Alle inzendingen over vrijheid

Hij was heus niet gemakkelijk hoor, dat geef ik zwart op wit toe, maar nog steeds vindt hij een schappelijk oor: hij doorbrak immers ieder taboe. Als vrije denker en publicist, bestreed hij elke misstand in de kolonie (wat u al wist) - schreef zelfs de Koning van ons land, maar die hield zich Oostindisch doof voor het misbruik in Insulinde…

Er drijft een witte surfplank ergens in zee mocht je hem toevallig tegenkomen, laat het dan direct weten. Als je op het strand bent en je ziet iets wits, sta er dan bij stil, kijk of het de desbetreffende plank is. Een witte surfplank, waar zoveel prachtige capriolen mee zijn uitgevoerd. Heel misschien kunnen ze dan de vermiste…

Met al mijn gevoelens liep ik bij de zee. Het voelde zo anders, ik weet eigenlijk wel hoe het komt. Mijn gedachten liggen niet stil, het komt door de surfers die zijn overleden. Als je zo vaak aan zee komt als ik voel je je met hen verbonden. Het is ongelooflijk wat er zich heeft afgespeeld in Scheveningen. Twee dagen erna voelde…

ik pluk vandaag een beetje geluk de aarde is schoon je kan er gewoon nieuwe bloeiers planten eigenhandig heb je het onkruid gewied het vergaat zoals je ziet het lelijk groen van toen, opgelost als resten compost jij plukt vandaag je eigen geluk uit vruchtbare grond…

Ik voel mij alleen... verdwaalt en verloren, want mijn hippie queen "Kat" verfoeit plots lang haar, en heeft... die volle poes geschoren!…

En 't is alsof, gekazuifeld met statie Van sterrenevels en laaiend met kronen En goud van geheimzinnige Orionen, Mijn Zelf's gedachten staan in kontemplatie; En 't is of 'k, ongeboren, sinds aeonen Vergodlijkt tot drieëen'ge konstellatie Van zaligheid en trots en adoratie, In 't wereldcentrum 't eeuwig Zelf zag tronen; En 't is alsof…

Een zee ach zonder water waaraan ik me ontwring als aan een natte rok... is dat al een te zwaar bestaan? Niets is zo waar. Wie draagt me daar die vreselijke vrijheid in? Wat moet ik in dat naakte licht, onzienlijk? Liever blijf ik tierend ten ondergaan. ----------------------- uit: 'Thule', 1991…

na een avond vol herdenkingen aan degenen die zijn of haar leven hebben gegeven voor onze vrijheid en aan hen die deze oorlog hebben overleefd en te kampen hebben gehad, met schuldgevoel angsten, verdriet, het gemis van familieleden die dit niet konden navertellen vieren wij vandaag onze vrijheid is iedereen wel zo vrij als wij denken dat ze…

Zij, die streden voor onze bevrijding en vrijheid. Zij, die blijven strijden voor een leefbare en rechtvaardige wereld. Zij die strijden tegen armoede en honger. Zij, die strijden voor vrede en harmonie voor ons allen. Zij, die thans waar ook ter wereld onvermoeid strijden tegen onrecht in welke vorm dan ook. Mijn respect, dankbaarheid en dierbaarheid…

op een bijna lege dam in de stilste stilte ooit zichzelf niet sparend spiegelt ons de koning meer vernietigend nog die wie de haat zaait is het hulpeloos zwijgen van hen die wegkijken de willekeur van waanzin kunnen wij niet wissen met verborgen verdriet in voorbij kijkende woorden juist als eens gestolen vrijheid dat ons vraagt…

Vandaag vieren wij 75 jaar vrijheid op een heel andere manier dan we gedacht hadden. Vijf mei zou een groot feest moeten zijn, maar helaas het mag niet zo zijn. Het wordt een speciale viering,ingetogen maar gelukkig kunnen we toch iets doen. De vlag in top, rood, wit,blauw met een oranje wimpel, de kleuren van ons land. De…

Nu zàl er stilte zijn, mijn leven lang; De tijd zal, voorzichtig, zijn vlucht vertragen, Dat niet zijn ijlste suizen mocht verjagen, Wat dwaas ik koos boven haar sprookjeszang: Stilte, als toen moeder dood was weggedragen Met vreemd geschuifel door eind'loze gang, En door het huis mijn halfbewuste drang Rondliep om haar te zoeken, hele dagen…

Met een behoorlijk stevige koude wind fiets ik door het waterland boven Amsterdam het is flink doortrappen op deze 5e mei de laaghangende zon verleidt me tot liggen rustig gelegen bezie ik 't koolzaad en fluitenkruid wat fris, wit- en geelkleurig de lente viert, siert ik lig praktisch op gelijke hoogte met de golvende Hollandse slootwaterpartijen…

Iedereen heeft een ziel, die vrij is om geen keuze te hoeven maken, niet onder dwang of stigmatisering, maar in een toetsing spiegelend in een individuele verantwoordelijkheid, die zich plaveien laat met de basisregels van empathie en mededogen, ongeacht afkomst en status, afdruk van een ethische grondrecht, waarop we terug kunnen…

langzamerhand worden de dagen langer rondom ons de roze en witte bloesem zichtbaar in de bomen ik onthoud de kleur en houd hem vast bij de herinnering aan koude winterdagen de wereldse plagen van dreiging en geweld schommelen als ijs klompen in de ziel ik open de deur naar de vrijheid met een gevlochten ketting van robijn…

