Alle inzendingen over emoties

laten we eerlijk zijn eerlijk is zoiets als geloven je wil het zo graag echt kunnen beleven maar soms blijft het enkel bij streven voor de volle honderd procent lukt het geen een want bij de meesten van ons ligt op het aller diepste punt van ons hart een kiezeltje een kleine gemene steen gevormd door eigenbelang het paradijs blijft…

Onder de groeven van duizend jaar oude restanten in steen gehouwen bevinden zich nauwe catacomben te laag om te staan hoog genoeg om te bukken hier leeft in alle stilte de dood een dolende rat een dwalende raaf kijken naar mij verdwaasd kijk ik ze aan mij bekruipt heel aarzelend een schoorvoetend gevoel dat zij niet kennen benauwende…

Ik was Emotieloos Totdat Jij voor mij koos…

Jij kwam als Icarus uit de hemel vallend doorkliefde mijn geijkte nachten sloeg een bres in mijn verhaal. Jij kon niet ademen binnen het begrensde eindigde steeds in vrije val, ik ging weer klimmen, zwijgend gooide klonters aarde van mij af. Een droomvogel en een bijziende, het water wiegt ons samen zo stormen wij, zo vlagen wij ooit…

Daar rijst me in 't hart een droef gedicht, Terwijl de hemel straalt en lacht: 'Een bloem ontluikt bij stervend licht En leeft - een enkele lentenacht. De wind is stil en alles rust; De bloemen knikken, fluistren zacht En dromen dat de zon haar kust - Nog één bloem slechts waakt en wacht. Zij waakt en wacht totdat de trans Gekleurd wordt…

O Novemberlicht dat mij gezonden werd vanwaar, vanwaar? O mild, weldadig Novemberlicht hoe kon ik je haten Hoe kon ik haten de statige regelmaat van mijn dagen en nachten zonder kwaal, zonder last moest ik eerst weten wat zou komen en wat zou kwellen ten einde toe?…

De vensters behangen met langdurige landschappen, een zak met slanke handen aan een meisje voeren van achter de tralies die mijn vingers zijn. Een ooggetuige van het zwart uithoren op de hoek van twee nachten en geduldig wachten tot de schaduw uit de bomen valt. Mijn ogen wegens verbouwing sluiten en haarfijn dromen dat ik een ver verwant…

Er zijn zo van die dagen met donkere onweerswolken boven je hoofd. Niets kan je nog behagen. Nare gedachten van elke realiteit beroofd. Op dat ogenblik heeft niets nog zin. Zelfs een stralende zon kan je niet bekoren. Futloos, geen einde, geen begin. Je voelt je machteloos en verloren. Het denken is niet te stoppen. Ook al probeer je nog…

Ja, ik geef het toe, ik beken het openlijk: mijn lichaam was altijd een toren zonder uitkijk. Ik heb hem steen voor steen in folianten gepend ik heb mij geplooid naar de tijd en de trend. De stenen die ik uit de wand verwijderd heb zijn de woorden waar ik dit gedicht mee schep: ik kijk naar de wereld waarin gij woont en al zie ik onscherp en…

Lach, lach vandaag, lach de lach, die jij alleen kan lachen die lach, die elk mens veblijdt zelfs de zon doet schijnen. Lach, je lach brengt vreugde voor ieder die hem hoort, al heb je zelf pijn al heb je zelf verdriet lach steeds je vrolijke lach zonder ken ik je niet. Lach in een wereld vol ellende laat ieder weten dat je leeft lach…

Ze staat stiller dan een staande klok stil kan staan. Dieper dan stilte vallen kan tussen stoelen achter een tafel waarop twee flessen stil staan, neemt ze plaats in de ruimte vol van haar stervende beweging. Lager dan een engel vallen kan, zinkt ze in zichzelf. Als god dit ziet, noemt hij de kamer hemel, de seconde eeuwig.…

Zou hij van noesjka noten willen leren van eikeltjes en voetjes van de vloer blaast hij z'n schuiftrompetpartijtje door zou zij haar krullenkopje maltraiteren Het was bij ronalds rijke dokterstas een roze floyd draait er op volle toeren zij wipt haar schoenen op een paddestoel een dolle boel met platen uit de kas Haar ogen draaien in vergetelheid…

Ik zie een jongen naast een meisje lopen, hij kust haar en zij lacht om het geval. Genadige dood! Zij kirren en zij hopen zij zien het kind nog niet dat hen begraven zal. ------------------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 1986.…

Als ik niets meer te doen nergens meer naartoe hoef dan, dan is het mogelijk tijd mijn lichaam neer te leggen Daarom dank ik het universum dat ik nog steeds iets te doen, al lijkt het veel, soms niet weet hoe en waar te beginnen, bijvoorbeeld dingen wegdoen, leren en studeren en dat ik altijd wel zin, wel meewil, iets te zien…

Ik zie ook andere gelijkgezinden bezwaard gemoed en depressiviteit die ongeveer hetzelfde ondervinden in hun emoties van neerslachtigheid Ver heen lijkt weer het nazomergetij met klatergoud in blauwe rafelranden het licht dat eerst nog scheen maar nooit ontbrandde een strijd die in een nederlaag verzandde één man legt heel Amerika aan…

