Netgedichten

netgedicht (nr. 68.240):

Verjonggingsapp

zij zag de ziel
van mensen die
haar stralend aankeken

voelde het intense
golven van hum emoties
door verdwijnende schaduwen

die jaren van stress en
spanning hadden achtergelaten
als tekens van leven op hun huid

ik heb ze niet zien
verjongen maar wel zijn hun
grauwsluiers van zorgen weg

daar schemert weer
de jeugd in lach en blik is de
veerkracht terug van het ik

het is geen verjonggingsapp
die jij hanteert maar de reflectie
van liefde die ieder kind heeft geleerd

die in volwassenheid is verdwenen
omdat andere zaken belangrijker schenen
dan af en toe lief te zijn voor elkaar