Alle inzendingen over natuur

ik zag hoe de kleine stoere stormvogel boven de kille noordelijke wateren zijn kopje boven het ruige water hield piepklein in de orde van uitersten een gelukstraan rolde over mijn wang…

waar kleuren langzaam nestelen in grijs van grauwe maanden slaapt wit in pas gevallen sneeuw zijn winters maagdelijk rusten toch zal er iets gaan broeien in leven dat door snoeien kort gehouden wordt het zijn geen stemmetjes die soms winden kleuren wel de klank van samenspraak die over het mysterie van de blauwdruk gaat…

het was vandaag nog een extra dag ander wereldweer met frisse poollucht uit vergeten jaren blauwend boven land dat de helderheid van middeleeuwse schilderijen feilloos vangt zelfs haast en stress maakt in de straffe kou amechtig ferme passen op de plaats in wachterstrouw met dik geklede mensen die elkaar het allerbeste wensen een…

Ik zie het water, ruik de aarde, voel de koelte van de wind die vanuit het woud der sparren naar mij toe komt als een kind. Tussen regenzwang're wolken breken stralen zonlicht door over zoden naast de woudzoom, donker, zwijgend als tevoor. Ik lees in wolken, wind en water, in de sprankeling van licht, weer de weide van de leesplank die…

Een spoor van groen komt mij tegen; met nijvere steken in de hemel gezet, zigzagvegen in het boven blauw. Haar zwijgen is vergeven aan de grillen van de wind, gniffelt met giechelende vogels, juicht over daken, toont de portieken. Laat maar waaien zingt het loof. Haar stammen kunnen dragen. Haar stilte wortelt diep onder de schaduwkronen…

Het is vandaag Zondag 7 januari van het jaar des Heren 2018 de zon doet de dag goed ik voel me opgewonden ik hoor de kerkklokken luiden “met vreugde zult gij naar het Huis des Heren gaan” ik kies voor het Amsterdamse Bos met man Jelle en labrador Mika Ik wandel en verbeeld me te lopen in een kathedrale kerk met de bomen als de pilaren en…

Liggend in de vloedlijn baadt Ik mij met kosmisch licht Mijn koude huid wordt gezandstraald en mensen al om Ik zie dat vanuit de zwarte horizon een vrouw zich losmaakt En mijne kant opkomt Ze is mooi. Ze is fraai. Ze is mijn alles. Dichterbij.. dichterbij en nu is ze .. ‘Hallo, schone vrouw kunnen we wat? Ze loopt mij straal voorbij, ze…

Hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs geef ons liever sneeuwvelden en ijs dan al die rukwinden en regenvlagen die ons brengen griep en winterplagen terwijl wij dromen van ’n zonneparadijs - hoe somber zijn die korte januaridagen met een hemel van eentonig grijs Ons humeur krijgt ‘t zwaar te dragen daarvan…

Dit weer moesten ze verbieden, we moeten met z'n allen bidden en de musselmannen moeten ook mee doen, voor wat winters weer zo, dit seizoen. Een lange maand 10 graden vorst en lekker zon Een 11 stedentocht die weer begon. We zowaarlijk weer eens horen: “It Sil Heve” of eh "It Giet Oan !" Voor Ljouwert, Culturele Hoofdstad nu dit jaar,…

Alle dagen hetzelfde weer, en de regen valt met kuipen neer. Onze gezondheid komt in het gedrang, houdt geen rekening met stand of rang. Het humeur is op een laag pitje gehouden, want je bent nu juist zwaar verkouden. Buiten is het donker, kil en koud er is niemand … die daarvan houd Bent u een mens die meegaat met het weer dan loopt…

De meren van zwartgalligheid zijn somber o zo diep verleid je niet erin te zwemmen geen bodem die je daarin ziet haar doel is al zuigend jouw levenslust te remmen je verdrinken in verdriet Zoek liever die kleinere fijnere poelen die heldere koele klare ze zijn niet zo bodemloos diep zij zijn de juiste de werkelijk ware die het opperbest…

Als ik kijk naar jou zie ik een groen frisse morgenwei zich laven aan de ochtenddauw begrijp ik waarom de zon iedere keer weer liefdevol verschijnt proef ik ook haar zin in weer een nieuwe dag en elke mogelijke zorg verdwijnt en ik weet mij geen beter begin ik glim mijn eerste lach koester het voorrecht van het ervaren van al die fijne…

Te winter toen het had gesneeuwd, Wit op de zwarte kiezellaan, Was het zo heerlijk, zonder geluid, Op onze rubberzolen gaan. We hebben toen 't geluk beseft Te gaan door het leven, stil en rein, Het goede te doen, zonder gehoord, Zonder herkend te zijn. Heer, schenk ons Uw gave gebenedijd: Om enkel aandacht van U te wensen, Om altijd vrolijk-berustend…

Er is een stem gekomen uit de stemmen Veler vogels, zingend in de morgen, Uit de klankroepers van de hoge dag, Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte, Uit de verheugden is een lied ontstaan, En kleine mensen op de aarde horen, En kleine stappers op de bergen zien, Zij zien het zwevende alom ontstijgen, Zij worden zelve zwevenden, die…

Het dierlijke in mensen is wat wij niet wensen is wat wij niet wensen te zien Dat wat wij in alle toonaarden zullen ontkennen zullen blijven ontkennen omdat wij niet willen en kunnen wennen aan de gedachte dat we in bepaalde opzichten beestachtiger zijn misschien Het menselijke zien in het dierlijke gebeuren mogen we daarentegen volstrekt…

