Alle inzendingen over nat

Was het niet te harden zo koud, nat en guur dan ging hij de hut in en stookte een vuur soms had hij zoveel vuur omhanden dat de hele hut afbrandde.…

En terwijl hij zat op een brok pinda’s dat door nat weer pindakaas geworden was kwam daar door een plas een lieve zachte vrouwenworm ze was nog jong en mooi van vorm die vond hij wel goed passen! Ze spiegelde zich door plassen. Zij had het ook geroken, kwam op een draf op het goedje af ojee, er kwam een wormenstoetje.…

O nat! met bruin en goud gekleurd; O nat! dat zo bedwelmend geurt, En onze geest naar 't toverrijk kunt mennen; Och! Weet ge, weet ge nog Wanneer ik u heb leren kennen? 't Was in mijn jeugd. Vol lust en vreugd Ontwaakte in mij een nieuwe leven.…

Op wacht, en achter ‘t water, staan, gekroond met immer vers gewaai, de dikke koppen van de ontaarde wilgenstompen; en de elzenhouten stammen zie ‘k, verzopen onder ‘t gers der natte zompe, allengerhand ze leeg- en drogepompen.…

Gestremd wordt zo het treinverkeer, want natte blaadjes op een rail zijn voor een spoortrein al te veel. Van Amsterdam tot aan Maastricht is dan de treinenloop ontwricht. De intercity naar Den Haag wordt als een slakkenspoor zo traag. De trein loopt niet meer als een trein; een remspoor blijkt het spoor te zijn.…

Maar te stil was 't de knaap; Hij roert in het water om storm te hebben, En hij plonst en hij stampt met de voeten in 't nat, Dat de blauwe spiegel rimpelt en golft, Tot hobblend 't klompje kantelt En 't popje over boord valt in de plas. Ach! klaagt het meisje: Zó is ons vadertje ook vergaan, En zo bederf j'ons schuitje heel en al.…

elkaar heen glijdend naakt Terwijl haar stem in vervoering Me wilder en wilder maakt Kreunend van genot Na een nimmer tevoren geëvenaard hoogtepunt Vallen we tot slot Als kruipend over de grens In een drijfnatte knuffelhouding Op de zweet doorweekte lakens Van het als een slagveld uitziend bed Ze geeft me een innige zoen Strijkt m'n natte…

De bloemekens zien drinken de dauw, verfrissend nat; de beiaard horen klinken, als ‘t feest is in de stad; een maagdelijn betrappen in Eva’s kuis gewaad: mijn leger binnenstappen, als ‘t uur der spoken slaat. Dat al, rechtuit gesproken, haalt bij de wellust niet, die gij verwekt, Katoke, wanneer ge mij beziet!…

Je werd nat als sneeuwvlokken. Je was mijn poppebeest. Je was mijn levende pop aan mijn hart. Nu was je heel ziek op mijn trui in de doos. Ik gaf je water maar je tong kwam niet meer uit je bek. Je was te moe daarvoor, te zwak en je ademhaling werd trager en maar trager. En je werd koud als een sneeuwklokje.…

In haar hand sandalen, nat en vol met zandkorrels. Bruine lange haren in het licht van de maneschijn haar glimlach verried haar, liefde verliet haar even om daarna weer bij haar te zijn en haar te troosten. De golf van brandende emoties barstte vol uiteen haar binnenzee een stille beproeving van gedachten.…

Een avondtoneeltje Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat Van de vers gevallen regen; Alle vogelkoren zwegen In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad, En de lijster schudt haar vlerkjes, Droogt zich op de dorre rank, Maar weerhoudt alsnog de tonen Van haar schelle avonddank.…

niet eens meer mijn kont kan keren Maar wat dan nog, want ik keer hem nooit Ik zit hier eenzaam te vegeteren Er is geen andere vogel Iks Dus een vogel Ei zal er nimmer komen (in dit verband: 't is een misverstand Dat de vogels groeien aan de bomen)" Ik wandelde door het dichte woud Mijn dichterziel onder de arm gestoken Het was heet en nat…

En 't is maar dat u 't weet maar ik verzuip in okselzweet: met grijze natte plekken, die ruiken naar azijn. Ik waarschuw u: mijn voeten wilt u liever niet ontmoeten. Ondanks totale lethargie stink ik als een zwijn. Aangebrande worsten met van die zwarte korsten liggen weer te walmen op de barbecue. Leuk, wat een gezellig weer!…

Onedel en versmaad kruipt hij daar schandlijk voort, Eer zich zijn drabbig nat in ’t zand der duinen smoort. De vreemdeling, die hem langs Koblentz’ muur zag golven, Herziet hem hier! maar ach! in ruigte en wier bedolven. Hij mijmert aan zijn zoom met waggelende treên, Denkt aan het oud Karthaag’! - en gaat in weemoed heen. Is, Neêrland!…

Voorlopig blijf ik hier bij Susquehanna, onder de hoede van de maan voorlopig blijf ik liggen in het natte oevergras genoeg gekke dingen gedaan. Het was Susquehanna die mijn krankzinnigheid genas.…

gekreun Van steeds dieper achteruit hun mond Hun lippen vallen hijgend van elkaar Terwijl ik op mijn knieën het bed betreed En mijn handen zich langs het laken banen Richting hun zachte warme dijen Terwijl de geiligheid koortsachtig stijgt Begint aftastend het vrijen Ik kijk in hun ogen en zie De hartslag in de aders langs hun slapen De natte…

