Alle inzendingen over filosofie

Ik ken je niet ik droom alleen maar van je en ik zie je op gepaste afstand op straat naar me lonken in winkels pronken delicaat hoerig subtiel hunkerend onderdanig heersend net als ik we kennen elkaars ondeugende verlangens inmiddels kom zeg laat de spelletjes maar varen en tast toe maar ja dat gaat zomaar niet en toch ben je lief…

De zon bebroedt de klei en aarde, stileert de broze schaal van eigenwaarde, op haar wolk speelt een ongedwongen kind, wordt geraakt door het gevederd licht, als duizend lampionnen in het duister. Tijd verschuift het zachte dons, bepaalt het gewicht uit de ruïnes van het verleden en steelt voedsel uit de harten van de hemelkar, waar…

ik heb dezelfde tere trekken van mijn moeder, die zij van haar moeder had geërfd : dezelfde blonde noorse haren, dezelfde vergeet-mij-nietjes blauwe ogen waarin ik de fjorden weerspiegeld zie dezelfde speelse glimlach om mijn schalkse mond. 'k voel me volkomen in harmonie vooral op Moederdag voel ik nog dieper wat ons ooit samen bond…

moeder, ik kan je niet meer volop in de bloemen zetten waarvan jij zo ontzettend hield. ik kan alleen een kaarsje voor je foto laten branden en dankbaar denken aan die blije dagen waarop jij mij toen van ganser harte dagelijks hebt bezield. jij hebt mij hoopvol leren kijken naar een nieuwe morgen waarop alles veel lichter en minder hard…

mensen, geen twee zijn dezelfden. je hebt ze in alle soorten: blije, droevige, brutale, gelukkige, arme, rijke, fuifnummers en pilaarbijters, koplopers en lantaarndragers, tafellspringers en wezels. geen mens is zo gek of hij heeft een goede trek. ik begin , eindelijk, opa te snappen, die zegt: de mensen maken de almanak en…

in vlaanderen loopt elke viriele man meer gloeiend heet door de winnende goal van boussoufa of de zoveelste spannende ritzege van gilbert dan door een teder gedicht van herman de coninck of een oproerkraaiend vers van remco campert. zal in nederland, noch in frankrijk anders zijn. ook zij hebben hun gevierde sporthelden, die hun…

Lantaarnpaal, een lichtbaken, gemaakt van glas en staal. Zij richt haar stralen op de hoek van iedere straat. Waar wordt gezwegen, gehuild en gepraat. Nee, zonder lantaarnpaal is alles maar donker en kaal. Met haar prachtig gebogen nek als een zwaan, weet zij in weer of wind glorieus te blijven staan. Een netwerk van licht en kunstmatige zonneschijn…

waarom noemt men mijn broer ,piet, verkeerd omdat hij verzot is op mannen? waarom wordt mijn zusje door kerels begeerd omdat ze steeds bruist van wilde plannen? waarom wordt elke gastarbeider bestempeld als lui die enkel van ons komt profiteren? waarom geven blanken te vlug de brui aan kleurlingen die zich té weinig generen? waarom…

En Mozes heeft de top des bergs betreden, Hij ziet nu liggen het Beloofde Land Met al zijn akkers, weiden, gaarden, steden, Waarheen hem voerde 's Heeren milde hand. De Leider denkt terug aan het verleden, De veertig jaren, noden allerhand, Door heel het volk van Israël geleden, In een te fel gebied van zon en zand. Doch Mozes sterft…

het volle leven is geen bioscoop met een film waaraan we niets kunnen veranderen. soms kijken we té moedeloos en té passief toe in plaats van hoopvol te handelen. met je handen in de schoot te leggen, met je in de ongeluksrol te plaatsen, met te zuchten:voor mij hoeft het niet meer! brengen we noch aarde aan de dijk noch boter bij de…

ik hou van zilverwitte,ranke berken wuivend op de gouden heuveltoppen van de kalmthoutse hei, maar afgeknotte berken in de residentiële tuinen daar kan ik toch echt niet bij. maar nog erger zijn die bazen, die hun werkvolk , omwille van den brode , nu nog beknotten, onderdanig laten buigen, ja en amen doen zeggen, monddood maken... soms…

ik ontmoet mensen, die altijd rotsvast zeker zijn vooral over zichzelf. mensen die bij elke zin die ze neerschrijven drie uitroeptekens plaatsen en bij elke zin die ze uitspreken verwaand er aan toevoegen: daar ben ik zeker van, hier neem ik geen letter van terug! ik ontmoet mensen ontmoedigd en ontredderd, mensen die aan alles en iedereen…

Wat zit er tussen. Tussen iets weten. En vergeten. Tussen het lezen en het voelen... De waarheid…

Het is altijd weer een plezier om uit te kijken naar later, te bedenken hoe zijn vertier te vinden, straks _ veel later Hoe zal een ieder zijn levensdoel na zoveel ervaring bereiken? Konden maar zover toch reiken ons vooruitzicht, ons denken... Wat kunnen we ondernemen in onze aanstaande vakantietijd? Onze plannen komen te kort aan tijd…

