Alle inzendingen over tijd

De mensen zijn in getwijfel gevangen, 't gezicht van een god heeft de tijd gebleekt, nu kom ik ze vertroosten met gezangen van wat nooit wisselt en in niets ontbreekt. Ik kan bemoediging zijn voor de bangen, de klare stem die altijd rustig spreekt, omdat mijn hart dat geen angstvallig hangen aan wolken kent, ziet wat door wolken breekt. Ik…

Met elke dag een draadje heb ik zo door het jaar, bijna niet te geloven, een hemdsmouw bij elkaar. Nu zal ik voor de andere mouw een jaar moeten gaan sparen, zo wist ik door de jaren heen hemdsmouwen te vergaren. Hierdoor kreeg ik een groot probleem, met anderen vergeleken, om toch uit al die mouwen mijn handen te gaan steken.…

de zon in je handen dragen tot de einder buigt het zwerk verschroeit je hoofd geen aanstoot neemt aan gedonder van zwarte gaten en wat de dag niet bracht vermag de nacht…

de klaarheid van het moment de graagte van de geschiedenis de plek die je van vroeger kent de stilte van de getuigenis het daagt bij vloeiende vlagen een ongeschonden kindverleden van voor de bewuste dagen zo voortschrijdend vermeden wat niemand meer kan horen raakt in rangen kwijt gaat in geheugen verloren in de zomen van de tijd…

ooit kon mijn vader toch nog alles aan, vond hij ook zonder ons de weg terug, moesten onze kinderen gewoon bij de schoolpoort worden opgehaald en dan was iedereen weer veilig thuis: de wereld had nog snijpunten maar intussen lijkt het aantal dimensies toegenomen, is de controle ons ontglipt strijken kinderen willekeurig neer in Helsinki…

De pinguïn balanceert op een takje rozemarijn bezaaid met blaadjes van cupriet in azijn de kerkuil strijkt neer op het exotisch uurwerk het is nu seizoen voor weergaloos kwatrijn…

ik wil wel snel vooruit leven en de tijd van morgen volgende maand of liever nog van volgend jaar betreden ik hef mijn hoofd duw mijn nek naar voren kijk vooruit voorbij de haast zo snel wil ik wel gaan maar tijd loopt zelf ik moet maar zien.…

waar is de tijd gebleven dat ik buiten speelde en van alles beleefde zonder dat mensen me benadeelden. waar is de tijd gebleven zonder zorgen. die tijd toen we nog als één familie leefden, ik heb het veilig opgeborgen. maar waar is toch de tijd, toen ik was wie ik hoor te zijn. ik ben mezelf kwijt en dat doet ongelofelijk veel pijn.…

Dromen deed ik Vannacht dat ik Oeverloos - en Vooral vergeefs - Mijn weg probeede Te vinden in De doolhof van Mijn verloren tijd - Nimmer zeker of Ik deze ooit Nog zinvol goed Kan maken…

Teruggeworpen in de kindertijd komt alle onvolwassenheid retour, het speelgoed op de eikenhouten vloer, het broertje dat ik met een kar aan rijd. Met veel toneelspel draait hij mij een loer en hoor nog steeds zijn pedante verwijt. Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang…

Tijd en ruimte genoeg, Ideeën in overvloed. Gezapige bewondering, Voor oppervlakte, Onder de kosmische ruis, Van oorspronkelijkheid.…

Het is het vallen van de nacht De uitgestorven stad De sluimerende stilte Die zegt, 'welterusten schat' Het is de uitnodigende warmte Melatonine die begint te stromen De pauze welverdiend Die zegt, 'tijd om te dromen' Ik ben al moe vanaf de ochtend En het is al bijna nacht Ben haast niet te genieten Dus ik zeg, 'slaap zacht'…

Kantelt nu de zomer naar een roestbruine herfst ouderdomsvlekken kruipen door een sproetengezicht purperrode neuzen, kil-rilgevoelens. Gorgelende radiatorgeluiden schemerlampenromantiek op een vroeg aanvangsuur een rappe vleermuisvlucht dringt door het laatste avondlicht. Bob Dylan kreunkrijst kritisch van zich af op 'TEMPEST' Teksten…

dat zoiets simpels -de geur van een bus de leren stoelen, grijs-groen chromen stangen, waaraan een lus, het stopknopje de hoedjes voorin die kletsten met de chauffeur het tsjjjj-geluid van de dubbele deur- je zo lang bij kan blijven…

