Alle inzendingen over verdriet

Pijn heel veel pijn is wat ik voel Een pijn door m'n hele lichaam en ziel Verdriet zo veel verdriet is wat ik bedoel Een gesprek gehad dat ik niet had gewild Iets gehoord wat niemand wil horen Een geliefde vertelt je pijnlijke woorden Woorden die geen mens wil horen Heel pijnlijke woorden die ik liever niet hoorde Zo pijnlijk waren deze woorden…

...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van, maak ik stilletjes kapot wat jullie zo geweldig vinden. Ik ben niet wijs, zelfs niet verstandig, ik ben niet slim, niet mooi, niet leuk. ...en terwijl jullie verder kletsen, leven, lachen, houden van maak ik stilletjes kapot wat toch nooit waarheid is geweest.…

Tranen, rollen uit mijn ogen, stuk voor stuk steeds en steeds meer.. Maar niemand zal ze zien, niemand, op deze wereld, komt te weten, dat ik huil.. Daar zorgt mijn masker voor, die laat mij zogenaamd vrolijk zijn, en laat mij lachen, om mijn pijn.. Geen tranen, geen verdriet.. Mijn masker, laat mij lachen om verdriet..…

Verdwaald in het leven Soms hebben we dat even Dat we het niet meer weten Door een duistere sluier omgeven Dat we even in duisternis leven Tot de zon weer zal doorbreken En de duistere sluier zal afbreken Zodat we door het licht zijn omgeven Zodat we ons weer op de goede weg begeven Zodat we weer verder gaan met het leven Zodat we de duisternis…

Je hebt heel wat klote jaren achter de rug En er is verschrikkelijk veel gebeurd Iets wat je geen plekje kan geven Maar waar je wel mee moet leren leven Datgene waar je op het moment het meest mee zit Dat is het verlies van je kind Je voelt veel pijn in je hart Voor je kind dat je in je lichaam bij je had Je voelt heel veel verdriet van binnen…

Een zwaar verlies heb jij geleden Pijnlijk en moeilijk niet te vergeten Zo veel pijn die jij voelt van binnen Je zult het keihard uit willen gillen Drie maanden zat het bij jou binnen Jouw kind waar jij een goed leven voor wilde Het lot heeft hem van jou afgenomen Zijn ziel is naar de hemel gevlogen Maar een stuk daarvan is in jouw hart gekomen…

wat is huilen? is het een teken van verdriet. of wil het zeggen: vergeet dit moment niet. een traan rolt over mijn wang. ik filosofeer over dit moment. Duurt mijn verdriet nog lang? Ik ben er niet één die voor verdriet wegrent. Ik wil niet verdrietig zijn, Ik wil m'n blijheid kunnen tonen, laat mij verlost zijn van de pijn dan zal ik mezelf…

Ik sluit mijn ogen, zie je lichaam... doof mijn oren, hoor je stem... maakt dit mij, zo vreselijk eenzaam, want je bent, nog steeds van hem... lig jij heel veilig, in zijn armen, had zo graag, hém willen zijn.. om mezelf aan jou te warmen, en dat gemis, dat doet me pijn... Onthou maar steeds, jouw lieve zinnen... "heb geduld…

In de lente ontlook de bloem In de zomer scheen de zon volop In de herfst viel het eerste blad En nu, nu is het winter in m'n hart…

Nu zal ik vertellen wat ik voor je heb gedaan. 50 duizend tranen heb ik gehuild, geschreeuwd en gebloed voor jou, en je wil me maar niet horen. Ik wil je hand deze keer niet, deze keer red ik mezelf. Mischien word ik dan een keer wakker, niet dagelijks gekweld, verslagen door jou. Net toen ik dacht dat ik de bodem had bereikt, sterf ik weer.…

als een bom sloeg hij in emoties spreek voor zich lopen zonder een woord te kunnen spreken dwalen in je eigen wereld waar in alles nu anders blijkt te zijn dan je dacht even hart en diep zuchtend en de rook blijkt verdwijnen gedurende in de tijd blijkt allemaal niet zo slecht als de rook verdwenen is…

De stiekeme trots wanneer je jezelf voorbij loopt, uitgeput neerzakt en niet toegeeft aan je gevoel. De stiekeme trots wanneer je voelt dat je verdwijnt, langzaam maar gestaag en dat nooit meer op wilt geven. Die stiekeme trots maakt dat ik elke dag weer faal, wanneer ik opsta en nog steeds besta.…

Een ijspegel Heeft mijn hart doorboord Mijn ziel op non-actief gezet Verscheurd door pijn Bezie ik de grauwe wereld Kleurloos en troebel De kille stilte schreeuwt De leegte vult mijn wezen Met lege blik staar ik naar buiten En schrijf je naam op het beslagen raam…

Sla mijn handen voor mijn ogen, wil de waarheid soms niet zien... voel me soms heel erg bedrogen, is dit hetgeen wat ik verdien? Hou mijn handen voor mijn oren, wil niet horen wat men zegt... was beter blind en doof geboren, zijn veel woorden onterecht... breng mijn handen voor mijn mond, voorkom daarmee veel scherpe zinnen... raakt mijn…

