Peuk

Ik steek iets aan
dat eenvoudiger is
om uit te leggen,
waarom mijn handen trillen
zonder iets te vertellen.

De rook weet meer van mij
dan de mensen naast me.
Ze blijft even hangen,
doet alsof ze luistert,
en verdwijnt dan
zonder ruis.

Elke trek
is een klein akkoord
tussen adem en stilte.
Niet om te sterven,
maar om het leven
even te vertragen.

De rook stijgt op
alsof ze weet
dat blijven geen optie is.
Ze verdwijnt gehoorzaam,
zoals mensen dat leren.

De as valt zonder drama,
grijs bewijs
dat alles wat brandt
uiteindelijk lichter wordt
door te verdwijnen.

Als de peuk wordt uitgeduwd
blijft er niets over
dat me tegenspreekt—
alleen de geur
van iets dat er was
en nooit bleef.

eenzaamheid verlies

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 4