Alle inzendingen over dieren

Kikkers die vorsten en prinsheerlijk zijn. Ze leven in de bergen precies daar tussen groen en heuvel. Precies in het midden, tussen paradijs en orgastisch goed. Maar van alle groen en heerlijkheid hebben pad en slang besloten geen onderdeel te willen zijn. Dat is een glooiend euvel. Tussen wrat en slijm gewroet.…

Dicht in woudgebieden, werden loslopende herten gesignaleerd allemaal en in veelvoud lenige lichamen op open grasvlakten, met bruine slanke poten strekken de nekken om te kijken. Snel, de hertenjongen volgen een oude hinde, prachtige evenhoevigen met een zeer kortharige vacht opdat het ook de laatste zijn.. met complexiteit, die…

Wanneer dit mollige ronde zeedier hoog boven de golven uitspringt maakt zijn plompe gestalte een sierlijke zwaai beeldt de onvatbare vrijheid tussen wolken en schuim van het gladde lijf daalt sidderend zoute nevel waarin dwergregenbogen vluchtig de lichttaal spreken die eens meehielp de aarde tot leven te brengen nog in de verste toekomst…

Nachtdonker zit in de wilgenboom op stille takken, omklemd door nagels als een vlijm de jager; gekleurd als niets op wacht, naar zijn prooi. Onzichtbaar draaien de zoekers langs de wallenkant, gespitst op rusteloos leven daar benee onhoorbaar glijdt als een spies de dood over het leven. Schaduw vloeit als fluweel over de toppen van de…

Ik leef in nacht, maar mane-schijn is buiten, Die leeft in twinkelende vogelen-slag, Ik zie hem schijnen door de onzichtbre ruiten, Ik wacht, maar ik verlang niet naar de dag Ondergedompeld wezend ganslijk, ach! In dit zwart meer, o liefelijk geluid en Wat uit zwart donkere spiegel òp komt fluiten, Licht-lieve volk in wat àl duister…

Er woont een minnaar in mijn tuin, een kompel met fluwelen handen. Hij klopt, betast en streelt de rulle wanden, breekt met zachte vingers de vochtige aarde aan. Zij laat begaan. Zoals hij stijgt en daalt, hardnekkig al haar gangen gaat, lichtvoetig kruipdier van genot dat in haar bekken sluipt, kleine doodgraver van verlangen, blindganger…

terug naar jou - je zegt het met je ogen dat je op hem wacht waar? vraag ik woordeloos in jouw taal die ook de mijne is daar, zeg je zwijgend, lang geleden ging hij weg, dook hij onder we vlogen in water op zoek naar vet en zout en vonden elkaar steeds terug naar jou, daar op zandplaat in zee altijd weer die vraag –…

de kat loopt steels langs de heg laag houdt hij zich, langzaam en springt dan razendsnel zijn poten uitstrekkend. Geritsel in de heg, tussen de bladeren door scheert een merel nog net iets sneller, weg en verdwijnt om de hoek van het huis. met een boog en dan rustend op de tak van de boom.…

Één streek neer met zijn lief erbij in de Hoek at uit de pan en vree niemand die er een tel onder lee Ze voelden zich een roek zo vrij Toen kwam een ambtenaar voorbij die zomaar met een kijker op schoot sprak ‘eruit jij invasieve exoot scoort snel dat hoort er hier niet bij’ Huiskraaien uit Egypte mee gevaren deden dat - hier tussen ons…

Zelfs de haan kraait niet En zit op stok Warm tussen de kippen In het te kleine hok Een slimme haan Die begrijpt Dat mensen het liefst Naar bed willen gaan Om te kukelen is het te koud Een sneeuwlaag dik Bedekt het dak Hij vrijt nu liever op z'n gemak Alle dieren Groot en klein Kleumen van kou En houden ook van zonneschijn…

O paard, gij paard, gij edel dier geen ander loopt als gij, zo fier geen ander heeft zonder versagen zo vaak, zo braaf de mens gedragen. Gij hebt hem eeuwenlang gediend waardoor gij 'n standbeeld hebt verdiend neen, niet zo'n standbeeld stijf en stug met soldaat of krijgsheer op uw rug maar een beeld van u in volle glorie een steigerend standbeeld…

Er zat een vrolijke pad op een paddestoel te Padua, via het achtvoudige pad vond hij een pad naar verlichting en van geluk kwaakte hij aan een stuk door. Men zei dat hij paddestoelen at maar dat was lasterpraat en behoorlijk dom want niemand vroeg hem wat hij at want hij at namelijk Niets.…

