Alle inzendingen over filosofie

Mensen zaaien en oogsten psalmen in een waterval, zalmen springen drachtig naar een onvoltooid verleden, de ruimte herbergt een cycloop, als eenling in z'n soort, spiegelt zich niet aan achterdocht, weg verwijzing in nieuwe hoop. Maar erodeert niet in getal, het speurend oog gericht op uitgesleten treden waarin voet en ziel het…

zacht flikkerend licht omarmt de lont die lichtblauw afgeeft alleen het topje staat echt in vuur en vlam kaarsvet sijpelt door de ontstane opening en blijkt de vorm altijd aan verandering onderhevig…

Bij een “open einde” bleek alras, Dat het niet het einde was. Want er blijft een vreemd verlangen Naar vragen die zijn blijven hangen, een uitweg uit het moeras? Misschien is ons einde Ook wel een open einde?…

Ik zoek toegang door de deur van nieuwe dromen, tevergeefs want ik word niet aangenomen waarna ik afdaal in spelonken waar de zon en maan hun vingers op hebben gelegd, stromen zilveren vonken door het duister in geluidloos licht van kindervleugels, illustraties van gewichtloze gedichten, verschijnt de kleur op de lippen van de zee…

de tocht gaat over één nacht ijs en lijkt een onverstandige zet ik ga in eigen gebiedende wijs zonder dat enige rede mij belet wat is het dat ik zozeer mis dat ik denk dat het er ooit was terwijl toch volstrekt zeker is dat ik voor een schijnwereld pas misschien wel omdat ik vind dat gelukkig zijn niet bestaat maar is als een zuchtje wind…

ik fluister woordjes in de regen vang een regenboog met mijn paraplu dans de zonnedans in grote plassen tot zij mij lieflijk omarmt nodigt ze me uit tot grote avonturen daar waar wolken niet reiken kunnen lacht schoonheid mij tegemoet evenals zij die zich al eerder overgaven daar schijnt een andere vorm van liefde die niet uit te leggen…

Als het is gebeurd, waarom dan nog gezeurd. Is het waargebeurd, of waar is het gebeurd, en waarom is het gebeurd? Maar als er nooit iets zou gebeuren, Zou men dat betreuren.…

Berustend water in de nacht, gedroomde woorden van een andere oever, waarop duizend wilgen wachtend op het laatste veer. In hun knoesten ruizen schakels, illustere kettingen van de tijd, uit het zicht van bestemmingen, die op donker licht hun horizon bevrijden. Gedachten glijden onder mijn boegbeeld door, contouren van een vage…

hoe meer ik de chaos zie als opsomming van diversiteit waarin antwoorden uit het geheel liggen besloten is de weg die mij door onzekerheid leidt de juiste de gang naar ontspruitende loten als ik de massa een weg door de trechter gun en mijn ademen daar op richt dan zal een nieuw antwoord, ook al is de straal nog zo…

Stilte, wie kent dat nog? Stilte, gewoon in jezelf. Stilte, maar wél horen, het tikken van de klok of het vroege vogelgeluid. Stilte, om te bezinnen, na te denken over iets. Stil te staan in gedachten staren in het niets. Stilte, ook al waait het om je heen, krachtig, soms met regen, donderslag: BOEM! Natuurgeluiden, luister, luister,…

Aan de buitenzijde droom je niet er is geen donker licht niets kleurt alles daar is fictie zonder beelden los of houvast geen tussenbeide. Alles uit niets, komen we en we vergaan in fantastische dromen aan de binnenkant komt de kern van de waarheid tot stand vanuit het zijn, stroomopwaarts tot aan de bron. Daar ligt de kiem, het zaad,…

mijn ziel spiegelt zich aan hedendaags licht van de verloren oceaan in den beginne was er zicht wazig weliswaar nu, scherper doch vaker en dieper ervaar ik de kleur van nieuwe maan ook al is de aarde vol van monden, kent het ontelbare wouden met handen een mens wordt ongevraagd heengezonden, is aldoor verdwaald en als…

Ik heb alleen nog maar de dood ik geloof niet meer in het leven en al helemaal niet in 'een eeuwig' wel voor vele anderen, in respect dat noem ik 'wishful thinking' en daar wordt niemand slechter van!…

Ik heb de dood 'n plekje gegeven een plekje aan mijn zij zo volgt die altijd mij en went steeds meer aan 't leven!…

