Alle inzendingen over landschap

De vlakke boordevolle breedgespreide vloeirivier van bleekallure heeft een luider en een stiller zijde. Bedden met Monetlelies bloeiend eierdooiergeel, langs de geschoren grasoever rietgaten zonder witvisvissertjes. In het lichtmidden van de waterweg rugbuigingen der halende roeiers. Hof Vredelust zal zijn. Minikasteel. 17e-eeuws werk. Het…

Wat zijt gij klein Holland Met al uw velden en vlakke wegen, Met uw rampzalige aardappellanden, En uw vreeslijk droefgeestige regen, En uw lage goedaardige stranden - - Maar groot toch is de zee Holland, Waaraan gij langzaam zijt verschenen, Waaruit ge als een schelp zijt geboren, Die zingt door uw hele land henen, Dat elk in zijn ziel haar…

De wereld is klein in het dorp. Waar ieder de ander kent bij naam. En bij bijnaam als dat zo moet zijn. Een dorp is een wonder van een wereld in het klein waar er voor elkaar geen geheimen kunnen zijn. Een dorp is een kern met daaromheen het leven waarin alle aspecten van het mens zijn worden bedreven. Klein en daarom bekoorlijk. Werelds…

uw land zo mooi en schoon u ziet het misschien niet voor u is het zo algemeen gewoon u ervaart uw land zelf als plat maar geloof me er zijn bergen zat bergen vol met pieken van geluk je kunt ze bewerken zoveel je wilt maar ze gaan bijna nooit stuk wat uw oog voornamelijk ziet is waar molshopen ellende ontstaan u weet ze zitten vol verdriet…

Lopend langs water en wegen kregen we veel fijne regen een plu kon 't niet weren Zeiknatte schoenen en dijen alsof 't ons niet kon deren Op een adres boden w'ons als drenkeling aan Warme thee en een bed en vooral een cv en dekens Na middernacht pas werden mijn voeten ook warm De volgende morgen opnieuw moesten z' in natte schoenen…

de wind ruikt naar regen een korte huivering over groene gazons en bomen in de avond vinden de spreeuwen elkaar dansend als één geheel in de lucht verlatenheid en schoonheid in de schoot geworpen ik draag alles met me mee…

langs het water van de rivier voor de zeedijk blazen hoge schoorstenen triomfantelijk grijze wolken uit de laatste dorpelingen overleden de klinkerpaden verdwenen een praatbankje bleef leeg op het verlaten kerkhof in de verte zien we boerderijen met dichtgetimmerde luiken een kudde pony's en wat knotwilgen de mensen hadden geen…

Waar vind je nog , ver van het stadsgewoel, De rust aan zee en ruimte rond de duinen, De kwelders, wad en strand om lang te struinen Het eenzaam-niet-alleen eilandgevoel? Niet op de Waag van Alkmaar of in Koog Maar buitengaats, in zee: Schiermonnikoog…

het leek op toeval of een bekend gelaat dat van een glooiend dal in weelderige weldaad uit onverklaarbare lucht vliegt een eend tegemoet kalme spiegel, zachte zucht dicht bij rustend gemoed de tijd lijkt eeuwen geleden water, ver weg van hier met lijf en leden afgesneden och arme, oude rivier…

Nauw begrensd oneindig land, klei en gratie hand in hand. Hoge hemel, lage grond, die mij aan uw landschap bond. Volle tarwe, sterke wind, die mij aan uw kluiten bindt. Altijd zie ik langs de dijk Bierum, Roodeschool en Spijk. Altijd keer ik tot u weer, Zeerijp, Eenum, Garrelsweer. Oude dorpen, oude stijl: Westeremden, Oldenzijl. Namen uit…

Over het bij vlekken zongeplengde dak hangt de beuk zijn loof van dieper rood Raamkozijnen glimmen groen en vatten terracotta bloemenpotten daarin geraniën groeien van het esmeralden blad met doffe kring naar meekraplakken bloemen Op de dijkweide weidt zijn zwijnen een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde okarino speelt De klanken…

Avonden keren terug naar oude waarden, de kikkers blaten in hun glorieuze uur, waarin ook de hazen ruimer ademhalen,het schemeruur verzamelt uilen,hun geroep op de zachtste treden van de nacht, de wind verlegt haar schreden in de trouwste tonen in de smetteloze vacht van veulens bij een waterbak koppen bij elkaar, ogen kool getint…

Buiten het dorp ligt de brug zonder weg, bij het kerkhof Er zitten wel eens stadsmensen om haar te schilderen Soms spelen er kinderen Voor mij is het een beeld van het leven en vanochtend trof ik er een vrouw Ze lag op het landhoofd en schrok, durfde niet met me mee te komen, door mij verloor ze haar niemandsland Verder gebeurt hier…

Op het hemelse plafond zag ik laatst een luchtballon rustig hangend in de lucht, klaar voor weer een nieuwe vlucht. "Dit", dacht ik toen in de trein, "kan een prima beeldspraak zijn." Zoals luchtballonnen zweven komen mensen ook tot leven. Eerst nog klein en op de grond, kindertjes nog op hun kont, en dan heel veel warmte geven en dan duurt…