De kracht van de natuur verbijt haar angst, in elk woord ligt ongekende kracht gruwelijk moordend. Huilend, voel ik de zachte wolvenvacht. Terwijl hij, die voor mij staat, danst en speelt met blakende vuren, de groene ogen staren fel, zinderend en met vraatzuchtig hese stem, zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon, mijn hart opetend…

ik hoor je vogelkijn ik zie je niet want je bent zo klein trouw aan vrouw aaneen gevleugeld voed jij je kinders nauwelijks gewicht in de schaal maar je piept er wel op los…

koolmees komt kijken inspecteert het vogelhuisje ga ik hier nestelen? hopelijk!…

ogen twee stuks kijken me aan zie je me staan? opvallend(d)…

Vleugels rijzen van de imposante spanwijdte adelaars, roven mij het beeld dragen heldere vluchten naar het firmament ter wereld. Geruisloos gekleurd zweven voornamelijk lichtblauwe tinten als "een". Laatste sprankel leven trekken voorbij een vallen in bergachtige gebieden leefde temidden van verdrinken. Stijgend en dalend als…

Zoals bloed en munt naar koper geurt breken golven schuimend rood gekleurd tegen vinnen op moeder en baby's rug. Sluiten betraande ogen met een laatste knip. Verdriet en medeleven klinken van mijlenver hoog gehuil echoët in ons bezwaard geweten. Snijden door ijskoud water en pijnlijk vlees wijze antwoorden die nooit meer zijn.…

Ze laat twee pekineesjes uit in 't parkje aan de Zaan, maar kijkt er danig op d'r snuit: een diender houdt 'r aan. Hij zegt: 'Al zijn uw hondjes klein, er moet toch orde wezen. Ze moeten beide aan de lijn. Dat heeft u kunnen lezen! Uw hondjes lopen echter los. Hoe krijgt u dat verzonnen!' Bij deze is de vrouw de klos: ze krijgt van hem…

In het noorden een stille tocht de rook trekt als nevel voorbij de zon breekt door en kan best samengaan met hoogwaardige magische natuur en alles wordt weer licht. overwinteraars door de grote diepte uitgeput de wintergasten moeten kunnen rusten ongestoord word gewandeld, gefietst tevens in het winterparadijs waar voetstappen in…

Zie daar de wilde paarden aan de horizon die donkere hengst met bruine manen ik weet nog van de echo in jouw diepe blauw verlangen de regen in het winterkoude bushokje eerste zoen op jouw maagdelijke wangen en misschien heb je meer hulp nodig dan ik of minder medelijden dan een vreemde misschien ben je de kerstman en ik een verlaten ontheemde…

Een koud gevoel in de winter de ijzige zee vriest dicht troostloos smelt niet waar het ijskoud water bedreigt de toekomst van de noordpool. Blik op het noorden volledig uit het evenwicht. IJsberen de grootste zoogdieren ter wereld schuilen ingegraven in het pakijs, hier en daar verloren gravend wild en vrij en onafhankelijk zijn zij…

koude mistnevels ademen de bomen wit de winter trekt een bontjas aan ik ook maar dan nep!…

Wat gaat er in haar om vandaag? haar ogen onbegrijpelijk traag haar pose uitgestrekt en loom ze glanst zowaar oogstrelend mooi ze heeft geen doel gaat op gevoel ze eet, ze slaapt, ze rekt en gaapt in trage tred gaat zij van huis sluipt in de nacht is ’s ochtends thuis wrijft langs je been je moet dan…

De zon schijnt vrijmoedig door de ruiten, hij ligt op de bank, lui uitgestrekt, zijn tong gaat even rond zij bek, in gedachten gaat mijn blik naar buiten. De koffie wordt op tafel gezet, ik wacht even, het is nog heet, de slagroom maakt ‘t compleet, helaas, de hond heeft opgelet. Met betraande ogen kijkt hij me aan, ik denk met bezwaard…

OVER EEN VINK Een vink begon het te vervelen om met een reebok bridge te spelen, omdat die dominante bok het leiderschap steeds tot zich trok. Maar al te vaak werd hij “de blinde”, hetgeen hem op den duur niet zinde. Niet graag lig ik, zo sprak hij flink, Op tafel als een blinde vink.…

Twee paarden stonden tegenover elkaar. Het was lente en zomer tegelijk. Tegenover en naast elkaar lente en zomer tegelijk. Twee paarden met het hoofd tegen de hals van de ander. Verloren in de warmte van het andere lijf kijkend naar de horizon. Zo staan en het gras vergeten. ------------------- uit: 'Memo', Plint.…

De zwarte stier wendt zich als een stuurloze bulldozer in de arena, zijn nieuwe weiland, waar de boer een killer is, die achter zijn rode lap de dood verbergt. Het wrede publiek waant zichzelf kunstkenner bij uitstek, terwijl het in feite toeziet hoe een dier misleid wordt door een gelikte macho in een cryptisch ballet, waar het bloed hen…

'n schone witte gaat voorbij aan de schoonheid van haar spiegelbeeld het oppervlak rimpelig zo golft ze zachtjes haar toekomst tegemoet…

de regen striemt dikke opgehitste strepen water zoals de moesson in het regenwoud vandaag wil het niet echt licht worden de laatste bladeren verlaten levensloos de bomen gaan op hun rug liggen in de zompige ondergrond druppels kletteren onophoudend op onze ingepakte lichamen de takken en bladeren ritselen, kraken en knakken onder…