inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 16.161):

Verdwalen

Verdwalen in je eigen groot verlangen,
je denken en je voelen onverwachts;
misschien dat hier of daar wat woorden bleven hangen
of dat er plots een licht kwam of iets zachts...

Verdwalen in wat niemand kan vermoeden,
in 't zien van kinderen die lachen in de zon,
die spelen met een hond of gekke hoeden
die nog niet weten waartoe alles ooit begon...

Verdwalen in herinneringen, dromen,
in beelden uit je eigen kindertijd,
niet wetend hoe het allemaal kon komen
maar ook dat liefde alles ooit bevrijdt.

Schrijver: Adeleyd, 16 juni 2007


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 34 stemmen aantal keer bekeken 514

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
klaes
Datum:
16 juni 2007
Email:
k.dijkstra21chello.nl
mag ik even verdwalen in uw schone schrijfsel?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)