Alle inzendingen over jaargetijden

‘Prima vera’ ’t Is lente ik hoorde reeds het eerste vogelconcert van merels en lijsters maar ook hagedissen kom, sta op, dit mag je niet missen De eerste knoppen ontloken ’t is lente 'k word sterk door verlangen bekropen naar de bloemblaadjes pril en lichtgroen kom ga gauw uit je bed ik groet met een zoen De wilg met zijn prachtige…

Het onweer buiten is losgebarsten. Ik hou me stil in mijn hol en luister in stilte naar wanneer het gevaar buiten is geweken. Intens en met kloppend hart naar wat gaat komen, introvert maar klaar om aan te vallen. (ik lijk wel een bedreigd dier) Nadat het gevaar is geweken ga ik naar buiten, kijk opgelucht om me heen, strek m'n ledematen…

Almoeder der verlangens, 'k hoor u klagen En smachtend roepen in verlatenheid, Uw stem weerklinkt in 't blaten van de geit, Die rukt aan 't koord in de ijlschauw van de hagen. Uw stem weerklinkt in 't zwaar geloei, bij vlagen Gestoten uit het stierlijf, in 't gekrijt Van al wat zoekend naar bevreed'ging schreit In 's nieuwe levens…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

O, nu de dagen weer zo licht zijn en zo zoel, Zo zonnezoel, zo zonnelicht, zo rijk Aan vreugd in welig bosgroen; nu de vliet Bezaaid is met het gulle sprankelgoud; Nu schaduwlanen koel In kalme schemer mijmervol Zich allerwegen oop'nen; nu het riet In fluisterbeving zoetlijk neigt, De vijver waai'rend met zijn schucht're koelt', De vijver zelf…

geel levend donsje kruipt uit barst van eierschil piep zegt het kuiken in het kippenrennetje scharrelt kersvers hennetje Tanka…

zo koud voel jij aan zo zeker dat het papier valt om en om potlood na punt na komma en gum over en over en opnieuw waarom schreeuw ik het uit waarom kan ik niet stoppen en moet je vooruit de regels kloppen niet het einde niet in zicht het is die droom waar ik hoop uit put zoals dit diepe dal uit klimmen beginnen schrijf aan aan…

Maart, Maart, Roer vrij je staart: Nog maar een poos kan je ons kwellen en plagen; Dra zijn je vlagen Weg met het vuur, dat je houdt aan de haard, Lastige Maart! Maart, Maart, Roer vrij je staart: 'k Zie reeds April, die je volgt in je stappen, En komt verklappen, Dat men u moe wordt in velden en gaard, Lelijke Maart!…

bij de wolken die laat zijn kan je rollen door het gras laat even vallen het boek dat je las was nog lang niet af eerst even wassen boenen voelen is alles even gaaf als die raaf die wacht op je sieraad die valt door de snavel weggepikt voordat het valt op het eeuwenoude zand alles wat glimt schijnt en blinkt tot de zon alweer ondergaat…

Verwaaide vlinders vallen via vensterglas als bloesems omlaag in de schoot van mijn ijsjurk die ik draag voor het laatst vandaag want de winter is dood - licht valt vol zomer-zin mijn kamer in aarzelend probeer ik het te vangen in een glimlach naar de zon warmte ademt in mijn huid en ik dans de winter uit…

In de nog prille lente Kom je ze al overal tegen Narcissen Waar je ook gaat of staat Haar aanblik is een zegen Een betoverend lentesieraad Het zonnegeel straalt je tegemoet Maakt een ieder weer blij Met deze narcissengroet In een wonderlijk Jaargetij…

Het is genieten van het mooie voorjaar Van de kleurrijke krokussen die bloeien Van de zon en van alles wat gaat groeien Kijk naar het nestelen van een vogelpaar. Een lekker warme tijd breekt weer aan De bittere kou is eindelijk uit de lucht De lange strenge winter is op de vlucht Al heeft die wel goed zijn best gedaan. De vogeltjes in de…

nooit ruikt de grond zo vers als omgeruld in lente dat wil ik met mijn handen doen met zwarte nagelranden kom mij nu niet aan met een paar tuinhandschoenen hoe zou ik aarde voelen of wroeten in een perk achter mij, in huis zie ik opeens moddersporen nu ik uitgeraasd ben kijk ik naar een bed violen…

Zon op dunne lenteblaren, Dans van schaduw voor de voeten, Wind door opgehuifde haren, Kushand, lach en vluchtig groeten… Moet de druk van lange dagen, Moet de gaaf der ogenblikken, Dan zo zwaar zijn om te dragen, Dat die last de knie doet knikken? Vlindrend vouwen zich de kelken Om de nieuw ontkiemde vruchten, Weinig weegt hun wit verwelken…

Haast u, lente! Barst weer open, maak dat ik door uw aprilweiden kan lopen, dat ik mij aan uw meibloesem vergaap. Dat uw viooltjesgeuren mij verdwazen, dat 'k uw paardenbloempluizen weg kan blazen, dartel, als een verliefde knaap. Hijs uw kleurige bloemenvlaggen, laat uw vogelbazuinen schallen. Haal mij uit mijn winterslaap. Haast u,…

gulzig slurpen van de lente máánden kan ik zo vooruit tot pas in het verre najaar ik weer op kille koude stuit…

