Alle inzendingen over natuur

aan je frêle lijf, rondom zijn bladeren geplakt zij hechten aan de huid het is vel dat pakt of van binnenuit jouw geur die snuift of de wind zomaar van zelve en woordeloos in jouw richting wuift om je borsten te kleden met gevallen groen of een kleur aanbiedt al verder dan rood dat je lippen doet krullen wachtend op een stille zoen…

Mag ik hier sterven? Niet nu, niet morgen of niet straks! Maar wel de morgen, na de morgen. Zoals ik vaak de morgen mag. Staand in het water. Niet nu, en niet meteen Zo sterf ik zacht en niet alleen Het water neemt mij mede Geen wet en geen verleden. En elke morgen na de morgen. Ervaar ik zacht en mooi het leven. Om zo te weten dat…

De donkere verroeste blaren maken Aarde in november weder vruchtbaar. Alom gespreid liggen de plassen bloed, De ritselende bloedstroom ruist, Wanneer de wind de gele bodem veegt. De bomen worden zienlijk kaal, alleen De kruinen van de sparren staan nog vol Van waaiers; fijn gestoken vorkjes aan Een tak, pluimieren zij omlaag, of kruiven…

Neergestreken in herfstgevlochten schijnsel waar onder en boven een achterhaald bestaan leiden de zwierige zuidenwind ongekende luchtstreken meevoert en de vale zon tinten tovert de IJssel meandert langs zware en ijle dijken het grijze water graast oeverloos wil het vuur beteugelen op frêle vleugels aangebracht een uithijgende ranke…

Tijdens de storm fietste ik door de straten van Amsterdam en ik keek naar de vechtende bomen. Bomen zijn het mooiste in meedogenloze wind. Maar ze kunnen je elk moment doodslaan zoals ze afknappen met een knal op je eigen schedel. Waarom houden we dan toch van de bomen in de storm ? Misschien omdat alles in je oplet en niets…

wij hebben bomen beperkt tot een rondje in het trottoir de storm gaf loon naar werk blies met vol mondje over en klaar…

de storm smeet een oude tak op het mos een kraai koos klapwiekend het luchtruim de avond hulde de bomen in stilzwijgen geluidloos viel mijn haar voor mijn gezicht ik gaf me over…

woestijnzand waait de hele wereld over ergens in de verre diepte van ijskoude oceanen het hete magma in zuurstofrijk water de zich splitsende algen en het woestijnzand van de Sahara dat neerdaalt in de Amazone en fosfor geeft aan de bladeren die zuurstof uitademen adem in, adem uit adem bladeren en algen en water en denk…

Bloemen die mij veel vertelden Waren de bloemen van gisteren. Bloemen die mij veel vertelden Waren de verre gezanten met chrysanten. Bloemen die mij veel vertelden Waren mijn eerste kindervrienden. Wij spelend met een bal van klei, een pop met namaakogen en met een plastic diertje op een voet. Maar nu zijn die bloemen er niet meer.…

Ik ben die dromer, die de hele dag fantaseert, compleet gedistantieerd van de realiteit en die leeft in de fantastische droom, Als een vis in het water kan ik alles bereiken, en alles wat ik aanraak gaat me voorbij, maar ik kan het voelen, al van mijlen ver gaan mijn tastbare voelsprieten omhoog, Dat maakt me vatbaar voor indrukken en dat brengt…

verweesd verdwalen kale takken in de ijle lucht het feest van lommerrijke lange dagen is al geweest langzaam stromen sappen door de winterklare bast die wacht en rust in regen sneeuw en kou trotseren tot het tij alles zal keren…

Met flesjes water en etenswaar staat mijn rugzakje reeds klaar Paraplu er nog snel ingepropt, je weet maar nooit hoe het weer zich ontpopt Winddichte jas, stevige schoenen aan, popel ik weer om te gaan wandelen met een groep leuke mensen die, net als ik, even niets meer wensen dan te genieten, ook al is het guur, van de schoonheid van de Nederlandse…

Traag verstrengeld dansend trotseren ze de najaarsstormen verliezen dwarrelende bladeren takken vallen knappend af hun verlies doet geen pijn blijkt toch niet onmisbaar groeit meestal weer aan als hoopvol perspectief bij ons doet verlies vaak pijn blijkt missen meest onmisbaar ach waren wij soms bomen stevig verstrengeld in het nu…

