nu ben jij ook weg. Leen, buurman, fijne vent: De straat waarin wij samen woonden zal zonder jou nooit…

Nadat het laatste woord gevallen was zakte ‘t duister als een deken over mij Wijl ik nadien die laatste woorden las kwam ‘t einde stap voor stap naderbij In het duister taste een hand naar mij die stil in ‘t dodende duister schuilde In het donker kwam de dood naderbij en hij vroeg mij waarom ik zo huilde Zonder woord verstond hij mijn hart…

Ineens het was zo ontwijken, néén géén keus God zocht hem hij was uitverkoren géén kans gemist voor hij het wist gedaanten in de levensmist ineens héél helder zicht de weg was reeds bereid het aardse is hem kwijt…

Mijn vader schreeuwde moord, mijn moeder zette koffie mijn vader klom op stoelen, tafels, leunde uit ramen, schreeuwde rampzaligheid en onduldbare pijnen, schreeuwde brand en van iets onverstaanbaars het naderende einde mijn broers hielden hun oor tegen de grond, 'luister!' riepen ze en sprongen op, 'er komt stilte!' ze holden weg…

je was voldaan het leven te leven van liefde geven je geest nam wel waar maar keerde om naar vroeger tijden je liet de wereld los nu zweeft berusting de triestheid vlucht verlicht je laatste adem niets verstoort de dood hij is niet kil, maar eerlijk naar jou, hij neemt je mee de wereld valt even stil 14 april 2012 ter herinnering…

Je schreef me laatst Iets heel verschrikkelijks Je was heel ziek Je tijd nog kort Een halfjaar, hooguit een jaar Dan had die ziekte jou vermoord Ik was verdoofd, stom Lamgeslagen Hoe kan dat nou? Waarom nou jij? Ik had bewondering Voor hoe je het ging dragen Een afscheid kwam niet op in mij Nu 2 weken later En het is al over Een rouwkaart…

Zo lang, hoopte men op een wonder, zo lang dacht men, ’t wordt beter, zo lang dacht ook hij, ze redt het wel. Men zegt: zo lang er leven is, is er hoop, die hoop is vervlogen, want daar ligt ze nu, opgebaard in haar gewone kloffie, dood, hartstikke dood. Er is geen hoop meer, die is net als haar leven, vervlogen met de…

nu jij het leven hebt gelaten gaat er een moment van stilte voorbij maar in die stilte zal ik met je praten altijd blijf je dicht bij mij…

Bij een voltooid leven is het verlangen naar de geboorte van de dood even verlangend als naar de geboorte van het leven maar om nu als kind(s) te eindigen gaat voor vele ouderen te ver!…

Was het goed, zoals je ging, was het voorspeld zoals het moest, was de keus zoals je bedoelde? Was het pijnlijk, de laatste teug, was het zacht, was het mooi? Te oordelen naar de uitdrukking op je nu serene gezicht, is het antwoord op al die vragen bevestigend, maar ondanks dat, mis ik je zo! Mag ik egoïstisch zijn, mag ik…

Als de meest lugubere samenloop van omstandigheden keerde alles zich tegen het leven en betekende een noodlottig ongeluk de dood Even als in een flits zat niets in het leven mee alles keerde zich tegen het leven Geen reddende engel slechts de dood onherkenbaar en rakelings snel veroorzaakte het smartelijk heengaan en immens…