Alle inzendingen over filosofie

Trots is als een rots die als een baksteen kan vallen…

wie als vrouw de draad verliest, daar is de man thuis meteen de klos. ook omgekeerd: waar de man elders liever garen spint en daar zijn klos achterlaat, die kan thuis nog moeilijk naaien.…

de meesten vallen graag op, dat steekt anderen de ogen uit zo worden die dan ziende blind en dat valt meestal tegen.…

is het dan zo moeilijk eens één keer per jaar een extra-complimentje te geven? gewoon eens lief en gemeend te zeggen: ik vind je tof! of ik heb je graag? gewoon door eens een extra schouderklopje of een warmere zoen te geven? waarom vinden mensen dat slijmballen-gedoe? een siroop-aan-de-baard-smeren-parodie? waarom krijgen ze zelfs…

op mijn verjaardag 2 maart 2011 probeer ik de klein menselijkheid van sommige volwassenen "dichters" ik noem die meer "splijtzwammen" of nog erger "ver-wijd-eraars" die ze me gisteren nog, rancuneus,ongekuist,vanuit de hoogte met veel hollandse bombarie onder de gordel gaven, te vergeven. vandaag, omringd van vrienden en gelijkgezinden…

er werd iets weggeslagen toen ze plots haar hoed afzette zonder wimpers die als schaduw tussen ogen vielen was de andere kant niet mooi hoewel verpakt in lieve woorden fluisterde bedrieglijk vals wat hoop in de breedband van de rand stak een blikken knoop, ze stond haar goed totdat – ineens - de middag korter bleek en ik verloren…

Het gaat om het scheppen van mogelijkheden het zelf op vele manieren te zijn Je herkent het aan de pijn van steeds opnieuw afscheid nemen en niet tevreden met wat is en zich schept in het heden Weer terug te komen en het voelen alsof je niet bent weggeweest Jij blijft maar in een toekomst geloven ik houd me bij het nu en wat voorbij is schuilt…

soms is spreken aartsmoeilijk om precies te kunnen uitdrukken wat mijn liefde voor jou betekent. daarom zwijg ik op dat subliem moment in alle wereldtalen. maar... vol gevoel speel ik dan dankbaar een vioolconcerto van mozart. als die snaren uni solo trillen met die van mijn hart worden woorden overbodig!…

Ik roep dingen niet te vroeg ik word te laat gehoord!…

het ergste dat je in het leven kan tegenkomen is een sukkelaar vol frustraties, die blind is voor al het mooie, doof blijft voor elk woord van aanmoediging of bevestiging, geen poot uitsteekt om iets ten goede te veranderen, wel iedereen balen stro in de weg legt om oorlog te kunnen stoken. juist daarom blijft hij in 't wilde weg schieten…

het beste naar boven halen wie het beste naar boven wil halen mag nooit te vlug tonen dat hij, en hij alleen weet, waar abraham de mosterd haalt. wie dan met een te scherpe tong oordeelt over te botte mensen geven die hem zelfs met hoge rente meer dan het dubbele pond.…

zijn hele leven lang werd hij van 't kastje naar de muur gestuurd, door iedereen gepest, gesodemieterd en geplaagd. toen ook voor hem, zoals voor iedereen, het onvoorzien einde langzaamaan kwam naderen, werd hij als zondebok de woestijn der vergetelheid in gejaagd. geen kat keek daar nog naar hem om, moederziel alleen is hij…

geen dag nog zou ik hem voortaan nog willen missen, hij die mijn leven kleurt en ergens uitzicht geeft. hij die mij buiten lokt om samen rondjes om te lopen, hij die in de buurt elk huis en zijn bewoners en daar ook al zijn bomen kent. hij blijft voor mij in touw de brave,zachte knuffelbeer, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat:…