Hadden zorgen, droeve dromen, Mij het zoet der rust benomen, En gezweept naar 't open land, Aan de stille waterkant, Groeten mij luidruchte galmen Uit de nat bedauwde halmen, Helder klinkt in 't jonggroen riet Karre-karre, kiet, kiet, kiet!…

Hij likt zijn wijsvinger nat, en slaat aandachtig de dagen om. Groot gelijk. Rondom ons zitten vrouwen, zwaar, gebogen, door gebeden verstikt. Snel, wat staat er op die klok? Zeven uur. Maar de nachtbleke dagen spraken van... In de schaduw van het gebouw, duidelijk als een telwoord, staan weke, afstotende wonderdieren.…

Eenmaal waren wij in het paradijs met een lucht van blauwe dagen, we dronken kokosmelk, aten ananassen, werden dronken van de zon en het water dat blonk in het late licht doch de hemel duisterde en de maan tuimelde, zonk achter de bergen in de donkermanezee een kruik barstte, een aap greep mis en viel, de twijgjesvloer van geschrokken aarde nat…

mijn slaapkamerdak na lange jaren gaat lekken En mijn deken drijfnat wordt Ik het koud krijg Te moe word van slapen Te moe van mijn ongeziene billen Te moe wordt van regendruppels op een lichaam vol builen en zweren en korsten natgewassen ,voor het eerst weer verschoond Lieve mama,ik ben moe van mijzelf geworden Op blote voeten koud en nat…

voor buurman en buurman naast poeh-beer en piet piraat het liefste echter speel en zing jij van plop de kabouterdans of ‘engeltje’ blèrend ravot jij in bakken vol met zand buiten trappen bestijg of daal je van tree naar tree stappend waar jij bank en kinderstoel als heuse bergen klautert met gespreide armpjes hol jij om ze lekker nat…

En de regen valt als natte dolken. Maar als straks de lucht is opgeklaard. Maak jij al je schoonheid weer waar. Dan straal je weer als nooit tevoren. Net als al die nieuwe sterren die in de nacht worden geboren. Leven vanuit mijn hart in al zijn puurheid. Leven met empathie in al zijn zuiverheid. Niets verwachten en toch alles ontvangen.…

. ----------------------------------------------- beren - schuldeisers vocht in je veren - een nat matras strijken - vleien mijen - vermijden droes - neusslijmvliesontsteking bij paarden Brabantse centen - Belgische centen sleep - lange stoet schrafel - vrekkigheid blauw aan je scheen - een blauwtje gelopen boômloos - zonder bodem gift…

Jezus’ nat bekreten moeder Stond bij 't kruis, waar ons Behoeder, Haar beminde zoon, aan hing; En haar docht, terwijl ze steende, Hem betreurde en drukkig weende, Dat een zwaard door 't harte ging. Och! hoe drukkig, hoe vol rouwe Was die zegenrijkste vrouwe, Moeder van Gods enig kind?…

Andren, die er groots mee pralen Laten 't nat er in verschalen, En verliezen geur en kracht. Andren zwelgen! Maar met horten, En zij plengen, druipen, storten, En verkwisten 't kostbre vocht, O, hoe zeldzaam, die terdege 's Levens volle beker legen, Die hem wel genieten mocht! Doch men grijp hem wel en handig.…

Dàn, met een lang-gewend gebaar heb ik het ledig glas gevat, en uit een grauw-bestoven fles schenk ik het oud en nobel nat, dat in het helder lamplicht wint een diepe kleur, een donk're gloed - zo werd eenmaal dit ledig lijf gevuld met stromend bloed.…

Te nat voor vuur maar droog genoeg om lang te bivakkeren. Te voet naar het Siberische geluk op nukkige Hollandse rede, tijdens regen, tijdens een mandala tekendag in het buurthuis, voor bejaarden - geeft weliswaar het antwoord op ons urgente klimaatvraagstuk niet, maar doet de natuur ook geen schade.…

**** Bij "KOFFIETIJD" van Albert Weijman Hoe heerlijk, zalig staart het zoete nat Mij in mijn stiltemijmeringen aan Waar hebben wij, van Koog tot aan de Zaan Dit tropisch nectardrankje aan te danken?…

Je komt steeds meer van dit soort situaties tegen (4) Ze noemen het ‘de regen’ Ook stellen ze je uiterst persoonlijke vragen Er zijn geen rustdagen… “Heb je vannacht een natte droom gehad? ” “Nee!” doordat er schaamte optrad… Maar het volgende wat ze zeiden zat alleen maar in mijn hoofd… (5) Hè?…

Hij zingt van Thränen, Höllenschmerz, Van Sehnsucht, Grab en Tod, En weent zijn beide wangen nat En beî zijn ogen rood. In 't Hollands zingt de jongling niet; Die taal is ongeschikt; Zij klinkt in de oren van de min Zo ruw en ongelikt.…