Alle inzendingen over filosofie

ik heb ze gebouwd met eigen handen de stenen geraapt gehakt en gebakken maar de fundamenten waren al eerder gelegd stilaan ben ik begonnen natuurlijk met visie creatief door hoogte transparant in ruimte spelend met zicht in paradijselijk licht tierelantijnde decors zette snuisterijen in beeld construeerde arcades griekse pilaren…

Hoe komt het toch, dat juist de nacht de zorgen komen, totaal onverwacht. Je valt in slaap, best vrij snel wordt wakker dan begint de kwel: Niet meer in slaap te kunnen komen. Verliggend van zij, naar zij komt de slaap niet dichterbij geen knopje wat je omzetten kunt alsof Klaas je de slaap niet gunt. Geen droom te bekennen. Maar even…

hoe klein moet perspectief zijn om lichtdoorlatend hoop te geven de ogen neergeslagen kunnen geen zon meer verdragen de tijd is al zijn dagen kwijt in op en ondergaan van een troosteloze maan ooit zal de herder komen die goud randt aan de vele generaties dromen hij bereidt de weg de boeken zijn geschreven is perspectief de…

op zoek naar mezelf leer ik voortdurend anderen kennen!…

ik adem lucht proef seizoenen in warm en koud de fascinatie van lente het aromatische herfstgoud ervaar hoe water mij draagt als ik zwem accepteert wie ik ben mij meevoert in stroming samenzijn als bekroning aarde heeft mij verwacht ben in welkom geboren deelde zien in een lach het met elkaar praten kwam pas veel later alles voelde…

mijn kinderjaren ik ken ze nog zo goed jaren van speurend staren er was alleen de tijd die leek bevroren, of gewoon stil te staan door het opgroeien in moeilijke jaren leerde ik te aanvaarden dat de klok van het leven vele dingen zal bepalen zelfs oud worden is een waarheid, een voldongen feit waarbij ik hoopte dat die…

Kleine kinderen willen we beschermen als ze angstig zijn voor het donker dat zien we als onze plicht maar zijn we ook in staat de tragedie te lijf te gaan wanneer grote mensen bang zijn voor het licht…

Ik dacht dat: respect een vanzelfsprekendheid was maar heb me danig vergist. Ik dacht dat: meegevoel 'n normaal gegeven was maar heb me daarin eveneens vergist. 'k Moet niet klakkeloos meer denken, dat wat wij ooit meekregen van huis uit dit ook aan de jeugd men 't zou schenken want nu, nu lijkt de spiegel dus een ruit. Een ruit waarin men…

I De drie laatste begrippen in 't heelal, Die nog vast stonde' in dat donker kristal, Tijd, ruimte, massa, zijn dat dus niet meer. Ze zijn beweeglijk en - als alles - teer. Welk een gedachte! Welk een nieuw geluk! Welk een bevrijding van een hoge druk! Welke slagen toegebracht aan een God, De laatste slag, vernietigende God! Er is dus…

wanneer in jouw leven je rijkdom de armoede overheerst, bedankt dan je simpele geest die het kwade beest in jouw hoofdje beheerst! wanneer door jouw levenswijze de armoede je rijkdom overheerst, bedenkt dan dat jouw hoofdje even verkeerd bezig is geweest!…

Mens van nu geboren in een verkeerde tijd toch passen onze termen liberaal of conservatief ook niet bij hem had twijfels over het vermogen van menselijk verstand om achter de waarheid te komen een filosofie die onze veronderstellingen blijvend in twijfel trekt steeds ontdekte je nieuwe betekenissen in zijn denken tussen de regels…

Gemijmer in de vallende avond, of in de invallende avond, mijmer ik wat voor me heen het vallen van de avond valt als een donzen dekbed om me heen. Momenten die alleen van mij zijn van niemand anders, dan alleen mijmeren omdat het heerlijk is te overdenken, heel stil heel sereen, alleen van mij. Mijmeren over toen, nog meer toen wat…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

je kent het wel verlangend wachten op iets of iemand, ondragelijk gevoel versterkt met traagheid door tijd, lijken uren, wel dagen te duren!…

in woordloos formuleren proberen gebaren expressies te leren om te zeggen wat ik denk het zijn kleine wenken van oog en handen die met bloemen jou mijn liefde schenken vingers die mij dialogisch zacht strelen in het helen van jouw blik die mij herfst bracht niet om te oogsten maar het troosteloze van een kille regendag die enkel…

