Alle inzendingen over lichaam

op deze weg keert niemand -vertel geen gangbare herhaling in termen van huidvervelling duindoornstruweel roofvis, gashouder, ernstig en nalatig droomverlies niets anders dan een gammaflits door zwart oneindig omringd een zekere mate van onprettig onbestemd, gezien het bovenstaande later komen rauwe randen aan vogelhuiden een…

Ik kwam tegenover mijn moeder te zitten en monsterde met precisie haar gelaat. Mijn moeder draagt zelden make-up. Als ik naar haar kijk, dan zie ik perfect waar mijn toekomstige valkuilen liggen en waar ik ‘later’ dus rimpels ga krijgen. Haar kraaienpootjes vind ik best charmant, die heb ik zelf ook al jaren. Die lachrimpels vind ik ook oké…

Herinneren wat je gisteren achterliet en bewaarde tot bij het ontwaken Jij zult eraan wennen zoals aan een lichaam uitgeklapt landkaart wordt Zo kan je terugkijken voorstellen, bedenken hoe het verder gaat Woorden zijn kwijtgeraakt in alle talen waaruit een zwaar hoofd bestaat Er worden versjes gemaakt in de blauwe nacht, lichaam…

fijngesneden appelgroen gestreepte mouwen opgestroopt deinend op borsthoogte vlezige vulmond rose moerbei ivoorbeklede lachspier beneveld door een perzikfluwelen vruchtlichaam staande in de deuropening gaande met besliste tred beklonken en hoorbaar fluisterend bruinogig engelengezicht amandelrijp dorstig naar mosgroen neigend naar…

Het overviel me gisteren in de winkel ik voelde iets van me-willen-vlijen tegen iemand aan Plots zag ik hem staan die me op een avond op de dijk na het zwemmen, de picknick, het liggen, om de beurt een regel citerend uit een gedicht het verre licht uit Urk verleiden wou maar voor wie ik net niet zwichtte. Even dacht ik, hij is…

dit spektakel had ik willen aanschouwen, haar lijnen die fijntjes haar tekenden op het scherm van ver voor de horizon zelfs had ik haar nog meer kleuren willen geven, ach ik beken, haar aanraken in de bevalligheid van mijn streken haar zien willen bewegen zoals een vrucht op het zachte wiegen van de wind, haar roze wangen willen plukken…

Staar heeft zijn blik bepaald. Daar waar zijn oog ging lubberen. Blik, blik, waar ben je nou? Verdwijn je in een wazig beeld omdat de brillen haperen? Spiegel je ogenblikkelijk, erken dat jou wat scheelt: ogen van gepolijst staal die fluwelig terugkijken... Nee, dit spoort en scoort niet meer. Oom moet gauw z'n lenzen strakken. Een…

Ik droomde dat ik rustte op de maan. M’n armen omhelsden de bol van licht. Kijkend naar omlaag zag ik mezelf, liggend in het water als een zeemeermin. En even leek het alsof jij het was waarmee ik me omringde. Je had me omgeven met blauw en het was veilig, warm en goed.…

Handen willen altijd zo graag geven bijna leiden zij een eigen leven trouwe dienaren zijn ze evenaren de snelheid van het brein, de wens alles voor 't gezin, huis dier, de stal plant mens ze zijn gevoelig als snaren van een instrument, nooit lui, hoe ook een bui, moe je bent. Danken we daarom die ijverige goeie handen eren ze en zalven ze…

Intens gevoel van zwanger zijn gerommel en beweging Geen armpje, voetje alleen pijn gedwongen tot verpleging Ischemie is hier de vader blokkade van de levens stroom Geen zuurstof in de ader vrij-blijvend is een droom Verlossing is de moeder techniek van onze tijd de smalte is het loeder geen ruimte is een feit De keuzes zijn…

Een bionisch leven van een bovenmenselijk patroon lijkt zo anders in het leven te staan dan een menselijk gewoon. Een bionisch leven in hart en nieren kan nimmer stoppen en zal nimmer de teugels vieren. Het zweeft zijn leven ten dagen tussen hemel en aarde. Het zweeft waar de ogen opzien; doorzien; inzien daar waar kristallen hun…

o, dunne ster lig tegen mij aan beschijn reeds van ver huid bij onsterfelijke maan hier naakt licht tussen bladeren ochtendzweem ijlt aan lucht voorbij verlegen ademvocht doorstroomt aderen hemels lichaam, blijf nog even dichter bij mij…

een taallichaam spreekt golvende woorden wiegend, deinend als een oerroep een oehoe zegt u? stel dat sprake is van vogels die geen brood lusten op verlaten terrein als zeewier in waterzucht krijg het op de heupen hang aan lippen verdwijn in borsten een heldere kaaklijn met vertanding langs hemeldeuren in beweging staar naar…

Alles heeft zijn eindtijding. Wat vooraf gaat is slechts voorbereiding. Van momenten tot vergeelde prenten. Van miskende liefde tot voorbije sentimenten. Van carrière perspectieven. die verlepten als verdroogde madelieven. Van het dagsucces tot wat ontspoort. Van wat vandaag is maar niet per definitie tot morgen behoort. Soms leeft men…

