Alle inzendingen over filosofie

Wie bij daglicht de gordijnen van de wereld sluit en de kaars zal doven, beleeft de toekomst in een droom, een vermetel gebaar om de tijd te willen ophouden, verwijzing naar vroeger eeuwen, zo de mythe wil geloven om in elkaars armen en gedachten te verstenen als lot, dat geluk niet zal benijden, vandaag te beitelen in contouren…

Zoek in staren en mijmeren rust van gedachteloos zijn herinneringen laten zweven gewichtloos tussen wolken als spattende zeepbellen in ijle lucht van zonnig blauw en over groene vlakten dromen van witte nevels golvend in gouden gloed als zee van welzalige vrede eindeloze stroom tot de horizon door liefde en geluk gevoed meevliegend met…

Gevoelsmensen bestaan, ik ben er zo ééntje Rijkelijk voelt het om fijn besnaard te zijn, 't heeft een nadeeltje! Geluk ervaar ik echt als euforisch, mét hart en ziel Teleurstellingen echter, dat wordt dan een verniel. 'k Ben wel blij over een beetje gezond verstand te beschikken Ervaring leerde me dat op regen zonneschijn volgt, dus hierop…

Komt het niet weten wat ik wil doordat ik zo goed in het nu kan zijn?…

Als kluizenaar gezeten in zijn grot peinzende gedachten in zijn ogen gehurkt en zijn rug licht gebogen immer begaan met bevolkings lot kon hij uren van betere tijden dromen tijd die door wetenschap en onderricht zware arbeid voor zijn volk verlicht waardoor het land tot bloei zal komen. Ach, waarom is geen mens gelijk en vallen in lagere…

elke cel, elke ademhaling kent het dansen van het bezielde zijn gezien en ongezien golft en lacht de kosmos in eeuwig zingen muziek in beweging trilling en verstilling verdichting en vervloeing woord, beeld en klank krijgen een vorm door inspiratie…

De negende maand volgens de oude Romeinen heeft een welluidende naam al brengt de maand geen novum maar vermindering. Allerzielen bepaalde meneer Jeronimo bij zijn doden en bij zijn achternaam ‘van Elk’. Zijn naamgever had een grootmoeder die zo heette maar Jeronimo denkt bij die naam allereerst aan: hoe dat elckerlijc mensche wert ghedacht Gode rekeninghe…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

Tijdschokken van voorbijgaande aard, stuwen beken bloed door de beddingen, slagaders in hun strijd, we plaatsen merktekens die zullen eroderen door de jaren om die om te zetten in woestijnen van zand, gerangschikt in de archieven van het hart, mijlpalen hebben woorden nodig, hoe vaak zeer ontluisterend om de ontstane leegte in te vullen…

Treed zachtjes, wandelaar; neen, treed vrijmoedig aan. Gij hebt geen nood van hem te wekken, Want ook al hoorde hij u op zijn grafsteen gaan, Hij zou het tóch in twijfel trekken.…

Ik zat wat in mijn stoel, gewoon maar wat te dromen, want zeg nou zelf om op die manier de dag door te komen, daar kan een mens toch alleen maar simpel in zijn stoel van zitten te dromen?…

Help! (Epistemologietje) Wie ontvouwt de wereld? Hoe heet dat vogeltje met dat rode borstje? Of is het geel? Waarom is er geen ondertiteling? Laat mij erin! (Dit is de negenennegentigste inzending ...)…

fluister het tegen de wolken vertel het aan de wind leg het te rusten in de takken om haar te koesteren als het ochtendkind ontwakend in vele armen verscholen onder een bladerenbed doet ze zich te goed aan zonnestralen die haar weldra in het middelpunt zetten ontstijgt ze al gauw het aardse uiteindelijk is ze volgroeid om haar vleugels…

In deze wereld is er niets voor eeuwig, maar alles is hier voor altijd. Scheepjes varen voorbij, ze zullen elkaar nooit meer zien. Maar ze herinneren zich ook niets, daarom is geen pijn. Voorgoed is kenmerkend voor dit leven. Maar als een doorbrak plaatsvindt… Dan is alles weer voor eeuwig, geen afscheid meer, altijd: tot ziens……

