Alle inzendingen over individu

De een bewaart in kasten zakelijkheid terwijl de ander bij het openmaken radeloos wordt hij zoekt en kan niet vinden verliest zich in een oude brief agenda en vergeten namen in wanhoop bergt hij alles op Gelukkig is degene die naar voren streeft hij heeft een kalmer harteklop dan hij die omkeert slentert langs de kronkelwegen waar het verleden…

Kind van tijd en onbesef Vestigt u hier in uw habijt uw brief met aanhef getekend met zwart krijt De dood onlangs kwam mij te vroeg waarlangs de lans ook mij begroef niet in aarde of in steen of in de ruimte eromheen was er plaats voor deze gek vanachter een gesloten hek…

hier ben ik weer terug van weggeweest was spelend op zoek naar een andere sfeer bad mijn muze opnieuw kleur te bekennen of op zijn minst rijmloze ingevingen zo te schikken dat ik mijn inborst mocht herkennen de bloesem was niet inferieur; van mindere kwaliteit maar het zaad bleef ik zelf het heeft niet tot…

ze lijkt het leven wel te vieren ze doet niet aan lente of verrijzenis drinkt uit haar mok van overvloedige koffie ontwaakt elke morgen in een nieuw begin gaat slapen in een nieuw einde telt haar zegeningen blootsvoets in het bedauwde gras en weer gaat haar hart tekeer in het ritme van verliefd zijn vernieuwend en vertrouwd…

vloeibare kleur, lintmeter en een alpenhoorn op een virtuele reis als tussenstop neemt ze in haar fauteuil de maat op met een grote elegantie gipsen en accordeon trekken op tocht tussen Zwitserland en het mondaine Versailles met een bijencocktail gekruid in de blender zit ze geheel onderuit de pointe is haar bestaan nat…

het gevoel heb eerbied buig opzij voor mij wil me maar niet bekruipen bij glazen paleizen stenen kastelen zoek ik bang steeds achteringangen om onbemerkt binnen te sluipen uit schaduwen in nissen op priëlen zwijgend langs promenades en stoepen behalve als ik hoog nodig moet zuigen en stangen pissen en poepen…

Zoals jij de metaforen kan laten dansen in het oktoberregenwoud van natte dromen wanneer je weer afdwaalt in onzekerheid en ontkenning, het enige dat wacht, wacht je op mij in een zomernacht aan oevers van alternatieven regeer jij over zinloze lethargie commandeer jij zinnen als sprakeloze koninginnen, diep in jouw horizon van zwijgend…

hij ademde op een afstandje van zichzelf brokstukken van zijn ziel en zocht nog wat begrip via het raamwerk in het wolkenstelsel hij had nooit een druppel mogen ontvangen lege handen grepen in de eigen ligamenten en baarden een voorschim de man die veel te goed was voor deze wereld een gebrek aan schaduw en het zelf van het zelf kwam…

Hier is mijn zwijgen onbedoeld in een buiten knoppenknappen sieren de bomen het uitzicht donkerte wanend tussen verlichte huizen en wapperende was vind je het maanlicht een beetje dansend van verlangen en je houdt me vast even samen in die tussenspanning betoog jij dat mijn ledig hart een buurman nodig heeft maar ik slaap niet met…

mijn voeten laten zich verwennen door het dauwnatte gras zal ik hem nog herkennen weet hij nog wie ik was? mijn wangen laten zich verzorgen door een blauwfrisse wind jong ben ik deze morgen oud voel ik mij als kind mijn handen laten zich verstoppen in een grauwgrijze broek stap binnen zonder kloppen sta buiten in een vloek mijn…

Ik begon te schrijven over dikke wijven ergens in het schieten van een onheuglijk jaar Ik was uit de lucht gevallen met mijn gat in witte nevelen mijn hoofd in bruine sferen Het luchtruim mocht bliksems vloeken niets was van obscuur allooi het viel allemaal uit te proberen samenhang was een burgerlijk cliché Ik had het allemaal uit…

De omgekeerde bladzijde tracht de stilte voor te blijven nu niemand, zelfs jij niet mijn gedachten kan verstoren breng ik mijn ziel terug naar zee en kijk ik naar de schepen waarvan zestien van papier. *…

Zij was het kleine meisje, Dat nooit voor zichzelf durfde te gaan, Zij keek altijd naar een ander, Zij was de schaduw van de maan. Zij voelt zich nog een vreemde, Maar net als ieder ander is zij alleen maar bang, Ze is een grote strijd begonnen, Zij houdt zichzelf in bedwang. Zij laat zichzelf nooit gaan, Bang voor wat een ander van haar…

Hoe verguld is al jouw liefde nu de lente het portaal heeft betreden en haar strooisels één zijn met al jouw ongekende geloftes die zwijgend de meerpalen zijn van mijn houvast het lijken mijn schaduwen te wezen maar het zijn de houwitsers die mijn droom in stukken hebben gereten op het slagveld wat eens de bloementuin was waarin liefde…

onbeschreven bekijk jij gevoelloos stuk geruit papier de aanslag van mijn pen of ik nog iets schrijven wil de aarzeling is korter dan de pijnscheut door mijn hart bij het denken aan even terug de woorden bleven stromen het krast niet meer zo diep het verhalen van het wedervaren de sterkte is wat minder vandaag zoals met dat lijf van…