Het hart bonsde alsof het Levens redden moest Terwijl de longen lucht opzogen Als een op hol geslagen paard. En terwijl de lever zich boog Over de genuttigde vloeistoffen van gisterenavond Zat geniepig de schimmel zich tussen De tenen te ontwikkelen. Nagels klapten dubbel Tanden knarsten Haren braken En de oren besloten steeds iets…

De zon brandt op m'n dunner wordend haar 'Hoed je voor hoed en pet' fluisterde ze me zonet in 't goede oor Zovelen heb ik er opgezet, gepast, weer afgezet mezelf om en om bekeken in spiegelend glas hoe...ik ben, hoe ik was met hoofddeksel: pet of hoed 'Het staat je niet goed' 'te mal, te gewaagd' blijft ze herhalen en…

De verpakking, een lichaam zo veranderlijk van gladde vormen tot de plooien van de geleefde tijd. Een soms appetijtelijk genieten. Of een verafschuwing door de rimpels van de eigen strijd. Een maatpak met genetisch enige verschillen. Gegoten voor een hele levenstijd. Niettemin niet onaantastbaar voor een ieders grillen. Op elke…

Water, vaste stof en lucht. Plassen, poepen en ademen. Zo wisselen we onze stoffen. Geboren worden en weer sterven. Alles keert naar alles weer. Ik zie wilde gedachten stromen. Stromen zoals het water stroomt. Dansen zoals vlammen dansen. Leven zoals wolken jagen. Gedreven door de wind.…

De dans een kans om te ontsnappen aan de werkelijkheid Een nieuwe werkelijkheid te scheppen even God & Godin te zijn in de beweging van handen, vingers benen en voeten met elkaar in strijd Ik kan nauwelijks adem halen mijn ogen als op steeltjes.…

jong en fris reizen met tijd maken plaats voor oud en wijs niet getreurd want ieder op beurt maakt wel kennis met verdwenen jeugd herinneringen lachen en zullen niet sterven want het levensverhaal wordt fris en jeugdig...wel verder verteld!…

Alles wat wij dagelijks meemaken, laat sporen achter in ons brein, als stukjes die blijven zwerven. Stukjes die rusteloos blijven zoeken, totdat ze eindelijk worden ingepast. Dat gebeurt terwijl wij rustig slapen. Dat gebeurde terwijl ik sliep vannacht. De slaap maakt stukken passend, terwijl we wakend brokken maken.…

Man zit bij de pedicure, da's geen echte sinecure zou 'n verademing moeten zijn manlief heeft echter pijn. Aan 't einde van 't verhaal loopt ie op wolkjes, heel sociaal! De clou is, zet een man op blote voeten en 't is echt: een heilig moeten!…

Ze zit op haar hurken overdwars in de badkuip Evavoorbeeldig rechtop onder de douchesproeier die ze als een föhn boven haar hoofd hanteert, die haar volmaakt, die haar de bloeddichtbije huid bekleedt met het continu gruis- glasscherp verglaasselglanzend zich vergietend warmwatervlies, het klaterjuweel dat ze geniet, met de vrije…

Schoonheid in kwetsbaarheid is vaak een korte vreugde van genegenheid. In het bewonderd worden om de glamour van een mooi zijn, die voor een even niet aan een twijfel lijdt. Die voor de schijn van het tijdelijke in een zelfverzekerdheid verkeert. Die zolang waarde heeft als de uiterlijke houdbaarheid door een ander wordt gewaardeerd.…

In de loop der jaren Verloor ik bijna al mijn tanden en haren Rond mijn buik zit nu vet Heb meer tijd dan vroeger Ga ook vroeger naar bed.…

Er is iets met uw manier van lopen niet goed. Die klutsende gang maakt een goedje dat nood heet. Het kleeft: laat zich niet inslikken, maar evenmin uitspugen. En het trekt: maar lenigende handen tasten naar structuur: schaamte bij alle betrokkenen. U kunt er mee doorsporten maar naast het sportveld ligt het kerkhof, dat weet u. ------------…

Zo schildert mij een Konings hand In 't klein, terwijl ik 's Konings snaren, En heilig harpgezang, en trant Vast volge, in top van 's levens jaren, Eén min dan zeventig. Wat is 't? Noch min dan verf, een damp, een mist. 1664…

Met dat hoofd gebeurt nog eens wat. Het gelaat ligt me al te plat op de vette hersenkast. Er gebeurt vast wat. O, als ooit dit peinskistje splijt als een vrij eetbare brei verschijnt dan dit brein van mij en bevlekt met gedachten de grond maar de dood verzegelt mijn mond, en minder dood dan wel veilig sterft het schijnheilig.…

Een verlies, een lief, een bijzonder maatje. Een icoon, een tekst of een mooi plaatje. Ook al doet het soms heel erg zeer, markeer het op je lijf en twijfel niet meer.…

Van kinds af aan moet ik al letten Op alle voedingsetiketten. Je staat versteld wat ik moet weten, Van alles wat ik niet mag eten. Glutenvrij, zonder lactose, Ook kleurstoffen zijn uit den boze. Dan is mijn broer veel beter af : Die is autist, maar da’s geen straf.…