Rustiek de sfeer van het coulissenland De krenten in het deeg der Twentse weggen De heuvels langs het waterschap der Regge De schoongezoomde stroom door Dinkelland In Twickels erfgoed uit de Middeleeuwen Verbleef Van Heeckeren van Wassenaer, Onder het motto "non mutor mutando" Was hij baron van Delden's landjuwelen. Couleur locale…

Daar werpt de Leie zich, wegeltjes volgen haar ijlings. Af en toe rijst een resto op: een kapel in dit bedevaartoord voor kunstenaars en minnaren. Bijna in de sloot omdat ik onoplettend op het land let. Met veel zin zou men opzettelijk verdwalen om nog meer te zien. De zomer snuivend ga ik binnen, leg een plaatje op, niet wetend dat…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

Zondagochtend lente bries De rand van de luifel klapt om Binnen is er een kaartspel gaande Met Frans en Geert en Jo Oude Frenk tapt het bier tegen een deuntje De meidoorn bloeit De magnolia is al op retour De appel wacht nog op Volle teugen zon Wat is er beter dan Op zo’n dag Achterin het café Op een schaakbord Een zet te doen…

ik kan slechts traag verhalen over de vlaktes waar ik was over de grootsheid van het hemeldak over winden die ononderbroken aanrolden over eindeloze oceanen hoe de leegte me ruimhartig adem bood hoe het vlakke land het hart uit mijn lichaam tilde daarover kan ik slechts traag verhalen…

De dag breekt aan, kou uit een open ijskast: een lap los zand tussen dor hakhout ingeklemd onder de lucht die leger is van diepte nu het gezichtsveld vol met wit zand is doortrapt. Een trap, een voor de vorst te hoge duintrap in een onontgonnen en barbaars Versailles van geen enkele tree voorzien. ----------------------------------------…

Er moeten witte hoeven achter de zoom staan van de blauwe velden langs de maan 's avonds hoort gij aan de verre steenwegen paardehoeven dan hoort gij alles stille waan van verre maanfonteinen zijpelt plots water - gij hoort plots het zijpelen van avondlik water - de paarden drinken haastig en hinniken dan hoort men weer hun draven stalwaarts…

wind woelt door het gras een zeis die lucht snijdt door hardgroen tapijt breed omgeslagen op zware klei nat en breed een hark met wilde steel beweegt naar de vesting van de dijk doof in rust voor de halmenkust waar bovenaan hekken als verwaaide stutten staan een wijde rok die traag schokt om het lijf ruw als een windvlaag in het…

op weg in een serene gang naar een uithoek van mijn dromen gedreven door de sterke drang om hier steeds terug te komen langs vaalgroen mos en paarse bloemen volg ik het pad over de duinen om daar de zee zien op te doemen en door het rulle strand te struinen hoe zoet smaakt de herinnering aan de jaren van mijn jeugd de beelden die ik toen…

al turend naar de overkant zie ik in vage lijnen het ranke beeld van Ameland gelijdelijk aan verschijnen waar de tijd niet meer bestaat en ik alles kan vergeten de wereld even achter me laat en niets meer hoef te weten bedachtzaam dwaal ik door de bossen langs heidevelden naar de kust impressies die mijn geest verlossen van al hetgeen…

een fabelachtig oeverland dat ons haar naakte schoonheid geeft seringen langs de waterkant een meeuw die door het luchtruim zweeft een rijk palet aan zachte kleuren van lentegroen tot hemelsblauw de zeewind met haar frisse geuren een schitterende ochtenddauw het milde ruisen van de golven gekwetter van een leeuwerik kortstondig door geluk…

Met de huidige wind, uit dit zonnige gloren zijn weer een reeks nieuwe kansen geboren. Ik kijk naar het talud verander in dat grasgroen, kijk daar naar een kleine bloem, mag vervolgens ook lila wiegend als krokus een lentedansje doen. Zal leven steeds zo zijn tot in de eeuwigheid. Wat is vreugde en wat kwaal in ons bestaan, we zijn toch allen…

vers besneeuwde laagjes op dunne tere takjes hij raakt niets aan de sperwer geen vlokje valt van een twijg…

een kleine valk scheert klagend over witte huisjes aan de dijk tussen land en water de populieren ruisende bakens met trillend blad de brede rivier verdeelt het land gedreven stroomt ze door het landschap naar de open zee alles gaat over in iets anders wortels en vleugels steeds verder terug in de tijd…

straattaal verdrijft doofheid het luchtledig lest woorddorst vloedlijnen verleggen grenzen meerdere wegen leiden naar Rome een knoflookpad is een dier naast gebaande paden lonkt het onbegaande, met voeten getreden hoeveel verwondering zou ik hebben gemist zonder verkeerde afslag…

in dit onontgonnen land van steen en ijs van de dichtgevroren ijszee en bevroren aarde keert met het voorjaar het licht in het noorden terug de hut een stipje in de mist als een kleine aangespoelde kist de koperrode zon en het onbedwingbare verlangen naar de verte haar wezen verschuift met de tijd…