Alle inzendingen over kinderen

Dat was niets meer dan een even-wuiven van kleine handjes, zo blank als duiven, in ‘t avondver: niets meer dan plotseling, het opgeflonker van eêlgesteente, in het wordend donker gelijk een ster; niets meer dan ‘t kraken van kleine voeten op ‘t wegegrint, en, om mij te groeten een licht gegil… - En toch voldoende, om hoe vele dagen,…

's Nachts woon ik zelden waar mijn bed staat. Het licht uit reis ik af langs straten vol van kinderkamers. Mijn moeder wacht nog altijd aan een doorgangsweg, mijn vader in de boerderij. Mijn baas krijgt een bureau in het poppenhuis. Later ontmoet ik minnaars in een hut onder de tafel. Wij spelen tot het donker wordt, dan sta ik op uit een slaapzak…

Wat blijft er van mij over, wanneer ik hier voltooi? Wanneer ik uitgeschreven ben. Wanneer we uitgezongen zijn. Nadat we gedaan hebben, wat gedaan moest worden. Nadat toeval bedoeling werd. Nadat we zinloosheid, zinvol maakten. Zinnelijk vaak. Een verhaal. Gedichten. Liederen.. Spelend. Muziek. Spel. Wanneer ik weer kind word, die…

Gebaseerd op een gedicht van Gurien Kwantes die er niet meer is! Kijkend naar het nest in de waterplas, waar voorheen nog eieren lagen zie ik moeder en kindjes door het water waden, ze zijn het nest uit, spartelen met moeder mee! Denkend aan het uitvliegen van kinderen, gebeurde bijna hetzelfde met dat verschil dat er geen water bij te pas…

gevleugeld scheert ze over aardse vreugdevuren ze zal de winter verjagen de onderhuidse stilte doorbreken die haar vleugels eens verlamde…

ze komt, om de hoek, en hoopvol kijkend naar ’t spel van deze morgen, een meisje met de blije verwachting, nog in de ziel van een engel geborgen, vol van licht en natuurlijke achting ik zou haar willen troosten wanneer een dag haar zal bezeren of een schaduw voorbij schuift ja, ik zou trachten haar te beschermen als de nacht een lach verdrijft…

Mensen dromen ervan hoe onmogelijk het ook is. Onze jeugd gaat onherroepelijk voorbij. De klokt tikt gewoon verder zonder zich af te vragen wat is tijd. Op een zomeravond praat je daarover weleens met leeftijdsgenoten. Als kind vond ik mensen van zestig stokoud zegt iemand van zestig. Ze was kromgebogen, donker gekleed en hun haar in een knotje…

Steeds zien uit een kindergezichtje Twee droevige ogen mij aan, Heel stil en geduldig. Ze vragen, Een vraag, die ik niet kan verstaan. Waarom, o kinderogen! Waarom uit dat bleke gezicht, Dat bleek en onschuldig gezichtje, Die blik op mij gericht? Ik kan u geen antwoord geven. Ach zie mij zo vragend niet aan! Gij wekt in…

Mijn zoon spant bogen samen met mijn vader. Zij lijken sprekend op grote mensen die gemeen- zaam aan het werk terloops wijsheden verkondigen. Terwijl mecano-onderdelen tot een brug worden gesmeed legt vader uit dat sommigen na honderd jaar de over- kant bereiken. Zijn wij sommig? leidt het kind hem af. Vader geeft geen antwoord maar…

Het mooiste emotioneel moment in mijn leven Mijn dochter was 12 en had haar eerste rijmgedicht geschreven Ik had het niet verwacht of gedacht Ik had haar daarvoor niet in staat geacht Het was prachtig en met fantasie en realiteit doorweven Ik had haar toch een stukje van mij meegegeven Voor een moeder zijn heel kleine dingen net als…

Het is een harde tijd voor die jonge mensen. Wij kunnen hen alleen maar het beste wensen dat ze van de drugs blijven is een must maar als ouder ben je uitgeblust Honderden, duizenden keren, heb je hun hand vastgehouden Je wilde het kleine kind zoals het was…. behouden. Het groeide uit tot een mens met een eigen wil zo moet het eigenlijk…

Er was mijn broer die onverwacht thuiskwam en me betrapte bij het rondsnuffelen in zijn kamer. Hij hield me gevangen. Ik moest bij hem blijven totdat onze moeder thuiskwam zodat hij haar kon bewijzen dat ik op zijn kamer was geweest. Ik lag ontvoerd te zijn op het bed terwijl hij aan zijn bureau zijn repetitie leerde. Ik vond het stiekem erg gezellig…

Daar ging eens een ventje al over de straat, En hij droeg op zijn borst een ruiker. Hij had er een hoedje van chocolaad, En zijn haar was gespoten suiker. En zijn wangen die waren van appelmoes, Zijn lippen morellen, zijn neus een soes, Elke tand een pepermuntje, Zijn ogen sucaden, in ijs gevat. O! wat een aardig ventje was dat, O!…

Papa en mama komen stommelend thuis, nu – kan ik gaan slapen.…

Ik zie je rennen op het plein Zonder angst pak jij je fiets Ik ben geweest waar jij nu staat Al die jaren lijken niets Ik zie je ogen naar mij kijken Pap, ik kan de wereld aan Hij droomt van mij alleen, zijn papa Ik droom hem altijd in die waan Alles lijkt nu nog zo vredig Zonder angsten en verdriet Totdat het leven ook gaat nemen Blijf…