Vossen snellen zich over de besneeuwde velden het vliedende landschap zuigt zich onder de buiken de vossen zijn slijpende slijpen hun oren spits wrijven de ogen wrijven de streek in de ogen straks zal er het bloed zijn, bloed dat kuilen maakt tot de bodem ‘d aarde en sporen van sluikse silhouetten benevens de indrukken van prooien, contouren…

Aan de Binnenmaas waar tijd en water vallen en opstaande dagen scheuren en blinken wil ook zij het voorjaar terughalen en herbeleven nervositeit inruilen, de nuances helderheid geven. Hier loop ik met haar gearmd als vergane foto met gedachten op een koers die haar steunen. Eenden geven vrolijkheid. Diep in haar schelpen loopt ze door eigen…

Vandaag rusten wij aan dit binnenwater hier bij onze eigen mooie Binnenmaas. Verbeelden ons murmelende geluiden die ook zij elkaar betoverd toefluisteren. Ik zeg kom laten we deze dag inpakken cadeau geven aan alle zielsverwanten. Ik heb een dagboek en trakteer twistend zetels uit dromen en verguld herinneringen. Je mag voelen hoe de verse…

De dag begint kregelig uit tegenzin zonder eerst een boterham de zon is in de wolken gewaaid ze woeit daar vecht er met sissende kussens slaat het vocht eruit en giet de mist over de velden steekt een paar kozijnen tussen de buien brandt een regenpijp vanuit de erker en loeit nog even na uit hitsigheid Het gras snijdt de druppels aan…

Ik ben zonder nadenken opgestaan gewoon om leven te koesteren. De tuin is nog geheel onbetreden als ik uitgerust en onverplicht beneden mijn ogen op de tuin richt. Het moment ademt heldere regenbogen de togen ontdoen zich van de sneeuw al honger ik als leeuw naar meer vrieskou ik stroop nou eerst mijn mouw op er komt geen Elfstedentocht.…

Voor de kust rust de duiker in zijn verhaal en tekent kaal de bergwand aan het strand. De wind snijdt het verhaal en slijpt en slijpt bladeren van de platanen - het raamkozijn. Ik kwam met de wind mee voor dit verhaal. De reis vertelde een man liep over de berg en het verhaal loopt dood op zee. De wind speelt heer op zijn graf. En de duiker…

waar de taal als een florist magistraal tongzoenen kweekt waar traag ontvouwende chemiluminescente processen dwaallichtjes baren waar arboreale vogelgeesten boven het zonnestraal-oogstende dageraadspaard dansen daar moet de denker het oerbos van de geest betreden…

Oorverdovend is de stilte Oogverblindend ’t smetloos wit Eeuwig groen de verre bossen Stralend blauw de hemelkoepel En mijn hart is vol verlangen Naar de tijd dat ik zwierf daar Over dat uitgebreide ruime veld Daar zwierend over bevroren water Van sloten, vaarten en het meer Genietend van de rust en vrijheid Van zuivere lucht en helder…

De zon staat stralend laag vandaag er liggen schitterende oppervlaktes vergezichten, bomen in mijn turende blik witte kleden over het eerst zo groene land. Momenten verplaatsen zich zonder vragen. Ik graaf als kind in mijn mond naar letterpap. Zinnen komen van verwondering moeizaam van mijn lippen, het blijft bij; kijk nu toch eens.…

vroeger wordt bewaard in schuren alles was toen van hout brood werd op de borst gesneden krullend op de smeuïge tongen klappend in het verleden kon je je nog met zomer aankleden de liefde ontsprong met de natuur bruusk met geweldloos geweld de weerstand breken in spaanders knieën mennend naar het bekken en zo kuste hij haar met de aren…

wat een zielig weer donkergrijs, koud en veel te nat de winter zwaait hier reeds de plak mijn neus verstopt en zoveel meer hou ook veel liever van de zon met al haar warmte stralen maar nu blijft enkel het water dalen en dat bewijst een overvolle regenton het weer blijft extra consequent begint wel heel erg te vervelen koude regen…

Kijk wat een rust het in zijn hoofd geeft de wereld onder het bladerdak is magisch de zon filtert het zonlicht prachtig door de bladeren Soms als we daar lopen doet hij zijn armen omhoog en vangt de stralen en dan die bomen ....... als een echte boomknuffelaar vindt hij zijn rust Rust in zijn hoofd rust in zijn lijf het leven is al…

Armoedig is het winterlicht dat de kamer binnenvalt terwijl ik schrijf. Op het gras liggen de laatste bladeren van de plantaan. Takken zijn donker in december, ze lijken dood. Buiten is ogenschijnlijk niets te zien, daar kun je lang naar kijken. Het brengt rust in je ziel en voedt het verlangen naar een sober leven.…

Het stille dal Adem van water, welt vanuit zuid, langs groene oevers, zonder geluid, de wind wendt zich af, hier woont de tijd... hier kwaakt het , als de mensen zwijgen, hier is men zoek, hier heersen de libel de reiger en de snoek, de wereld is hier een wonder, de zon verliefd zich, verleidt het licht in de rivier, en gaat weer…

Ik houd wel van de mist mistroostige momenten even hoeft de natuur niets groots te doen en rust. Beschildert webben legt parels neer ze wacht uren lang geduldig op de sympathieke draden. Ik word er door aangetrokken. Gecharmeerd en gefascineerd van alle grijze nuances houd ik van zon en mist. Zelfs de zee fluisterde me altijd al vanaf…