Alle inzendingen over psychologie

’s Avonds kroop het licht van de vuurtoren over mijn slaapkamermuur. God zoekt mij dacht ik dan. Hij kijkt of ik wel in mijn bed lig. God was de politieman en de vuurtoren zijn zaklamp. Ik heb me nooit meer kunnen verbergen. Nog steeds vrees ik die lichtbundel die kruipend mijn innerlijk behang aftast. --------------------------…

Leven zonder onnodig denken. Alleen maar aanwezig zijn. Zien en fijn luisteren. Ruiken en proeven. Bewust voelen. Echt genieten. Bovendien. Kunnen zonder moeten. Zonder onnodig doen. Niet hoeven worden. Geen bemoeienis. Alleen maar zijn. Verwondering. Laten waaien. Bovendien. Alleen maar hoeven denken, wanneer dat echt nodig is.…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

Nu ben ik een ander dier: denk ik een luiaard, hangend aan de takken van de levensboom. Ik ben zo traag dat ik onzichtbaar ben. Tenminste, zo moet het zijn.…

Geheugt het u hoe we eens in vroeger dagen Met lichte voet, vriend lief, en hand aan hand, De doffe stad verlieten om op ’t land Langs de oosterkim de morgen zien te dragen? Geheugt het u dat wij dan ’t leven zagen Als ’t lieve veld met bloemen rijk beplant, Bij zonnegloed bestraald en niet verbrand, Van regen fris en niet van onweersvlagen…

Als de indruk Die ik op andere maak Belangrijker is Dan wat ik wil Kan ik mezelf Niet permitteren Te weten Wat ik wil Want als wat ik wil De achting en waardering Van anderen zou Kunnen verminderen Dan lijkt het beter voor mezelf Mezelf aan te praten Dat ik datgene wil Waarvan ik denk dat het Lof en bewondering Zal opleveren…

Geduld is zulk een schone zaak, Om in een moeielijke taak Zijn doelwit uit te voeren; Dit zag ik laatst in onze kat, Die uren lang gedoken zat, Om op een rat te loeren. Zij ging niet heen voor zij de rat, Gevangen, in haar klauwen had.…

Het schepje graaft een kuiltje Het schepje is heel blij Want kuiltjes graven vindt hij Een heel erg leuk karwei De graafmachine kijkt het aan En denkt: 'Dat wil ik ook!' En met een hele grote zwaai Schept hij de hele strook Het schepje graaft zijn kuiltje En vindt het nog wel fijn Maar naast die grote graafmachien Voelt hij zich wel heel…

Ik merk het Het blijkt me blijkt me nu al te zijn ontglipt alle werkelijkheid, wezenlijkheid Mijn geest die vreest verschrikt dat ik de wereld straks nog nipt kan onderscheiden van de aan elkaar gebreide beelden daar beneden ben boven de realiteit aan het zweven zelfs boven mijn lichaam, er verwijderd van en tevergeefs trachtend meer vast…

Op de weg Naar mijzelf Ben ik mij aan het Los worstelen Van alles Wat mij verlamt En benauwd Op weg naar mijn zelf Op weg naar mijn vrijheid Op weg naar mijn zijn…

Ik ben op pad Mijn levenspad Waarin ik leer Alles in mij Onder ogen te zien Alleen dan Kan ik echt Van mezelf houden…

Hij wou voor alles een reden Bedacht voor alles een list Hij wou zijn lot zelf smeden Hij liet niets onbetwist Ondanks omstandigheden Ondanks hij zelf beter wist Al ben je alwetend Je blijft blind door de mist…

Je ware zelf Kan zich ontwikkelen En tot uiting komen Als je al je gevoelens erkent Je er door laat dragen En er verantwoordelijkheid Voor neemt…

Ik ben de enige Die echt goed Voor mezelf kan zorgen In plaats dat een Ander voor mij zorgt Dus kan ik dat beter Meteen zelf doen Zonder omweg En is het ook beter Om de anderen Vrij te laten Om voor zichzelf te zorgen…

nergens staat tijd zo stil dan in een leeg een eindigend gebouw op een kier staan vastgeroest de stalen deuren als bevelen zij reizigers onbehuisd het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan niets sluiten ze nog af wie daar binnen staat voelt zich buiten de wind wervelt bladeren in een hoek droge takken en dode libellen in…