Hij is altijd een onvervalste ochtendmens geweest. Hij was zelfs al een ochtendbaby en peuter. Klaar om zijn melktandjes in een boterham met choco de nieuwe dag in te zetten. Zijn interne wekker staat al van kindsbeen af op scherp en op vroeg. Dat is zo zijn hele leven gebleven. Tijdens de examens ging hij vroeg slapen om weer om drie…

als het leven heeft besloten jou het geluk en zegen van kinderen te geven is jouw opdracht ze te begeleiden niet naar wie jij bent te willen kneden besef een kind heb je immers slechts te leen het zal de stroom gaan volgen die hen leidt – wie weet waarheen het leven stroomt naar nieuwe omstandigheden biedt mogelijkheden waar…

Slaap kindje, slaap, verzamel nieuwe krachten; 't is laat, het ging al nachten ... . (daarbuiten loopt, daarbuiten loopt, wat al je smachten heeft gehoopt de vrede voor je zinnen....) Slaap kindje, kindje slaap, waarom wist je te minnen? Slaap kindje, slaap, zij loopt op witte voetjes heel ver, onhoorbaar zoetjes .... (daarbuiten loopt…

Misschien zal straks een ster voor jou te volgen zijn. Op zijn zekere koers. (om het even welke ster die fonkelend je voor fonkelende ogen staat.) Nu eens oplichtend dan weer licht opslokkend, trillend in zijn baan want op weg naar iets van groot gewicht, halt houdend, een minieme buiging makend zoals alleen een ster dat kan. Maar dan…

zoals gewoonlijk moest ik weer naar de dorpskruidenier ‘neem zusje maar mee’ verdorie dacht ik zit ik daar ook nog mee opgescheept dus zusje achterop in de verte kwam Jacoba de dorpsslet ons tegemoet ik had dat woord wat niet de bedoeling was opgepikt in een stiekem gesprek niet zeggen dat ze een slet is hoor zusje wist ook niet wat…

Jaarlijks overlijden in de sub Sahara een half miljoen kinderen aan malaria Ze zijn arm en ondervoed Gaan dood alsof het zo wezen moet Terwijl één euro muskietennet ze van vroegtijdig sterven redt Nu overladen we de wereld met schulden, leed en dwang om aan levens van oude dikzakken nog wat dagen vast te plakken…

Met Nana naar de grote stad het vertaalmondje in ons oor 'Mignoter et manger, pipi, caca dodo', we verstaan alles dat toeristen hier komen doen 'Hartstikke gemakkelijk hè?' zucht ze voldaan likkend aan een regenboogijsje Vermoeiend ongemakkelijk denk ik, al die mensen daar hoor ik niet bij 'Oma vind jij ook niet: grote mensen zijn…

Geluk wordt niet per post bezorgd, geluk komt niet in cadeaupapier, geluk is niet bij het leven geborgd, geluk is niet alleen kermisplezier. Geluk klinkt uit blije kinderkelen, van waar ter wereld ook gehoord. Brengt geluk aan alle werelddelen, waar het in boos geweld gesmoord. Laat geluk niet een vaag begrip zijn, een relikwie voor hen…

Mijn oma heeft een bril en kan een hele poos mijn tekening bekijken En vragen: "wat bedoel je toch met dit of dat?" Maar ook: je hebt de kleuren mooi gekozen. Zoiets moois dat krijgt een plekje bij het raam en stoel in huis. Mijn moeder heeft niet eens een bril en kan zonder kijken zeggen: Dat mijn tekeningen prachtig zijn... Is dat nou…

De lichte ruk waardoor het twijgje vruchten lost, en veert, en zich zo snel door huid kan boren, kleine weerhaak, groengepunt. Zwart is het trosje dat bloed lost, een druppel, amper genoeg voor smaak, het loskomen van heel ver, noem het een einder aan dit ogenblik waarop je, vinger in de mond, geschrokken naar me staart met…

Droom-vrouw, kom ! Droom-vrouw, kom ! En draag mijn kleine In je armen, de rozereine; Draag mijn kleine Die slapen wil Naar je droomhof Manestil. Kleine sterrekindren gaan Met hun lichtjes al vooraan, Openen de blauwe dromepoort, Zorgen dat niets mijn kleine stoort. Maar schuift op haar venster zacht; Roomblanke roosjes houden er wacht…

nog lang zweemde de lach rond je mond toen jij met de kleine had gedold vuistjes met vingertjes bolrond onderstreepten ook met de mond zijn plezier het ogenspel was fenomenaal snel joeg de hoogste tonen onverwacht in jullie lach om dan rustig uit te golven en te wachten op de volgende vloed die nog veel hoger moet…

Het lijkt of alles steeds maar nieuwer en sensationeler moet om nog tot verwondering te komen alleen veel kleine kinderen kunnen zich nog echt verwonderen over gewone kleine dingen die wij allang niet meer zien helaas worden ook zij al snel meegesleept in onze wedren naar meer nieuwe sensatie we kunnen ook even bij ze stil gaan staan…

Blijdschap In verwachting Van jou Elisa Voel me Zo goed Met jouw zusje Van anderhalf jaar En jou Onzichtbaar In mijn buik Op de fiets Naar het strand Naar de zee Waar ik Mij zo thuis voel Mijn hart en ziel Liggen daar Verbonden En jou Onzichtbaar Vreugdevol In mijn buik Verwelkomend In mijn Hart en ziel Jouw weg…

Het water altijd warm en gastvrij Haar lijf licht en glooiend dansend als op een Weense wals Maar nu is ver en diep het bad De randen hard en scherp als hij staat met witte beentjes op Springblok 2 Haar kind zo moedig en vol vuur trekt de voorgeschreven banen Eén voor één klauwt hij ze weg Zijn nog zieke adem breekbaar Het water…