Als het donker van de nacht door het morgenlicht is weggekust en ik de zon verwelkom op m'n gezicht de blauwe lucht zie met witte wolkjes die tot aan de horizon reiken en de vogels hoor zingen in met glanzende knoppen gehulde bomen neerstrijken Dan besef ik ineens dat de lente de winter heeft uitgeblust en ik nog even op de schoonheid…

Hij had de lente in de kop, verbrak zijn lied, scheerde laag over de weg – op zijn naaste rivaal af. Hij had de lente in het hoofd, trapte zijn bmw op zijn staart, scheurde puur voor de gein - op zijn date af. Daar ligt de merel uiteengereten op het asfalt - veren verwaaien bij elk voertuig dat hem platter rijdt dan plat. En…

In vleugels strekte ik mij naar jou uit en vloog vanuit de winternacht tot ver voorbij de horizon omdat ik zeker dacht te weten dat ik jou daar vandaag vinden kon in het veelbelovend licht smolt jij als sneeuw voor de zon niet langer bevroren voel ik mij als herboren uit blijdschap dat ik jou vond kleur ik deze lente-dag met jou als lach…

Gulzige ganzen in het gras, wolken weerspiegeld in de plas, een fietser, zon in zijn gezicht, die vraagt: “Weet u waar Vreeland ligt?” Kasteel van lucht, bergen van goud, aa, bb, het rijm is oud. Een kind dat rondfietst op een erf, een boot die klaar ligt op een werf, en dan de zuivelboerderij: daar is altijd een kamer vrij. Bergen van…

jaloerse minnaar je verjoeg de herfst met zijn warme kleuren uit schrik dat hij me zou bekoren je huilde in kale bomen omdat ik sliep in je paleis van ijs onder je witte deken je zuchtte op plassen en beken die onder je kille adem bevroren nu je me wakker kust, hoor ik je vragen of ik dit jaar de kristallen kroon zal dragen die op de troon…

Het hoofd stroomt ondersteboven van het bloed, ik zie beelden achteruit als auto's racend van Alkmaar tot Citroenwege? Alles is fantasie, en is sterren en manen en ook planeten. Ik ben boerenlul geweest maar zit nu gesjeesd in een inrichtingswezen. Ik plant steentjes in de harde grond en zie walibi's in de dierentuin naast bokken…

In wijde wonderhallen van het woud Hoor 'k hel-op tuiten klinkende muziek. Nu buigen blad en bloesem naar beneên Om háár te spreiden luchte baldakijn, Haar, die aan 't hoofd van 't zuiver-spelend koor Ten bos in schrijdt, de lentekoningin. Zij streelt het sterrenmos met lichte tred, En tovert met haar ogen teed're glans Op 't schuchter-wuivend…

Gefotografeerde bomen vertalen jouw zwijgen energieker in de knoppen dan mijn eigen loze woorden Lente groeit in oerbos jouw leven bloeit in mij hoopvol en verwachtend als een veulen in de wei ik laat je niet meer los in mijn innerlijke zon overgoten droomrivier tot aan de doordeweekse einder komen sprookjes tot bloei vol bloesemen…

Ik stond aan het begin van een pad in de herfstzon..... Het wazige licht, bracht me tot een gedicht! Het bruine blad lag te verdrogen onder de bomen, die stonden heel stil en voelden dat de winter zou komen.... Dat vertelden ze mij. Op m'n hand zette zich een bij. Hij zoemde en ging! Ik zou voor dit moment meer willen geven, dan een ding…

Oh jij frisse voorjaarswind je streelt mijn hart en laat het enthousiast lachen. Oh frisse lentebries heerlijke prikkelingen gaan door me heen als je innig je weg zoekt in m’n lijf. Oh alstublieft wil je nog vaak langs komen want door jou voel ik van binnen alles stromen.…

Op het platteland van Vijfhuizen hoor je de bomen nog ruisen. Ze zingen heel zacht: "Weet jij dat vannacht de populieren gaan pluizen?"…

nu winter de laatste niesbui heeft z'n mantel uitgeveegd zit lente op zijn schouders jong en fris en groen speelt zij met wilde haren spint een draad van oude dagen om te glijden naar benee haar zoete adem zo licht en teer bemind door vroege vogels strijkt ontluikend neer vooruitgesneld door faam proeft en voelt een ieder haar naam…

het voorjaar wil nog maar niet komen hoe anders is het in mijn dromen daar zitten vogels op een ei en draven koeien door de wei alsof ze juist ternauwernood de winter zijn ontkomen…

de steen zeilt over het water kringen versus kringen gaan ze over in elkaar de zon schittert op de golfjes terwijl de steen langzaam afdaalt zijn weg vindt naar de bodem 'n strak blauwe hemel waardoor treurwilg in knop, de rust weerspiegelt in het kabbelende water…