Door pijn Zonder interpretaties Te ervaren Schep je ruimte Om de gebeurtenissen Die de pijn veroorzaken In het juiste Licht te zien…

De wereld waarnemend vanuit dit schitterende stil Waar niemand wat zeggen zal, wat woorden van me wil Mijn geest componeert daar zijn eenstemmig lied De klanken doen de stemmen en de sprekers teniet Met niets meer dan vragen, zegt de wereld niets terug Slechts blikken, slechts knikken, en ze keert me weer de rug Voor mij is dat niets Meer dan…

Zolang je je vastklampt Aan een ander Als een kind Ontkennend dat Je volwassen bent Maak je een slaaf Van jezelf…

Terwijl ik staar in ’t spiegelglad Van ’t zilvren nat, schud ik mijn hoofd; wie ben ik? Ja, hoge Hemel: Hoe, wie, wat? Wat wil, wat weet, wat ken ik? Zie hoe hij lacht – die dwaas, die guit, Die lelijkerd in ’t water: Mijn help! mij–zelve lach ik uit Met wonderlijk geschater. O mensenhart, o mensenhart, Verschrikt, verward, Vol zonden,…

Als de dagen donker zijn, omdat het geluk of de zon uit uw leven verdween, Zoek het licht van een kind dat naar U lacht! Voel de warmte van een mens die zijn hand naar U uitsteekt! In duisternis, is hoop onzichtbaar, liefde koud..... Omdat niemand, niemand meer ziet!…

Andy Warhol zei maak iedereen blij laat ze even 15 minuten wereldberoemd zijn slechts bedoeld als levensles en men zal zien dat het niet meer is dan valse schijn zoals de Vlaming het zo mooi zegt: ook dit keer is ‘t weer ‘een scheet in een fles’ *…

Er ligt een landschap vol begeerte tussen de episodes in wat je vertelt liefde is een trein die nooit de horizon bereikt een wereld vol bizarre fantasie alternatieven voor de werkelijkheid hoe verder de trein door het landschap treint hoe verder de horizon in de toekomst verdwijnt het is de stem van het intense volk die tot je spreekt…

men hield mij voor een standvastige eik zo'n onschendbare koning der bomen toch mijn hele leven heb ik over de flexibiliteit van een rietstengel liggen dromen…

je verschijnt in het maanlicht met een haan onder je arm kinderen zouden je achterna rennen maar kinderen slapen ’s nachts dat alleen ik je zie lopen onder de zwijgbomen bij het stiltewater zie staan en je van een afstand kan ruiken nootmuskaat en tabakslucht door het open raam en zo hooghartig en kalm als je hier gekomen bent in de klederdracht…

Waar ik ’t niet winnen kan, en niet verliezen mag, Al pruttelt die mij volgt, daar lever ik geen slag.…

daar heeft hij gewoond dat is zijn huis de houten deur met de gouden deurknop en de gekrulde handgreep het marmeren hart noch rede noch geweten hard gevoelloos steen het plateau boven de open haard met de gevulde vaas en foto herinnering aan wat is geweest op het aardse feest vol met toeters en bellen ver weg van de schat op…

Die sterke rots in glans getooid weet van het hemelblauw daarboven de rollende storm en bomen gerooid takken met armen te mager om te loven Van wie het helste kwaad ontmoet die bijna zijn vergaan in het weerlicht zien we ze staan rondom schaduwen en donkere wolken ach hoe getergd zijn de volken Het schreien en zuchten bliksemend…

veelal, als ik iets wil zeggen... luistert er niemand behalve, als ik super overdrijf... dan gaan hun oren flapperen en verschijnt het ongeloof diep in hun ogen ik vlieg dan lachend weg "aandacht krijgen"... geslaagd!…

Met de dood is het als met een toerist die het mooiste meest authentieke plekje niet vond en aan de rotonde rondjes bleef draaien omdat hij de plaatselijke taal niet verstond en hoewel hij de weg in gebroken Engels kon vragen aan een beleefde local die het nut voor commercie wel inzag bleef de dood op een afstand rondjes draaiend binnensmonds…

Zonde en schuld bestaan niet, Elk ding is schuldeloos. Begrip en Liefde Komen uit De Gelijkheid van het Heelal. Zij stijgen dus samen, De een door de ander, Hoger en hoger. Zij stijgen nu Tot hogere hoogte Dan zij ooit waren. Zij stijgen nu tot absolute liefde.…