Lees niet: Zen uur want door de censuur wordt alles zuur en delft de waarheid het onderspit. Na het verkrachten van de waarheidsduur heb je recht op een herstellingskuur. Wat je leest is maar het topje van de ijsberg, gepropt in een degelijke snit. Want het is heel erg erg wat de lafaards jou onthouden met hun dictatoriale beperkingen…

Wie nee zegt tegen het ouder worden, omdat een jeugd voorbij was voor die ontluikend begon. Als een bloem in de knop die zich naar het zonlicht draaide, alsof het zich zo in zijn natuurlijk proces versnellen kon. Als een bloem in de knop die zich al dauw drinkend van het zonlicht bediende, alsof het zich zo wilde spoeden een plaats te…

Wie niet goed communiceert met zijn lichaam die wordt geconfronteerd met dat lichaam wat aangeeft aangestuurd te willen worden niet door een ander maar door zichzelf door die hersenmassa boven en beneden dat is geen exacte wetenschap dat is geen onderbuik gevoel dat is gewoon gezond verstand!…

ongenaakbaar zwijgt de lucht zo erg dat wolken knarsen hiervandaan neemt aanwezigheid af, tot dunne gestalten, versmolten met het grijs van hersencellen Hoe laat staan de klokken in de zwak beschenen hemelberm? ook een rietgors mag geen naam hebben in verdwaalbaar moeras, iets zonder vorm is bezig terug te keren, het geheugen te…

ik weet dat water me zal dragen als ik mee ga met golvende slagen geen gespartel van ik worstel en kom boven maar je overgeven aan de stroom van leven dat wind mij niet gaat snijden op de hoek als ik rustig laveer kust hij mij met koude snoet zacht koestert zomerzon de nog winters witte huid die zonder smeren en keren al snel…

Groot, klein. Oneindig reflecterend, stralend, kloppend en pulserend, met hun draden, zo ragfijn. Cirkels. Ze kruipen, draaien, vliegen, wegen door en in de tijd. Ze raken in de randen, kleuren in elkaars verlangen, lichtten in de ander, zonder vorm, of kennis van respijt. Vrij. Zoals het lot. Zoals de zomerzachte klanken,…

Als de afwas af was was de was nog niet af was nog aan het draaien moet nog centrifugeren nog drogen, opvouwen en/of gestreken in de kast of op de plank Dan is de was af maar dan staat er weer een afwas Eerst mezelf maar even wassen dan was ik mezelf af voor ik de nieuwe afwas af was!!…

ik formuleer rangschik woorden in mijn geest dit proces geeft mij een beeld dat ik wil overdragen nog schragen imperfecties de onafgewerkte staat een model om zo te kleden dat het opzien baart de aandacht vraagt publiek het beeld kan geven dat ik als creatie al in mijn geest heb bijgeschreven…

De vrouw die mij eens ongevraagd, maar niet minder dwingend, moraalfilosofisch consult in de liefde gaf, belde mij onlangs per ongeluk vanuit haar broekzak. Zij wist niet dat ik kon horen hoe zij gewillig uit haar kleren schoot bij een ander dan haar man. Niet lang daarna kwam zij kreupel met bebloede lippen mijn tuinpad opgelopen.…

ik heb de ramen stevig gesloten wil alleen nog het geluid van boven in mijn ontvankelijke geest alle scepsis over religieuze zaken heb ik overboord gezet het negatief stramien was al vroeg aangelegd hebben is voor mij geen optie meer wij komen zonder iets het levenslange vergaren eindigt zonder het gespaarde besef eindelijk…

Een heimwee dat ik maar niet kan verklaren, een vreemde droefheid die er plotseling is, is het om wie we lang geleden waren, dat dacht ik zo, of door een groot gemis? De zomer straalt nu nog in volle klaarte maar nu en dan is er ook regen bij en naast de glimlach sluipt er soms al zwaarte want leven is niet altijd enkel blij. Soms droom…

De zee wordt pas zee als je de branding door bent daar ontmoet je zonder oppervlakkig te zijn de éénheid in een rustig golvende perspectief een mens is pas mens als …………………

De teleurstelling is het failliet van de hoop en de verwachting…

Ik ben, Dus ik was . Want als ik er niet was Wie deed er dan de was En zorgen voor de aanwas. Als ik klaar ben met wassen Ga ik mezelf wassen. Zo kan wassen Toch nog verrassen.…

We praten. Delen, in gedachten. Bouwden forten. Dansten vluchtig in die luchtkastelen, waar de ijlheid ons, uiteindelijk, benauwd. We stichtten vuren. pookten woorden tot een brei, slechten muren, totdat wij, in minder meer, geworden zijn. - Ik zag je, naakt. Voelde je, als nooit tevoren. Ontbloot van alles keerden wij,…