Ik zag je staan 
In de portiek naast het kraam
 Fluisterde je naam Je keek niet om 
mikte je peuk in de goot De assen smeulde na 
Jij weer in het kraam van alweer een baan Ik vecht tegen de drang om 
In de rij te gaan staan
 Dan zeggen hoe ik je mis 
Hoe we geknield naast ons bed 
gebedjes prevelden 
 Die werden verhoord…

Ik moet geregeld naar de apotheek, De assistentes daar zijn altijd bezig, Maar wat ik nodig had was niet aanwezig, M’n zelfbeheersing liet me in de steek. Toen riep ik: ‘Geef me dan maar, als het lukt, Een pil die m’n agressie onderdrukt!’…

Was vandaag net in de kringloop toen hij mij belde, aan het werk weer na twee week Thailand, nu in zijn pauze wandelend hoe zij het gehad en weer lekker thuis en aan werk alles opnieuw, alsof nieuw. En ik vertellend over diegene naar wiens uitvaart 'k was, had willen zeggen hoe mooi zijn kinderen de dienst verzorgd, de muziek 'Windmills…

Soms als ik schrijf heb ik nog geen idee waar dit vers leidt, het heden of verleden zoals naar tempo doeloe lang geleden waar allah meer dan christus werd aanbeden de gordel van smaragd rond java's zee maar wat ik zeggen wou is namasté en slamat datang, heren van de thee wees welkom in het land van stille kracht die onderhuidse werking van…

niet denken wat wil ik gevoel van falen van niet weten wat te doen van stemmen van verleden van ja en nee Niet weten wie er spreekt. De waarheid in mijzelf, de stem van verwarring. Niet weten, is niet erg. Niet weten..... Mag ik je even vragen? Mag ik mens zijn. mag ik falen. Mag ik helemaal fout zijn. Ja, en…

Het moet er zijn als aan een stil ontbijt, erinyen weggesloten in de honingpot - wat zij wraakzuchtig neuriën raakt ons niet meer. ----------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Teruggevonden, kale, onvast neergekribbelde afnemende cijferreeks, angstvallig genotuleerde afgelegde weg verklapt ten slotte toch hoe iemand het komen van zijn sterven verbergt, stiekem zijn stappen telt, hoop aftrekt, zijn laan in- slaat, paniek beaamt met mijn ogen dicht: verlegen verloren heer aan de kant gewankeld van zijn private…

Ze kwam me ergens voor bedanken we raakten aan de praat en ‘k vroeg haar even binnen ‘t Ging over dochters, zoons, kinderen en klein, oma worden, zijn Zij denken moest aan wat ik ooit gezegd dat mijn zoon wilde bij mijn dochter geboren Ik dat nu niet meer wist, zij die zin zomaar naar boven vist. Dan zie ik op mijn smartphone…

Zoude ik mijn liedjes, de vluchtige, lichte Liedekens zingen, gelijk ik ze zing? Zoude ik zo lustige liedekens dichten, Zo het mij naar mijn lust verging? Zoude ik mij spelender- wijze vermeiden, Dingen bezingend, die buiten mij zijn: Vrede - van 't vee in de vredige weiden, Vreugde - van bloemen en zonneschijn?…

Met werk en pek een boot gebreeuwd. Genaderd het land waar niemand landt. De naden werken. Zinken. Geschreeuw. ------------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1996', 1997.…

"NIET ZO ERG HOLLANDS" - uit het dagboek van een niettemin geslaagde reis naar Nederland - Een reisrelaas met Pegasus enigermate aangedikt met de pluralis majestatis alsook met die des dichters bloedeigen vrijzinnigheid waar duivelsverzen feiten zijn en dagboeken een fictie, toevertrouwd aan houtvrij papier gegraveerd met vogelveer…

bij haar waan ik me terug naar eens waar ik schermde met tijd en mijn kinderlijke aanwezigheid ze kende me niet, beter toch? want het niet weten zijn de vleugels van vrijheid, niet behept door onraad en glorieuze valse overpeinzingen nu, nu behelst ze het weten wie ik was doch wie ik nu als aardse eenling ben is voor decimale jaren…

Graag wil ik eenieder bij dezen ja ook jou, mijn nieuwsgierige aag! bij dezen dus hierbij heel graag in eerste instantie heel even erop wijzen dat ik sinds vandaag op de kop af tien jaren geleden een bijzondere band in mij draag van mysterieuze geneugten in de vorm van late night conversatie delicate tele-conversatie waar ik mij heel…

Graag wil ik eenieder bij dezen ja ook jou, mijn nieuwsgierige aag! bij dezen dus hierbij heel graag in eerste instantie heel even erop wijzen dat ik sinds vandaag op de kop af tien jaren geleden een bijzondere band in mij draag van mysterieuze geneugten Al draag ik haar niet in mijn hart zij is overal en altijd bij me zij weet alles…

Terwijl mijn bange norse vriend in bed zit te rillen in zijn Noorse trui bedenk ik nòg meer liefde en hoe die liefde te beginnen. De buren spelen vals piano maar wel met gevoel. Zó wil ik leven, vals maar met gevoel. De piano houdt op en mijn bange norse vriend begint in slaap te vallen ---------------------------------- uit: 'Men…