Pluk een bloem voel bewust lees een boek serene rust Dans in d'regen en geniet koos je lief en zing een lied Zie de zon en lach Grijp de wind Pluk de dag Op mijn rug in 't gazon 'k wou dat dit voor eeuwig kon…

zo mooi teer schoonheid onder de vlinders reis met ons mee mooie witte vlinder misschien dat wij ontdekken waar uw schoonheid vandaan komt en iedereen zo ontroert…

in het windstille weer hoor je ineens de polsslag van leven om je heen komen kleine geluiden op tal van plaatsen onverwacht naar buiten achter de knak van een simpele tak schuilt de muis in bladergestuif zoekt de merel driftig bewegend naar buit ieder vertelt hoe het gaat in verhalen van klein naar steeds groter formaat als…

kil waait de wind schrijft onleesbare tekens in plassen vol regen mistroostig hangt nat na het langdurige bad aan de boom te versterven hol klinkt de ziel van de gloedvolle herfst in het zompig bederf zo lang dagen nog korten zal overvloed rotten naar een vruchtbaar begin dat zal groeien als winters vorstige tekens in ijs en sneeuw…

Het riet spriet vertakt zich niet loten tenger in de winden sierlijke vingers wijzen het oog van de blinde op de schoonheid alom verbinden het wonder buigen gracieus voor rimpels en vlonder In het knisperende gefluister beluister ik het applaus terwijl het zuiden de wangen streelt troostend met hoop in het verschiet dragen zij die…

De volheid van halfslachtigheid vraagt om verbazing, stille verwondering op het schiereiland van genot hangt het om niet en renteloos te leen slechts bereikbaar over een smalle strook geplaveid met de toon en het timbre van volle tintelende klanken en de kleuring van het ongeëvenaarde vleugelslagen geboren uit zebrapatronen ouverture van…

prachtig geweven web met bewoner de eeuwige laatbloeier vlinders die nog vlinderen wilden regenboog met aan 't eind de pot vol goud prikkelbare kastanjes eikels die me om de oren vlogen paddenstoelen in alle soorten en maten rode bladeren zij fluisterden over de wind die toenemen zou zwaluwen die voor even hun heil zochten in de schoonheid…

het is het zachte ritme van de regen dat ik hoor als de golven overslaan in het ruisen klinkt het verhaal waar kom ik vandaan uitvloeiend op het strand spiegelt zij haar herkomstland de witte wolk in het hemelsblauw de zon verwarmt jou al…

zie de meeuwen zeilen driftend op de wind bladerbruin vlaagt knisperend tot het eindelijk luwte vindt weg is de warme lach en tekent kou verbeten trekken op deze bijna winterdag kleuren zijn vervaald takken kalen in de kruin waar bomen buigen voor het stormachtige venijn het botst weer na de zonneharmonie we trotseren voor even…

het gekke is dat we een dier zijn tegelijkertijd zijn we alle dieren in hoe we doen we liggen doodstil op de bodem en wachten of we vermoorden en verscheuren kinderen we fladderen even snel als de kolibrie bij een bloem we eten dode vissen gestrand door laag water we geven een schop tegen het kind dat door moet gaan dat…

Onbekommerd slenter ik door zachte aarde en ritselend blad Laat voetsporen achter en kijk niet om De wind veegt ze met een nonchalant gebaar weg Verdwenen is mijn leven Ik adem witte wolkjes Blaas plagend door flonkerende nijverheid En strijk met een vinger voorzichtig over de kwetsbaarheid van de herfst een geur…

Als de zon verschijnt verschijn ik in zijn zicht en als de zon straalt straal ik als de zon! De zon en ik hebben wat samen en dat noemen we uitstraling Bedankt heerlijke zon graag gedaan Jean!…

heb uit handenvol herfst draden gepakt wilde mijn web ermee weven heb ze geplakt met luwte en zon in de regen glansden ze prachtig maar de druppels werden te zwaar zij scheurden de lijnen aan flarden ik laat ze waaien zoals het hoort maar de kunst van het web heeft mij altijd bekoord…

Hun lichte vaantjes dragen blaadjes fijn van bramenbloesem in ’t omsloten dal; en vedergrassen, wit in zonneschijn, wuivende pluimen van de vestingwal. Langs heel het duin een flikkerende lijn van lichte lansen, op de omgang, al in dichte rijen hooggericht en pal: de helmenbossen, die speerdragers zijn. Boogschutters anderen; op…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…

je bloeide aan de beek in een flauwe bocht wat hoger op de kant tegen het groene mos zag je altijd spiegelen in bewegend rood en zwart nooit was er rust en stilte op de lange zomerdag het oogstseizoen heb jij niet meegemaakt in zware regen zijn de oevers los geraakt zag hoe je wortels werden ondergraven terwijl jij trachtte jouw…

De Eik leeft, hij ademt mijn dromen en fluistert mij geheimen in wij staan samen in de tijd nu is een glimlach in het moment, een rimpeling onderweg naar ergens met mijn voeten in de aarde voel ik zijn wezen hij is mij wij zijn één.…