Om vooruit te komen Zullen we moeten stoppen met dromen. Oude structuren van macht Zullen moeten worden ontkracht, Nieuwe structuren tot wasdom komen. Evolutie Door revolutie?…

Verlegen komt ze naar me toe. Met een helder stemmetje, zegt ze: "Vandaag durf ik je hond strelen". Alsof de hond weet heeft van haar broosheid, gaat hij zachtjes op haar schaduw liggen. Een handje verdwijnt in de zwarte vacht terwijl haar ogen blauw worden. “Ik had ook een hond maar die is dood”. Waarop ze meteen vervolgt: "Mijn mama ook”.…

waar haar spiegel water raakt in kleine passen beelden schept, voorwaar haar zachtste zelf laat zien danst ze lichte teugen adem als een zeepbel boven kleur duizend vadem diep de wereld schiep een beeld, een kind uit harde stoffen doch haar stolsel liep uiteen slechts door mijn hart getroffen…

(De vertwijfeling van de mens) Ik ben de tijd met strakke wijzers de balk die rechte ruggen knakt de staar die aan Uw ogen vreet Ik ben het kapotte oorlogskind het wondvocht dat blijft druipen Ik ben het zijspoor in Uw denken Zo heb ik U als mens verwacht Zo hebt Gij mij als een God gedacht Ik breek ijzer met ijzer ontvlam vuur met…

Geef mij de schubben van het gulden vlies, deken van visionairs, meer onzichtbaar dan voorheen, vooruit te lopen in de schreden hun kwetsbaarheid, ik omgord het zwaard van woorden als laatste middel, waarmee ik het vege lijf wil redden, in eigen…

Terwijl u waarschijnlijk dacht: Die hebben de wijsheid in pacht! Maar om op wijze wijzen wijs te zijn, Is het verschil tussen werkelijkheid en schijn Een verschil tussen dag en nacht. U moet natuurlijk wel voorkomen, Dat u bij de neus wordt genomen.…

Een trap is ook zo een van die dingen hij kraakt jij kraakt je botten doen een beetje pijn het is geen trap van steen en wolken het is een trap van wengehout heel hard heel glad je moet voorzichtig zijn…

Als de kou vanuit de grond zich meester probeert te maken van mijn lichaam... dan probeer ik mijn hoofd koel te houden door mijn eigen geest!…

De kracht van opnieuw beginnen ontstaat door je macht van stoppen!…

Hij nam afscheid van de waarheid die daarna pas zijn geest genas.…

zij plukt zilver van de bladeren en draagt schelpen in haar haar betreedt het onontgonnene blootsvoets licht dansend op het ritme dat de zon haar toedichtte toen zij nog zichtbaar was omstrengeld door immense schoonheid straalt ze als nooit tevoren ©MarjonvanderVegt…

alles is betaald de bussen rijden nog iedere avond voorbij het raam dat is het uitzicht een herfst van een Mensch het zonnelicht deuren en huizen een raam engelgezicht zomaar geen goud geen platina maar Angelina de reis is geen prijs maar mond vol honing in een dorpje leeft een koning jalalalala te grond is te laag de…

Het is maar goed dat we de hemel niet kunnen zien hij ware je misschien te groot mij te klein of omgekeerd want zien heeft iets van horen staat er niet geschreven ze hebben oren en ze horen niet ze hebben ogen en ze zien niet ik heb het op dromen gezien dromen is zalig dromen een genot ik hoor je al komen dromen zijn bedrog het leven een…

bij volle maan zal zij dansen waar onder luid applaus oogstrelend ze zich ontdoen zal Van windsels en sluiers één voor één wervelend en draaiend sneller dan ogen volgen maar zijdezacht huiden zullen verdwijnen bij het licht van de maan in het uur van waarheid komt dat zien volkomen weerloos zal zij naakt zijn laatste restjes…

Gebruik jij?... Ja ik gebruik!: Ik gebruik mezelf en soms verbruik ik mezelf of misbruik ik mezelf of laat ik mij misbruiken, gebruiken en soms, heel soms, heel soms maar gebruik, misbruik, verbruik ik anderen Daarom moet ik veelal middelen in mijn leven, privé en zakelijk dan moet ik dealen, healen dat noem ik mijn middelengebruik.…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…