Als seizoenen vernauwen tot een trechter met kille duisternis moeten wij nog hechter slapen gaan en het licht laten schijnen over dromen die ons benauwen, zelf zijn we de armen die ons weren tegen gestapeld grauw en tegen de ondeelbare wereld die buiten ligt te wachten en getekend in de nerven van doorschijnende gedachten. Mist…

Dit leven is een vorig zijn waarin gestalte krijgt herhaling van het reeds beleefde een uitgediepte vorm van zijn bezigheid met dieptepeiling bezinning, regelmaat in woorden uitgebalanceerd een antwoord geven ervaring van het eeuwig leven een aangeboren ideaal een onbegrepen deel zal blijven waarvan de schokken zwakker, lichter zullen…

In de prestatie wereld klopt de geest van morgen al ‘s nachts op onze deuren Vermoeid hollen we mee met de tijd die alsmaar sneller gaat Werelden die veranderen waar we bij staan als razende tekeer gaan Verdoofd door het…

De helderheid zal de zwarte nacht verjagen Een zonnekind kan erg veel verdragen. Een klein gebaartje, een knipoogje volstaat dikwijls om een gebroken hart op te fleuren met wat vrolijks. Kwaaltjes, verdrietjes, we hebben ze allen Dat mag deze dag zeker niet vergallen! Ik kijk naar wat ik allemaal ' wel ' bezit, erg véél bergen vriendschap…

Ik ben zo moe als een krekel die verdoofd is door een volle shot heroïne. Al het weten glijdt weg in een groot zwart gat in de kosmos. Ik heb besloten zelf een wandelend gedicht te zijn en het wijzelijk daarbij te laten. Ik leg mijn gerimpelde hand op een scherf van de oude klok. Ik heb geen verstand van klokken, moet hem helaas aan zijn lot…

Niet de lengte bepaalt de grootte.…

Vele klachten licht en zwaar zoeken oorzaken naar reden of gevolgen van daden die ver van ons huis zijn veel oorzaken en reden vinden hun verklaringen in gevolgen en daden die wij in huis hebben gehaald.…

sonder siene lippe tu beweghe seght die heremiete mie: ghie bin unne frieje mins nie sonder sorghe ende piene losghaone kenne ep so floete sie drieft op unne freemde ghetieje unne ghebet gheliecke ghinn ent ut draoght saote da skient tu sterfe bie noghte of wort aldore geskoont in eensaome voghte hore togh daor in 't lofe unne noghtegaole…

Als het ware Toch is het rare Dat, ” als het ware” Niet aan “het ware “ appelleert Maar dat enkel suggereert Als het aanvaardbare. Dat is het rare aan het ware Dat zich moeilijk laat verklaren.…

De dichters worden steeds verhuld in de betamelijkheid van emoties als zij worden gekroond met de kale lauwerkrans van onwetendheid, wat afdaalt naar een onheilspellende niveau van een weerhaan, die maalt en keert, in een opkomende bries verteert, op een hoogte die is afgemeten, daar rust een embargo op. Het is helaas de weerschijn…

......Tel de chaos weg...... ......tot circa honderd...... ....bij elke ademhaling..... ....weer ietsje minder...... ...tot eindelijk de rust...... ..het denken overneemt.. ....je bent geen product... .....van al je gedachten.... .........je gedachten......... .........zijn van jou........... .....................................…

denk na doe wat met liefde alles met liefde voor jezelf voor een ander normaal zijn hoeft niet normaal kunnen zijn wel probeer oplossingen met vrede en verbreed je bronnen denk als een ander denk als je zelf maar pleaase, denk, denk gewoon…

Bij vlagen Verslagen vervagen de regels met normen het verdriet met geluk de kracht onthagen zonder daden roep ik vragen ach wat zou het kon ik maar slapen…

Zeg me, Papa Waarom ik besta Is mijn enig doel Dat ik iets voel? Als ik niet wil Wordt het dan stil? Is niet bestaan Gelijk doodgaan? Zou mijn konijn In de hemel zijn?…

Volgens Ali is Europa een museum volgens Adam is in een museum wonen fijner dan museum zijn…

Over het licht en de duisternis Als het licht de duisternis verlicht Verschijnt alles voor ons aangezicht En heel misschien Gaat u dan zien Wat de schepper heeft verricht. De schepping die op ons is gericht, Hoort daarom in het volle licht.…