Ik ben de man van geheimen Die iedereen kent, Maar niemand kan mij vinden Door tijd die went, Ik ben de vraag Op het antwoord, De stelling Van het leven, Zelfs zoals ik Door dwazen sta beschreven, Zij mochten en morsten En staafden wat af, Ik ben de waarheid, Die je mee neemt in het graf…

hebben we niet allemaal boter op ons hoofd? wie heeft de ander nog nooit een peen gestoofd? wie heeft zich nog nooit eens een keertje vergist? wie heeft nog nergens buiten zijn potje gepist? wie heeft nog nooit op de parking een auto geschaad? wie betaalde zijn rekening soms veel te laat? allemaal vragen die de laatste dagen op komen…

geen tijd! té druk! het blijft een jachten en jagen een rennen van hot naar her. overal en altijd :overvolle dagen agenda's puilen uit met afspraken van zakenmensen van heinde en ver. alles om je overvolle kas steeds nog meer te spekken de eigen bankrekeningen flinker te voorzien maar nooit een moment om te kunnen ontdekken dat…

sommige mensen spreken me oorverdovend aan. niet door hun woorden want die zijn geteld en afgewogen op een schaaltje als waren ze van goud. maar... hun daden volgen hen. zij hebben nog iets van die oude boerenwijsheid: woorden wekken maar voorbeelden trekken. misschien, onbewust ,zijn ze geïnspireerd op die oeroude bijbelse zinsnede…

Een interview? Waartoe? 'k Beeld nu al jaren, — En 't laatst wel 't meest en nooit zo ongestoord - In rijm, onrijm, met 't uitgezochtste woord De stemmingen, die door mij henen varen; En al de beelden grijp ik bij de haren, Die 'k kan verpraaien van mijn kapersboord, En ook begint — onlangs heb ik 't gehoord — Mijn duistre Stijl, goddank…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

het is niet omdat jij stoere handen aan je lijf hebt en ik het met mijn getrainde hersenen moet doen, dat ik je voortaan links laat liggen. het is niet omdat jij het sappige antwerpse dialect van de dokwerker praat en ik in keurig nederlands de rechten van de anderen bepleit dat ik je voortaan zal negeren. het is niet omdat jij meer houdt…

hij kon mensen van lang geleden weer tot leven brengen door woorden en gebaar we hoorden hen luidop dromen en werden hun verlangens gewaar. we zagen hen wroeten en vrijen. we proefden hun vreugde en pijn maar vooral ook hun honger naar vrijheid en hun verzet tegen verknechting en pijn zo trok hij een spoor door ons leven voor mensen…

als ik de zon op tafel zet, blozen mijn tulpen nog geler, fluit mijn kanarie nog beter, smaakt mijn sinaasappel nog zoeter. plots denk ik aan een vergeeld verleden: mijn vaderhuis waarin mijn moeder zong.…

'k verlang soms, in stilte, terug naar waar alles, voor mij, ooit begon. waar mijn wortels diep lagen in zandige grond. ik zie in gedachten kristalklaar voor de geest dat dorp in de kempen waar ik als kind dolgelukkig ben geweest ik hoor nog de oude fanfare en ook de meer moderne harmonie, de klok van de toren en soms alle drie. ik…

room drijft steeds boven zoals banale woorden nooit diepgang vinden.…

kritiek moet kunnen maar...zonder onderbouwing: enkel gebazel.…

waarom laten dictators mensen zo graag naar hun pijpen dansen? waarom hijsen zij zichzelf té vaak , liefst blijvend , op een schabel? waarom geven ze sommige mensen té weinig kansen? waarom wordt hun leven té vlug tot een hel? waarom blijven mensen steeds minder zoeken naar wat hen bindt dan naar wat hen scheidt? waarom laten mensen…

als jij mij zacht zoent, ben ik haast mezelf niet meer, jij kust een ander.…

Jij ruwe zee die onmacht heet, het grootste onbedwingbaar water. Wanhopig probeert men koers te varen, maar de golven brengen snel de kater. Jij ruwe zee die onmacht heet, gruis maakte jij van gedreven stuurlui. Pas als de strijd verloren lijkt, dan wordt men met rustig water verblijd. In berusting ziet men de haven, waar de zeelui…

iets laten schieten kan de rest van je leven totaal verpesten.…