Alle inzendingen over Waarheid

stierven in het merelzoete maanlicht de nacht was niet meer dan een bezem waarvan de steel onzichtbaar de ouderdom flankeerde met een duisternis waarin de kurkresten bleven hangen aan de rand van het glas het tasten naar de wind spaakte het verleden in een wiel waarvan de as niet de middenweg beklonk maar bleek het balans te vinden in een waarheid…

schrijft de blues waar verleden laag bij de grond ligt danst zij wild op jong groen gras en vertrapt meedogenloos nieuw leven ademloos kijk zij niet meer achterom geeft hartstochtelijk gisteren een schop en klein als zij is, schreeuwt aandacht om wie zij ooit was voor de vernedering die als een rode draad haar leven beheerste inkt genoeg om waarheid…

sloot vroeg officiële papieren aan voor het nieuwe huis dat vol met water stond naast kleurrijke schilderijen bracht je woorden in beeldentaal je herkende het grensgebied en de vogels die daar vlogen kwamen nooit meer terug in verhalen van werkelijkheid hadden dromen zich bij illusies gevoegd en bleef je alleen in gedrevenheid om waarheid…

nog als zon of als diepgelegen mens raakt mijn filosofie het onverklaarbare het stagneert de kleine waarheid en verwenst de oerknal tot een evangelie het reële is mijn hand die beschutting zoekt tussen het draagvlak van jouw lendenen, het zwijgt maar drinkt gulzig uit mijn hand, het gegeven dat de dood meer leeft dan een droom zonder doel is…

Overtollig woord, ingepakt of uitgekleed als koude waarheid. Dualiteit sterkt integere bloedsomloop tot individualiteit. Stilten in de taal in brede zin, daar put ik adempauzes uit. Dialoog gelijk duurzame dromen op reis, weigeren schipbreuk.…

Zij die logen, elke waarheid, wacht een nieuwe, moeilijke tijd. Voorlopig geen 'verlossende' eeuwigheid. Maar zij met waardige houding op de top van de berg tegen agressie... ze daalden af in stille en serene stilte der waardevolle menswaardigheid. Voor hen: de zuiverste beloning, uit mijn stil, stromend en kabbelend hart.…

leggen waarom als u mij toestaat, in droomwereld of werkelijkheid reizen we samen naar de stilte als rebellen in verloren land met dwazen die onze zielen niet geloven ik zal u mijn mooi aangelegde tuin met madeliefjes en vogels in de bomen laten zien na de definitieve verhuizing naar een vergeten droom weer op weg naar nieuwe waarheid…

Leven, verdwaasd trachten te overleven, waarop de daad, de snelheid bracht, wanhoop, redelijke waarheid sprak. Gemobiliseerd om noodhulp te leveren, bleef troost onredelijk achter.…

De waarheid straalt hier ver vandaan. Kostelijke kenmerken bij volle maan. Typerende optiek schittert herkenbaar. Mijn ware! Waar ik blijvend naar staar. Turen terwijl wijzers het beeld beheren. Kan ik op eindeloze klanken mediteren. Passievolle melancholie bij volle maan. Waar de dierbare souvenirs voortbestaan.…

Dragende krachten Mij voortstuwend Met jouw heerlijkheid in mijn nabijheid Eeuwige dank Zuchten van geluk Wanneer jij mij kust Acceptatie van alles Zelfs de stormen Mijn leven gedeeld met jou Nooit meer anders willen Als een devotie waarheid geworden Wanneer de rivier tot leven wordt gewekt Het geloof in het lot Ook al zouden…

de hemel bleek weer paradijs met eva en de zonde verleidelijkheid had zo zijn prijs toen eerlijkheid de waarheid rondde ik heb je tuinen laten zien beelden in reliëf gegeven ik gaf je meer dan ik verdien weer toekomst in je streven het balanceren op een touw is toch te zwaar gebleken het hechtpunt bleek ontrouw aan wat we samen weten…

Een onbeantwoorde liefde voor eeuwig naar de waarheid op zoek.…

en onmacht, verminking in de willekeur van plaats en tijd, verbannen door een ruis geplukt uit het heelal het bestaan verveelt zich in mij onwillige weerwil van de zondenval een mensbeeld waarover ik struikel, herhaald in de scheidslijn van de horizon, wordt schrikdraad van het verleden versnipperd door de wind van wisselende waarheden…

God aan 't kruis Vervolgens Stille Zaterdag Bezinning van kwaad en zonde 't Mensdom weet niet wat zij heeft gedaan Geschreeuw van de onwetende mensen Op Vrijdag, Zaterdag was 't stil Daaropvolgend het geluid van de schuivende steen Terwijl het geweeklaag van de vrouwen stopt Ogen leken te bedriegen Voor onz' zonden gestorven Waarheid…

ze draagt zijn woorden op de valreep van het leven soms zingt ze zwevend voorbij rondslingerende gedachten door een verrekijker zien ze de vervlogen jaren dapper weven ze een deken van wolkenkliekjes ze omfloerst het licht als zijn rusteloze ogen de duistere waarheid van de lange slaap willen weren ze zet de deur op een kier…

en je flashbackt door mijn leven en de dagen groeien én de jaren, en wat waren wij heerlijk medeplichtig aan alles wat nooit mocht, waarbij ik zocht naar die ene waarheid en ik werd een zolderdichter met schildersverdriet maar het vuur en het verlangen blijven. ze zijn springlevend, ze sterven niet.…