Mijn God wat doet het pijn, om hier nu alleen te zijn. Rond deze tijd was je anders geboren, maar helaas zijn wij jou verloren. Geen kindje in mijn armen, geen baby die mijn hart zou verwarmen. Mijn hart loopt over van verdriet, en echt niemand die dat ziet. Voor de buitenwereld ben ik vrolijk, de buitenwereld merkt echt niets kijk…

Wat is er aan de hand Met ons vredige bestaan Wat hebben we gelaten Is de liefde blijven staan Wat gaat er gebeuren Wat hebben we niet gedaan Valt er nog iets te veranderen Om toch verder te kunnen gaan…

Dag kleintje dag voor altijd dag kleintje bedankt voor je aanwezigheid het was maar heel even toch was jij een leven zo klein en zo stil zo teer en zo pril ik weet niet wie je was of wat je worden zou ik weet niet wat mis was of wat er komen zou het doet me toch een beetje pijn blijkbaar mocht jij er niet zijn mysterieus ben je…

We hadden al een tijd Iets heel moois met elkaar Jij was mijn liefste meid En toch was het wat raar Het moest verborgen blijven In wederzijds belang Men zou het niet begrijpen En dat maakte jou wat bang Dat kon niet voortduren Verschil was veel te groot En tijdens een van jouw kuren Koos jij voor de dood Ik zal wel nooit begrijpen…

In pijn huil ik het uit. Om niets moet ik janken. Maar het maakt toch niet uit. Ik huil zonder klanken. Het is niet in woorden te omschrijven. Het is geen tastbaar begrip. Niemand zal me begrijpen. Want ik zit in een dip. Een dip van gevoel. Van onmacht en van woede. Niemand die dit verwachtte. Niemand die dit vermoedde.…

De avondschemering weeft schaduw over jou, mijn oude huis; de bomen zorgzaam om je heen als trouwe vrienden Verstolen sta ik even stil vaste burcht uit vroeger tijd schuilplaats, centrum van 't heelal, bakermat en brandhaard van verderf Gestolde dromen van een andere tijd, lichtjaren ver; geuren van vervlogen hoop hangen als verschaald…

Verkracht, het zijn 9 letters Maar wat doet het pijn En wat is het moeilijk om daarna Weer jezelf te mogen zijn. Verkracht, het is maar een woord Even je verstand op nul Want als hij je betast Voel je je een onbenul Bang om te schreeuwen Bang om wat ze denken Bang omdat je er geen Aandacht aan wilt schenken Het liefst gewoon weer…

De blik in je ogen is soms zo koud ik voel me bedrogen, vraag me af of je nog wel echt van me houdt. Je trapt op mijn hart met je hele gewicht, doet alles apart met een stalen gezicht. Je geeft geen echte reden voor dit verwoestende gedrag, ik ben moe gestreden en verlies langzaam mijn kracht. De jongen die ik ooit ontmoette was…

Vandaag bekroop mij een verdrietig gevoel, vreemd...een mooie blauwe lucht, de zon. Begrijpt iemand wat ik bedoel? geen reden dus..zoals de dag begon. Ik heb zo veel, zou je denken, te eten, een dak boven m'n hoofd. Zo veel liefde te schenken, wat heeft mij van dit alles beroofd? Hopen maar, dat het morgen anders is, want ik wil wel vrolijk…

Even laat het geluk me in de steek... heb er gewoon geen woorden voor... en was het nét alsof het leek alsof ik écht niet helemaal spoor... Even eventjes een wat mindere tijd... ups en downs, net als het getij, zul je zien, raak ik je óók nog kwijt, het kan er allemaal nog vast wel bij... Even slikken, omdat het moet, leg…

Ik zie je Ik voel je aanwezigheid Ik moet niet denken aan die fijne tijd Maar dat doe ik toch Ik kan niet anders Ik mis je Elke seconde dat ik bij je was herleef ik opnieuw Ik houd van je Een traan rolt over mijn wang Ik haat je Je deed me zoveel pijn Je bedroog me Het liefst deed ik het terug Maar dat kan niet Omdat ik voel, dat ik nog…

Een glinsterend meer zij heeft stralend gehoopt op een oase in de woestijn dichtbij en teer haar toeverlaat blijkt enkel een fata morgana te zijn wijkt naar ver zwarte tranen huilt haar diep zuchtende ziel.…

achter de muur ben je thuis omringd door verhalen die nooit kloppen in een open huis wereld van illusie die instort zonder tovenaar er zijn geen nieuwe trucs was het maar waar de muur blijft staan nu ik dichtbij kom kan ik maar beter gaan…

ik staar omhoog en denk aan jou in het zwarte gat van de nacht ik stel me voor dat jij daar bent en gewoon tegen me lacht ik zie je niet, ik hoor je niet Wat ik voel? alleen verdriet omdat ik je zo mis heb ik bedacht dat daarboven toch iets is ik mis je zo hoe kan het ook anders je was mijn kleine neefje, mij bro vergeten…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar... De tijd…

Net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan slaan Gaat de hele zooi weer mis Alles komt dan weer eens boven Weer een diepe diepe val En 't is dan moeilijk te geloven Dat 't dan toch weer goed komen zal En net als alles beter lijkt te gaan De wereld weer wat mooier is En ik me er doorheen kan…