Ik heb voor mijn beminden het laatste en het mooiste bewaard,de geur van regenbloesems uit de linden, of uit de krakende kruinen van een populier, boven de onverstoorbare stemmen uit de vlier, ontstaan uit de hachelijke momenten van twijfel, het verraad gelost door spits- vondigheid, door lief en leed in onderscheid, het evenwicht…

tussen avond en morgen zijn de meeste mannen totaal anders dan ze moeten zijn op hun werk van negen tot vijf. tussen avond en morgen kunnen de verdomde cijfertjes, de klagende en vragende telefoons, de oervervelende ,zakelijke afspraken even de boom in of de pot op. tussen avond en morgen krijgt de fantasie weer kans in houdingen…

ze zeggen dat hij verder leeft in mensen om ons heen die met een groot hart kleine dingen doen en daardoor anderen weer helpen op de been. ze zeggen dat hij verder leeft in woord en in gebaar van vredestichters onderweg die steeds klaar staan voor mekaar. ze zeggen dat hij verder leeft in mensen van de buurt die door hun paasvreugde…

laat me een paasmens worden: lichtende vlam, verwarmend vuur, verzoenende kus. laat me een paasmens worden: verfrissend groen. opbeurende lentezon, lavende regen. laat me een paasmens worden: die uitdraagt dat leven sterker is dan de dood, dat geen verdriet honderd jaar blijft duren, dat optimisme bron is van energie. laat me een…

Kan nog steeds niet zwemmen, eb en vloed vloeien mij te vluchtig, vermijd dat ik staar naar de navel van de onvoltooide tijden, waaruit mensen hun kansen haakten uit de lentezon, schaduwen getooid met gekleurde linten, geschetst in aquarellen van hun vragen, waarin schade en schande ballancerend werd gedragen op een zilver blad, in…

geen groter plaag dan onverschilligheid tegenover alles en iedereen. uitdrukkingen als: ze doen maar.... het kan me geen reet schelen... daar breek ik mijn hoofd niet over.... verraden die niet een hart van steen? moeten we die afgestomptheid met zijn allen niet vlijmscherp en onverzettelijk bevechten? hoe komt er anders nog…

naar goede gewoonte vergeet mijn boezemvriend zo vlug mogelijk zijn slechte inschattingen om daaraan te verhelpen meteen. niet als een blinde saulus tastend in het rond maar als die vurige schrijver van het hooglied van de liefde. nu zien we nog als in een spiegel, dan van aangezicht tot aangezicht. het beste zal nog komen dat helpt…

ik ben net als iedereen maar dan anders net als iedereen…

ik hou niet van gekibbel, van scenes of van sleur. 'k wil daarom soms ontsnappen. maar... 'k sla nooit met de deur!…

ik sla niet graag in het luchtledige om me heen, zoals sommigen die dag en nacht op zoek zijn naar nieuwe vijanden waarop ze zich kunnen afreageren in woord en gebaar. zeg me nu eens eerlijk hoe wordt met zulke ruziestokers de echte vrede ooit nog waar? laat het straks weer pasen worden! blijf niet langer levend dood. vlecht met…

we blijven hakketakken dat drijft ons in het slop en lost dit bakkeleien ooit wel een donder op? dat durf ik te betwijfelen, want we blijven op ons stuk. daardoor zakken we al maar dieper weg in 't moeras van ons eigen ongeluk!…

mijn vader hij sprak alleen maar gevleugelde woorden. soms bleven die hangen aan de hoogste takken van de populier. daar glommen ze als kermisballonnen en kleurden mijn leven vol zwier. nu nog vallen ze soms als rijpe vruchten in mijn schoot dan proef ik: mijn vader is ooit wel gestorven maar voor mij is hij lang nog niet dood.…

Als je kijkt uit je raam, zie je niets staan Als je iets hebt, laat je het gaan Als je vraagt, komt er een antwoord Als je spreekt, wordt het niet gehoord Als je dit doet, dan doe je dat Als je iets moet, valt daar het gat Hoe zeer je alles lief hebt en alles haat, Alles kan alleen maar zijn Als alles niet bestaat…

Vanuit een trage schoep van tijd en lentewinden reiken bomen slapend naar elkaar, gras groeit alleen op zonnedagen, emotie rent als kippenvel over vlakten van de aarde tot aan grenzen waarin mensen zich herkennen. Tekent de passie uit het bloed van oude zuilen, mozaïek over de grond gezaaid als duizend sterren, gekleurde lampionnen…

Rimpelingen in water, grillige wolken hemelhoog. Zij willen ons laten zien dat schoonheid niet in perfectie huist maar in de ontvankelijkheid van het oog.…

Mijn ziel wil dansen onder blauwe luchten waar alles nu in bloei staat, witte pracht die niet te zeggen valt, op weg naar vruchten die rijpen tot een zware, niet te stelpen kracht. Hoe alles nu belofte is voor morgen, en zonder haast, alleen de stilte rijpt. Wat maken wij ons dan toch zoveel zorgen terwijl ons hart alleen maar naar wat liefde…