Netgedichten

netgedicht (nr. 31.278):

BRUINVIS

Wanneer
dit mollige ronde zeedier
hoog boven de golven uitspringt
maakt zijn plompe gestalte
een sierlijke zwaai
beeldt de onvatbare vrijheid
tussen wolken en schuim

van het gladde lijf
daalt sidderend zoute nevel
waarin dwergregenbogen
vluchtig de lichttaal spreken
die eens meehielp de aarde
tot leven te brengen
nog in de verste toekomst
het heelal zal doorklinken

speelse ongedwongen eer
aan de reuzen der wereld
-steeds bewonderde walvissen-
door hun kleinste verwant gebracht.