Onverbiddelijkheid

Ik ben de steen waarop stormen slaan,
de rots die weigert ooit te gaan.
Zelfs als de zee mij opslokt en vreet,
blijft mijn hart stil, mijn ziel incompleet.

Ik ben de deur die altijd dicht blijft,
de adem die nooit een naam prijst.
Een zware stilte, een kamer vol pijn,
waar verloren dromen verdwijnen.

Ik ben het mes dat weigert bot te worden,
het vuur dat brandt in kamers vol hangsloten.
Elke echo snijdt, elke traan verbrandt,
en alles wat ik ben, blijft branden in mijn hand.

Diep onder deze harde laag,
woelt het hart dat ik elke dag verberg.
Dat ik zo onverbiddelijk ben,
komt niet uit haat,
maar uit angst om te breken.

onverbiddelijk hoop onverschillig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 1 stemmen 10