Je ziet de vlaggen wapperen, want de vijand is verdrongen, door al die vele dapperen. Het Wilhelmus wordt gezongen. Er heerst vreugde in de straten, waar chocolade wordt gedeeld. De stemming is uitgelaten, maar er is ook verdriet wat speelt. Emotie vermengt zich met hoop. Tranen krijgen de vrije loop.…

alles is wit het laken wordt rood noem me niet noem me niet bij naam wie ik was ben ik kwijt ik weet alleen wat ik ben een glimp van een schaduw in vijandig gebied later ooit de reis terug over onpeilbare rivieren de lange weg naar verdronken woorden een woord dat weet hoe ik heet alles is wit het laken wordt rood…

altijd aan de andere kant dan stond ik naast je dan was er van alles aan de hand maar niet met mij nee vooral niet dan was alles wat je zei van toepassing op jou dan stond ik achter je loyaal en trouw deze kant, dichtbij mij sta ik naast me er is van alles aan de hand maar het geeft niet want jij hebt genoeg gehad gepakt van…

En nu is het genoeg geweest Hier eenzaam in de kast Waar ’t leven mij niet past En de leugen niet geneest De vinger op de zere plek Is anders zijn dan anderen Maar zonder dat mijn ziel vertrekt Zal mij dat nooit veranderen Ik kom eruit, een trotse zoon En veeg voorgoed mijn waarheid schoon…

'Wat werkt ge (zegt men mij); ’t is vruchtloos, al dat schrijven: Men roeit in ’t hart niet uit, wat elk is ingeprent.' — Voorzeker, ’k moet dan elk in de verkeerdheên stijven, En juichen ’t hollen toe van wie ten afgrond rent? ’k Moet reden, waarheid, God en Heiland, afgezworen, Verwoest zien, zonder leed, ja juichen ’t zwijgend toe…

Het waren mooie jaren toen de geest woei op bijeenkomsten tijdens andermans kantooruren bij versterkte tot zeer versterkte muziek. Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld. Maar uit de ledige hemel viel de ontzaggelijke stropdas. --------------------------- uit: 'Vroege sneeuw…

Het wordt zeker geen dag van de waarheid. De persconferentie die zal plaatsvinden op televisie. Wij hopen op een versoepeling van het kabinet. Niets is minder waar, het virus speelt nog steeds een te grote hoofdrol. Natuurlijk hopen wij dat we straks weer naar de kapper mogen of op het terras iets kunnen nuttigen. Het…

er was ruimte tussen tralies een vogel in opengesperde lucht ook waren er geduldige woorden op vezelrijk papier enige betekenis was er niet er was ook niets nodig, alleen een geest die buiten zijn schedel treedt alleen adem die verhuist, een ongetemde droom meer viel er niet te zeggen…

Zoals een zaadpluis door een spinragdraad, De glinst'rende door 't glinst'rende gevangen, Een korte poos stil trillende blijft hangen, En dan langs lucht'ge helling opwaarts gaat, Zo kleeft de mensenziel zich vol verlangen Aan ijle broosheid van geluk, en haat De vlaag van 't lot, die stuk het spinsel slaat En voort haar jaagt tot nooit…

Het licht verzand, de hoop gestrand, wij voeden ons met as. De dood verbant, het lijden brandt, en niets is wat het was. Maar telkens klinkt er weer een woord waarin een nieuwe toekomst gloort; geef dat iemand die het hoort zijn kansen niet uit angst vermoordt, maar luistert. Het kruis zal bloeien als een roos, en niemand raakt verloren…

Er ligt een generatie geveld met rimpelige huid dof als perkament tesamen met alle kwetsbare zwevende tussen zon en maan wantrouwen en zorgen verdoven het brein steeds meer winkels sluiten hun deur voor de corona geur adem die binnen komt sluipen als de pest dat de economie omver gooit als na een oorlog met kanonnen om vervolgens…

De wind waait hoog en kent de mensen niet! Hoog wil ik stijgen in de Noordenwind, Boven 't gerucht van stemmen - boven 't licht Der volle straten en de druk der mensen. Ik wil ééns vrij zijn, ééns oneindig vrij - Dat er geen liefde en lachen voor mij is, Geen zachtheid en geen weemoed en geen lust. 'k Wil eenzaam stijgen met de Noordenwind…

deze lente, dit nerveuze regenen maakt alles weer onzeker en toch buiten door het raam gaat alles verder: onrust ingemetseld in huisnummers buslijnen rekeningen dagen graden en daar lopen onder paraplu's allen die wat willen worden die al huizen hebben schoenen auto's kinderen ach, deze lente dit uitgesteld ontluiken, dit regenen…

Praten met mannen die ik niet ken meezingen met de muziek waarop ik dans in de ogen die mij volgen als schaduwen begeerd willen worden zonder dat het gevaarlijk is erop gekleed, ook dat is wie ik ben, vrij voor zover toegelaten door de hel van andermans ogen die mijn lichaam liefhebben en mij erom haten maar dat ben ik niet…

Het is tegen twaalven ik laat de hond uit het is donker op straat zelfs straatlichten zijn gedoofd ik wandel naar de Elandsgracht ik krijg een gevoel van oorlog van spertijd, van avondklok ik loop door naar het enige licht de Supermarkt van Albert Heijn ik kijk door het winkelraam grootse immense bedrijvigheid ik hoor een auto, het is…