De ziekte van jouw vader schilderde heimwee aan zee papieren schepen op golven van een onzichtbare wereld de aftakeling, zijn dementie het verliezen van zijn geest toen de planeet verkoos te zwijgen, ademde jij onzekerheid, zocht naar veiligheid, maar de dichtgetimmerde waarheid had geen spijkers op laag water, slechts onbeminde…

tussen jou en mij hoe verschrikkelijk hoe wanhopig hoe vernietigend breekt het tussen jou en mij zoveel verwonding in ruil voor waarheid zoveel verwoesting zo weinig is overgebleven om voor te overleven waar gaan we heen van hier? je stem slingert woedend langs de kil snerpende zweep van mijn verleden hoe lang duurt het?…

nabij maar opeens daar afscheid nemen Wel eens over gesproken maar nog veel te jong er is nog zoveel te doen nog zoveel te beleven Nog steeds niet laten zien wat de mogelijkheden nog zijn iedere dag is er één er is nog zoveel te genieten Een mensenmens je hoort bij ons je kan niet gaan wij zijn er nog niet aan toe Tegen beter weten in komt de waarheid…

ik heb je zon beloofd maar de stralen breken in je ogen tot een valse glans woorden krijgen nu geen kans handen trekken schaduw aan ze boeien licht waarheid kijkt onaangedaan vervuld van plicht je vreet weer energie omdat de verte andere dingen ziet geen rust om stil te staan je angsten vallen anders aan ga met de zon naar…

Wat heb ik me verkeken op de waarheid die ik meende meende te kennen na jaren van studie en fijnslijperij aan de praktijk van alledag Achteraf lijkt het zo logisch dat de geboden niet gelden voor ons alleen, en de Kracht die groter is dan alles, er is voor alle mensen en alle mensen er zijn voor…

voorbij je kunt niet geven als je stilstaat als tijd je inhaalt wat is je leven als je niet zelf bepaalt wat goed voor je is droom dan je dromen in stilte maar als je leven wil laat het komen laat het stromen je grens over je angst opzij leef je droom wees vrij en alles wat je toekomt zal van jou zijn je droom, je waarheid…

Alle huichelaars die zweren Op de heilige Bijbel of Koraan Als ze voor de rechter poseren En van het nauwe pad afslaan Die jokkende koppen trekken En grijnzend zonder schroom veinzen Terwijl ze de zaak juridisch lopen rekken Voor geen gebod terugdeinzen Die zich aan geen God verplichten Maar met leugens de waarheid beroven Om jou onheus…

Voorbestemd, het klikt misschien raar, maar vaak zit er een stukje waarheid in. Geniet, als je bij elkaar bent. Geef elkaar wel de ruimte in het leven, om de dingen die je altijd hebt gedaan te blijven kunnen doen.…

jij, mijn klein privé in je lach en je blik bent net zo ondeugend als ik met een twinkeling in mijn ogen heb ik de waarheid voor even verbogen om samen te zijn je stem raakt waar anderen falen je handen weten feilloos het beste uit me te halen je lippen zijn zacht als zijde zo puur jouw kus heeft de hemelse duur van een…

ons schaduw en huis injagen even denk ik geef nu maar regen en als dat weer is geweest denk ik wat toch een wens had maar weer gezwegen straks in de winterse kou herinner ik me als menig mens hoeveel ik toch van die mooie zomer hou en van die heerlijke warmte nog het allermeest het is dan onze stoute herinnering die haar eigen waarheid…

die september tracht te ontwijken door de vensters voor even te sluiten het bladerdak ontrafelt minitieus het ontsproten jeugdig licht dat gespleten de eindigheid voorziet van baldadige invasies welke de chromosianen schoffeert tot imbecielle voorvaderen strategisch gemanupileerd klaren de luchten naar het onvermogen om de juiste waarheden…

Dat mensen zichzelf begrijpen, is een belachelijk vergrijpen, aan een onbegrepen waarheid. Is een lachwekkend begrijpen, van hetgeen niet-weten is. Dat dichters spelende mensen zijn, vervult oudgeworden dichters, van de vrolijke zinloosheid, die ook kinderen eigen is. Van de toevallige bedoelingen, van het domweg gelukkig zijn.…

Dromen vertellen een waarheid die je nog niet weten wilt, maar op een divan kun je vrijuit spreken tot een buitenstaander die jou begrijpt en jouw geheimen uitlegt die iedereen kan zien en velen fluisteren er schande van Rijkdom wordt verspild, en wie er iets van zegt, krijgt klappen in dubbeltaal en verdwijnt als straf voor zijn…

Er ligt een eindeloos landschap tussen jouw lucide droomwereld en haar machtige serene werkelijkheid de donkere nacht maakt harde muren een vreemde wereld zonder deuren van waarheid, stilte kent langdurige minuten in eenzaamheid, jij gelooft niet dat de rivier een moeder is, de boom een dochter van de zon de golven van de zee geen…