Het fietsen van school naar huis had zoveel aan zweet gekost dat het te laat werd om te eten kwam niet door wat je die dag had geleerd, omdat je niet luisterde vlogen de vogels naar het niets door de duistere zwerfnacht liet jij je lijf verder zweten alle aandacht was verstomd in stille angstkreet, en lijfsbehoud weer diep verborgen, het…

Vreemde gedachten over reizen en in een droom bewogen langzaam komend in de vrijkoorts van droomverwildering innerlijke mens intimiteit schoonheid van jezelf zijn in die innerlijke reis.…

* uit de lotus zucht de aarde schoonheid tot vergankelijkheid terwijl schaduw leven dicht * voor het laatst keer ik dat wat komt de rug toe wat zich nog zal aandienen is reeds telkenmale geweest sluit ik dan de ogen of verblindt de verwachtende werkelijkheid het nog verder zien dan de kim die de polsslag van het moment…

In woord, klank, ritme En een gigantisch oergevoel Reis ik af naar mijn innerlijk doel Zo word ik daadwerkelijk mezelf Stroomt er passie door héél m'n genen En ga ik terug naar de bron Waar het allemaal begon…

Mijn vrienden over het water stuurden mij gedroogde bloemen uit een Amerikaans telefoonboek die ze in het Frans hadden vertaald maar jij nam mij terug mimiek in de bloesemnacht en liet mij stil slapen onder het zeven dwergen bed de nacht na onze gemeenschap ging ik met een zwaard naar het dorp en vroeg de bakker om een degelijk brood…

Zo stil in het hoofd, zo stil, zodat ik altijd wat hoor, die verstomde geluiden kwetsen mijn gevoelig oor, de witte vlekken van mijn geestesoog, rust is wat ik zoek, overmand, verlamd, doe ik dingen die om een antwoord vragen, ik antwoord niet, de wijsheid laat zich in de stilte dragen.…

Soms is het moeilijk, dingen te vragen soms duren ze lang, 'k bedoel dan de dagen soms is een buurman een vervelende vent soms ben ik blij, dat ik vrouw ben! Maar vaak is het leven een heel groot feest vaak geniet ik van elke dag het meest vaak is mijn gemoed overvol vaak heb ik zo lijkt, mijn leven alleen lol! Maar tussen…

In dit open veld, tussen knollen en kraaien heeft wereldse wijsheid de vogelverschrikker voorgoed verlaten, zijn geheugen is niet al te best, niet alles is blijven hangen door al het negatieve, dat hij uit de stad heeft meegenomen, dat niet dromen nooit meer kunnen voelen, het proportionele, unieke, niet herhaalbare handelen ontkleedt…

Plots sta ik buiten het weer stormt me intiem ik was net heel hard over de schreef gegaan het striemen van harde regen doet me uitwaarts treden uitwassen op mijn huid sporen van de uiterste grens tot waar een mens kan gaan alsof ik er aan doen kan bliksemen mijn benen tot aan de grond, de afgrond veroordeeld tot de zoden ontdaan tot…

tussen de sneeuwklokjes ligt een drol alles lijkt zwart- wit zo zelfs een verloren Galloway die zijn best doet om bruin te zijn karnaval dreunt tegen de klokkentoren ik dwaal door een confettiregen de prins zit dronken op zijn troon enkele narren maken belgeluiden met hun hoofd er drijft een fietswiel op de vijver de eend kijkt er…

ooit was daar toch opa’s stem hoe zacht hij denken stimuleerde waardeerde dat een kleine uk zich uitte met het recht te zijn het uitgesproken kind in mij herinnert aan die stimulans een onbeschroomde tong rondt een nieuwe kans…

countdown onder impuls een zuigkracht laat je meevoeren verrast door de muze innerlijk zonder woorden gaan klanken mee die begrijpt wat bekend is voor alles wat het leven biedt in bewogen luister waar stilte je toelacht tot diepe blikken die niet gauw gaan vervelen vlak bij je ogen……

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht, Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat; vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem…

De reis naar het ultieme niemand weet hoe lang dat kan duren. Een weg met mooie ontdekkingen, sprankels en onbreekbare muren. Euforie, verdriet, trots, zwakheid, plezier alles passeert de revue. Je wilt niks dan weer alles, hoe dan ook je leeft continue. Ademnood je voelt je verstikt of staat juist op de top van de berg. Invloeden…

Het is bijna de droomstilte die je woordgebarend hebt gebracht met dat tasten van dageraad de vroege dauw, een lenteochtend het is al bijna die avond en dat afscheid in de kou hoor de diepe adem in jouw woord fluisteren de maanschemer scheel flinterdun door de emoties een schat in jouw sterke handen die woorden stileren als niet te…