bezwaarlijk een gevoel

Er is zoiets als
schoenen op tafel
hoeden draagt men niet meer

het blikken uit het raam
de haag die steeds dichterbij komt
het hoeft allemaal zo snel niet meer

je ligt alles op te vouwen
boeken, deuren, kleren
het genezen van de ander
en het spreken
dat er steeds minder toe doet

steeds gestager komt het opzetten
gebonden aan een geloof, kortaf
het kanten van de zijlijn op de tijd
het punt waar je het niet precies meer
kunt zeggen, hoe de weg bergaf loopt
waarom je alles in dozen probeert te steken
hoe je terug kruipt in de paar lijstjes die je
aangelegd had, hoe je neigt te gaan staren

Schrijver: Manuel Van den Fonteyne, 2 december 2009

drebddronefishmsn.com

eindigheid relativeren vrede

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 13 stemmen 384