Geen Pennewip met brilende argus-ogen hebben wij ooit één regel toegedacht. Geen jongedames, die beheerst en zacht, als door een rietje, van de lettren zogen. Geen kenners die, waar zij nooit jokken mogen, trouw prijzen wat vertrouwd is, langgeacht. Geen vakmanswijsheid hebben wij betracht, geen boekwinkeltriomfen overwogen. Geen koster,…

ogen zien woorden horen zonder dat ik ben kan ik armen strelen mijn hart voelen in jouw bloed meer dan ik kan kan ik zijn ben ik zonder dat jij bent samen…

zoek woord en het wordt waar je eigen waarheid klaar je weet dat er meer is tussen het licht duisternis station Vinkenoog onderweg Ginsberg blues jazz om je oren tranen zonder scoren alles blijft onherkenbaar dit lijf voor de woeste zee niet bang alles verdwijnt en begint opnieuw…

U allen die mijn versjes lezen, ja alles wat ik schrijf, dikwijls zult u wel denken: hij is maar een oud wijf. Nu wil ik u diep uit mijn hart, en duid`lijk laten weten, dat ik met mijn schrijverij, heb heel veel tijd versleten. Hoewel de tijd, op zich gezien, niet concreet is te pakken, heeft ze toch door de eeuwen heen, ons doen naar…

Ode aan de Tolberter kerkklok Nu eens in het gloren Van de morgenstond - Dan weer bij het Vallen van de avond Maar evengoed als Het eind van de morgen Overgaat in het aanbreken Van de middagtijd Wordt heel mijn wezen Opgetild door machtige Golven van geluid die Geleidelijk aan mijn Gevoelens weg doen ebben - Wordt wie ik…

ga je mee zei ze nog voordat ik spreken kon ooit zei ze dat…

Aan de keukentafel -het is drie uur in de nacht - peins ik over nachtwerk, korte nachten en vroeg opstaan. Het duurt een winterslaap lang voordat de zomertijd op haar tenen binnenschrijdt. De zomertijd - mijn zonnetijd - is goed voor me maar komt altijd te laat…

In de nadagen van mijn leven zijn er stille uren waarin ik overdenk dat ik niet meer de baas ben over mijn lichaam dat een ander het lijkt te sturen. Ik heb me er bij neergelegd maar daarmee is niet gezegd dat ik de geest ook nog weg geef. Met mijn geest gekooid voel ik me eerst echt berooid ik zal daar altijd tegen vechten ik zal me…

Je ziet niet het verschil? Een steen is een steen? Terwijl die in het dal, mooi gevormd ja, maar wel dood als een pier. Zie mij dan hier in de fleur van mijn bestaan: op deze top lacht de toekomst me toe. Hoeveel kan ik niet verwezenlijken, als lucifers al die bomen doen knappen, huizen vernielen, rivieren een andere kan doen uitgaan. Het…

Hoe een vrouw te beminnen lief te hebben naar haar smaak? Een leidraad heb ik niet Kan 'k niet geven 't Is doorgaans een kwestie van beleven Net als ik, geef jij je volop Net als jij, laat ik mij gaan Net als ik, waag jij je aan liefde Net als jij, geniet ik jouw lijf Details van jouw mooi lichaam koester ik met liefde Mooie lijnen…

Ik hield altijd al van jou in alle eeuwen: van het begin, het ontstaan van deze aarde, in het grote universum: wij samen! Van de ijstijd, oertijd, prehistorie: de magie tussen ons was reeds vastgelegd! In de oudheid, pas, keek ik, jou in de ogen. In de middeleeuwen hoorde ik jouw hart kloppen, voor het eerst. En in de nieuwe tijd vanaf zeilschepen…

Ploegen van genadeloze hardheid hebben de akker omwoeld. De rangorde van aardse lagen is resoluut doorploegd. Door het kalme land zijn in rekenschap diepe voren getrokken en met de scheiding van lichaam is zwijgzaamheid doorbroken. Ergens begint te dagen, het wie en wat, over de vlakke grond die geen heuvelen meer bevat. Het stoppelveld…

Weer jaagt gierend de storm door de vrijwel kale takken van de stokoude boom, die nu echt kraakt en steunt; de knoestige bast van zijn stam vertoont zeer diepe scheuren. Knarsend kreunend verliest hij uit zijn zwaar gehavende kruin de gebroken dorre twijgen. Het laatste blad valt en hij weet dat in het voorjaar geen nieuw groen meer…

zoals in schemerduister van de valavond alles zal vervagen zo zal het gaan met ons geheugen met uren van vervlogen tijd groeit taal tot onvolkomenheid verliezen woorden kleur en klank gaan zinnen telkens vaker mank zal kracht van taal en tijd verloren gaan in eeuwigheid…

Drie Uur.... De wekker ging, ik moest eruit de klok wordt een uur terug gezet ook ik heb dat vannacht gedaan dus…

De wintertijd is 28 oktober ingegaan. -------------------------------------- De wintertijd is heden aangebroken, Dus gisteren de hele dag die strijd: Eén uur erbij, of zijn we één uur kwijt, En dat probleem, dat blijft dan in mij spoken. Vertwijfeld moet ik ook mee overstag, En meegaan in de orde van de dag.…